W naszej rozmowie w komentarzach rozmawialiśmy o kilku piosenkach, które brzmią bluesowo, ale w rzeczywistości wcale nie są 12-taktowym bluesem ...

Ale w takim razie co to jest o tych piosenkach, które sprawiają, że brzmią jak blues? Skala? Siódme akordy? Jakie są składniki ?

Blues to „duży” gatunek z historią rozwoju na przestrzeni wielu lat i istnieje wiele różnych elementów muzycznych, które charakteryzują ten gatunek. Można by nawet wskazać na kilka podgatunków bluesa, które brzmią dość odmiennie. Myślę jednak, że to, co ich łączy, to skala bluesa . Jest to jedna z ciekawszych skal w muzyce zachodniej, ponieważ nie można jej przypiąć do jednego konkretnego zestawu nut - zamiast tego dopuszcza zakresy nut. Zaczerpnięte z mojej odpowiedzi tutaj, widzę skalę bluesa jako mniej więcej taką, jeśli chodzi o interwały od rdzenia:

• root

• „okno” wokół tercji małej , obejmujące zakres w dół do sekundy wielkiej i do tercji wielkiej.

• czwarta, lekko wyginająca się (może nie tak bardzo, jak rozszerzona czwarta na gitarze, ale oczywiście na fortepianie nie ma możliwości grania czwartego sierpnia / płaskiej piątej)

• piątego

• Siódma mała, z możliwością lekkiego ugięcia (ale może bardziej jak ćwierć tonu - nie tak daleko jak wielka siódma)

Kiedy ludzie próbują wyjaśnić skalę bluesa, często wydaje mi się, że jest to zbyt uproszczone. Jest to zrozumiałe, ponieważ w przeciwieństwie (powiedzmy) do gamy durowej nie da się zdefiniować jej jako dokładnego zestawu nut. Zakresy i możliwość przesuwania nuty w tych zakresach są kluczowe dla brzmienia bluesowego. To jeden z powodów, dla których fortepian nie jest podstawowym instrumentem muzyki bluesowej, ale gitara, ponieważ jest w stanie wykonać te zagięcia. (oczywiście ludzki głos też to potrafi!)

Z tego samego powodu gitara slide szczególnie nadaje się do grania bluesa, jak w przykładzie, na który patrzyliśmy tutaj:

Jak wspomniano w odpowiedzi Stinkfoota, jeśli chodzi o harmonię bluesa, kolejną cechą bluesa jest użycie akordu siódmego jako „stabilnej” barwy tonalnej, a nie dysonans do rozwiązania.

12-taktowa progresja akordów przy użyciu tych siódmych akordów jest również bardzo charakterystyczna dla bluesa - tylko niekoniecznie jako ostateczna część brzmienia bluesa, jak skala bluesa moim zdaniem. W komentarzach wspomnieliśmy również o tym przykładzie, który zasadniczo opiera się na jednym akordzie w całym utworze:

Bardzo łatwo jest usłyszeć niektóre szerokie zakręty wokalne, na które pozwala skala bluesowa; Niektóre mniejsze zgięcia są również słyszalne w harmonijce.

Niemniej jednak można śmiało powiedzieć, że 12-taktowy wzór akordów jest bardzo powszechny w bluesie, a wraz z nim ewoluował wzór liryczny - wzór AAB, gdzie pojedyncza linia jest powtarzana dwukrotnie, a następnie rozwiązywana trzecią linią:

Zaścianka rośnie, ludy południa nie mogą znaleźć czasu
Powiedziałem, że zaścianina rośnie, ludzie Południa nie mogą znaleźć czasu
I nie mogę usłyszeć od mojej dziewczyny z Memphis.

To forma, która jest prawie zawsze rozpoznawalny jako „blues”, jakkolwiek go modernizujesz lub zmieniasz:

Poszedłem na stację Kangnam, ale zapomniałem karty T-Money.
Panie, zszedłem na stację Kangnam, ale zapomniałem swojej karty T-Money
Musiałem biec całą drogę do Samseong-Dong, Panie, dlaczego życie musi być takie trudne

Blues?

Termin „czuć” sprawia, że ​​to pytanie jest bardzo subiektywne, a temat jest złożony, ale weźmy niemniej jednak zadbaj o to.

Zauważ, że wszystkie utwory, które opublikowałeś, składają się prawie w całości z dominujących akordów siódmych, a ich podstawowa struktura to I7->IV7->V7 , chociaż uwzględniono również fragmenty pomostowe i przejściowe.

Harmony and Theory: A Comprehensive Source for All Musicians (Essential Concepts (Musicians Institute)), autor: Carl Schroeder (autor), Keith Wyatt:

Blues Harmony

Blues to styl łączący elementy afrykańskie i Europejskie tradycje muzyczne w wyjątkowej mieszance, która wymyka się analizie metodami klasycznymi.

Trzy podstawowe akordy w bluesie są takie same, jak trzy podstawowe akordy w systemie diatonicznym: I, IV i V. Tym, co odróżnia harmonię bluesową od tradycyjnej harmonii zachodnioeuropejskiej, jest jakość septymowych. Nauczono nas rozpoznawać dominujące akordy septymowe jako akordy V związane z pojedynczym tonikiem, ale w bluesie wszystkie trzy akordy są dominującymi septymami; to znaczy, akordy I i IV, a także akord V są akordami dominującymi. W bluesie fakt, że wszystkie te akordy są dominującymi septymami, nie oznacza istnienia trzech różnych tonacji; Krótkie wysłuchanie progresji bluesowej pokaże, że pomimo właściwości akordów, istnieje wyraźnie jeden akord toniczny, a pozostałe akordy działają zasadniczo w taki sam sposób, jak w sekwencjach diatonicznych. Chociaż użycie dominującego akordu septymowego poza jego diatoniczną rolą zostało po raz pierwszy usłyszane przez klasycznie wykształconych muzyków jako dysonansowe i nierozwiązane, obecnie jest akceptowane jako normalne.

Akordy w bluesie są generalnie ułożone w jednej z kilku tradycyjnych sekwencji, które wyewoluowały na początku XX wiek, według dostępnych informacji. Pierwszą i zdecydowanie najpowszechniejszą z tych sekwencji jest dwunastotaktowy blues. Ta sekwencja pozostaje zasadniczo taka sama, niezależnie od tonacji lub tempa, i jest najbardziej przydatna do nauczenia się poprzez zapamiętanie kolejności akordów i liczby taktów dla każdego. Następnie można go przetransponować na dowolny klawisz na dowolnym instrumencie.

Dalej:

Chociaż wszystkie trzy akordy mają tę samą jakość, tonalność jest oczywista ze względu na silny ruch prymy między 17, 1V7 i V7, który wyraźnie kieruje ucho na właściwą funkcję. Dotyczy to również innych progresji w stylu bluesowym, które mogą dodawać inne akordy, używać innych aranżacji akordów, a nawet zmieniać jakość akordów (jak w minor blues , gdzie I, IV i V akordy są drobne). Relacja I, IV i V jest tak silna, że ​​łączy harmonię razem pomimo tych różnic.

Blues Melody

Jednym z unikalnych, uderzających aspektów bluesa jest brzmienie melodii. Ponownie, łamie ustalone przez nas zasady dotyczące diatonicznego związku między melodią a harmonią. Tak jak progresja bluesa jest technicznie pozbawiona charakteru, ale brzmi prawie tak samo bezpośrednio i tonalnie, jak zharmonizowana gama durowa, tak melodia bluesa różni się od diatonicznej gamy durowej lub molowej, a jednocześnie brzmi tak samo tonalnie. Rzeczywiste melodie bluesowe przeczą tradycyjnej notacji muzycznej, włączając dźwięki, które dosłownie mieszczą się między nutami na pięciolinii, ale można je nieco uprościć i uporządkować w zestaw nut zwany skalą bluesową. Skala bluesowa jest najbardziej zbliżona przypomina skalę pentatoniczną moll z dodatkiem dodatkowej nuty powszechnie nazywanej spłaszczoną kwintą . (Nazywana również „płaską piątką”, ta nuta jest technicznie zmniejszoną lub powiększoną kwintą, w zależności od kontekstu, ale w przypadku bluesa rzadko jest określana tymi nazwami).

IMO odpowiedź na twoje pytanie jest tutaj - cytując:

Chociaż wszystkie trzy akordy mają tę samą jakość, tonalność jest oczywista ze względu na silny ruch prymy między I7, IV7 i V7, który wyraźnie wskazuje ucho na właściwą funkcję.
Dotyczy to również innych progresji w stylu bluesowym, które mogą dodawać inne akordy, używać innych aranżacji akordów, a nawet zmieniać jakość akordów
... relacja I , IV i V są tak mocne, że łączy harmonię ze sobą, pomimo tych różnic.

Niezależnie od tego znajdujemy melodie bluesowe które nie są I7->IV7->V7 . I7->IV7 i I7-V7 są często spotykane w starszych formach bluesa. Nadal to silny ruch i późniejsza rozdzielczość I7->IV7 lub I7-V7 tworzą blues.

Ważne jest również, aby dodać, że chociaż pytanie koncentruje się na progresji akordów, składniki Blues Melody , ponieważ wspomniane w powyższym cytacie, mają również ogromne znaczenie w tworzeniu nastroju bluesa. Wielu znanych piosenkarzy pop, takich jak Frank Sinatra, Sammy Davis JR, Tom Jones, Bobby Darin, Nat King Cole i Ella Fitzgerald (na granicy popu i jazzu), żeby wymienić tylko kilka, zaśpiewa prostą popową piosenkę, która jest głównie major, a potem, gdy muzyka się rozgrzeje, będą „blues ('jazz') podkręcić”, przenosząc swój wokal do skale bluesowe - akompaniatorzy dorzucają dominanty, aby to uzupełnić. To przede wszystkim siła charakterystycznej melodii bluesowej, wspomaganej przez dominanty, jak wyjaśniono powyżej.

To pokazuje, że „odczucie bluesowe” może być obecne nawet w muzyce, która niekoniecznie zaczyna się od dominantów - ale przejście do dominant i „niebieskie nuty” nadają „bluesowy charakter” praktycznie każdy rodzaj muzyki.

Z muzykologicznego punktu widzenia można powiedzieć, że muzyka, którą dziś nazywamy bluesem ( to termin, który zmieniał się i zmieniał przez lata) wywodzi się z muzyki kościelnej i pieśni polnych Afroamerykanów, które charakteryzowały się wezwaniem i odpowiedzią format. Ten format może być odzwierciedlony w silnym ruchu muzycznym, który odczuwamy w progresjach bluesowych, jak wspomniano. Na przykład I7 można uznać za Call , a IV7 Response . I być może ostateczny punkt kulminacyjny do V7 można rozumieć jako zarówno dzwoniącego, jak i odpowiadającego, zbliżającego się do punktu kulminacyjnego przed zwrotem i rozpoczęciem kolejnego cyklu.

Zawołanie i reakcja są również widoczne w takcie, aby uzyskać taktową strukturę wokalną większości bluesa: Wokalista śpiewa takt, a następnie (lub akompaniator) zagrywa lizanie na takt, a następnie śpiewa kolejny takt zagrywa kolejne zagranie , itd. Wokal to „wołanie”, lizanie to „odpowiedź”. Większość soul i RnB również odzwierciedla format wywołania i odpowiedzi.

Można powiedzieć, że format wywołania i odpowiedzi również przyczynia się do „bluesowego nastroju”.

„Progresja akordów bluesowych” sama w sobie nie sprawia, że ​​„blues się czuje”. Kilka cech melodycznych, harmonicznych, strukturalnych, rytmicznych, brzmieniowych (i lirycznych, jeśli jest to piosenka) musi być obecnych, aby stworzyć „bluesowy klimat”. Jeśli kiedykolwiek próbowałeś pływać w jednym z szerszych zakątków Missisippi z paczką piekielnych psów / zdradzonych kobiet / mężów / ​​strażników więziennych kłapiących z tyłu, możesz po prostu podejść do wniosku, jak szeroka i błotnista jest dowolna definicja z bluesa. Konkretne przypadki mogą, ale nie muszą, rozstrzygać kwestię z jakąkolwiek ostatecznością, ale zastanów się, czy chcesz Chain Lightning Steely Dan.

Po stuleciu w obecnej formie (cokolwiek to oznacza), blues stał się gumowym człowiekiem / głupim tworem szpachlówki, zdolnym do zginania i rozciągania do niezwykłego stopnia nadal pozostają rozpoznawalne. Skacząc (jak gumowy człowiek) do innej metafory, blues jest jak zespół grający jednego człowieka: reszta zespołu bierze na siebie ciężar i gra dalej. W przypadku Chain Lightning nadal mamy szkielet strukturalny, kolory tonów, dwanaście taktów i wrażenie tasowania, które przyciąga słuchacza w stronę bluesa.

Co ciekawe, ze wszystkim, co Steely Dan, w tej historii jest coś więcej. Reszta naszego zespołu bluesowego musi cholernie ciężko pracować. Nie tylko muszą zakryć brakujący IV7, ale także fakt, że melodia zaczyna się na słodkim szóstym stopniu. Melodia to tylko jedna fraza, powtórzona sześciokrotnie, a akordy przesuwają się nie od V do IV w t. 9 i 10, ale od IV do V.

Zatem sama „progresja akordów bluesowych” nie może stworzyć „odczucia bluesa”. Inne „cechy bluesowe” często mogą zająć trochę czasu, jeśli jedna (na przykład IV7) zapali się pod przewodem i znika.

Myślę, że całkiem dobrze to podsumowałeś. Jeśli melodia ma 12 taktów i trafia do IV7 w takcie 5, to wystarczy, aby zaklasyfikować ją jako „12-taktowego bluesa”. Niekoniecznie klasyczny 12-taktowy blues, ale na boisku. Myślę, że powinno to również wrócić do I7 na końcu lub przynajmniej zakończyć turę, która wraca do I7 na początek następnego refrenu.

TAK wiele muzyki opiera się na 12 -bar blues. Z niecierpliwością czekam na wiadomość, gdzie TY to zabierzesz!

Progresja akordów bluesowych nie jest tym, co nadaje piosenkom „bluesowym” szczególny charakter. Jest to melodia nadrzędna, dlatego odpowiem na pytanie w odniesieniu do melodii używając skali bluesowej. Powodem, dla którego mówię, że nie ma to nic wspólnego z 12-taktowym bluesem, jest to, że 12-taktowy blues jest progresją używaną w wielu wielu stylach muzycznych poza bluesem.

Skala bluesa jest oparta na skali molowej. To samo w sobie jest „bluesowe” z powodu smutnych emocji, które narzuca.

Różnice między bluesem a skalami molowymi: pominięta 2., ominięta 6., dodana spłaszczona 5.

Pomijając 2. i 6. nuty skal, zmniejszasz emocje małoletniego skali i uczynić go bardziej podobnym do złamanego akordu i skali pentatonicznej. Szersze przerwy w skali pentatonicznej zdecydowanie dodają dźwięku.

Chromatyka zwiększa poczucie „bluesa”, o którym mówisz (bez niego łatwo jest pomylić skalę bluesową z pentatoniką, ponieważ są one bardzo podobne) i bierze się z przesuwania się głosu pomiędzy 4 i 5.

Jedna myśl, która sprawia, że ​​utwór brzmi bluesowo (w każdym razie, moim zdaniem), to niejednoznaczność w tercji akordu tonicznego. Kiedy zakłada się harmonię toniczną, trzecia jest ważna; kiedy zakłada się subdominującą harmonię, trzecia jest podrzędna. W ten sposób pojawia się IV 7. Niektórzy śpiewacy używają „neutralnej” tercji między dur i moll podczas śpiewania w obu przypadkach. Niektórzy instrumentaliści grają melodie z obiema nutami razem lub kolejno na różne sposoby.

Ten postęp grany szybko nie brzmi jednak niebiesko. „Rock Around The Clock” i wiele innych utworów wykorzystuje 12-taktowe akordy bluesowe bez niebieskawego brzmienia.

Osobiście nie sądzę, że „odczucie bluesa” tkwi w progresji akordów, ale raczej w melodii, która jest nad nią grana.

Konkretnie, kiedy melodia gra w ten sam tonik „blues skala „dostroić niezależnie od tego, jak zmieniają się akordy, nawet jeśli prowadzi to do drażniących zderzeń harmonicznych (może z okazjonalną korektą akordu V7), to jest dla mnie uczucie bluesa.