Myślę, że linkowana odpowiedź prawie odpowiada również na to pytanie. „Gatunkowy kontrapunkt” to nazwa nadana kontrapunktowi skomponowanemu w stylach opisanych przez Fux w Gradus ad Parnassum (choć idea jest najwyraźniej starsza). Gatunek miał być narzędziem dydaktycznym, uczącym pisania kontrapunktu. Podejście to jest na tyle skuteczne, że współcześni studenci osiemnastowiecznego kontrapunktu często używają tego gatunku, aby zrozumieć, jak napisać i zrozumieć ten styl kontrapunktu.

Prawdziwi XVIII-wieczni kompozytorzy mogli, ale nie muszą, używać tego gatunku pomysły Fuxa podczas nauki pisania kontrapunktu. Prawdopodobnie nie jest trafne stwierdzenie, że znakomity kompozytor napisał utwór z myślą o konkretnym „gatunku”, choć możliwe jest, że gatunek mógłby opisać część lub całość dzieła kontrapunktowego. Dla piątego gatunku („darmowy” kontrapunkt, zgodnie z ówczesnymi wytycznymi stylistycznymi) opisanie takiego dzieła jest oczywiście tautologią, ale inne gatunki mogłyby być użyte do opisania części niektórych dzieł.

Gatunki Kontrapunkt to narzędzia, które tworzą kontrapunkt. Pięć gatunków kontrapunktu składa się na wszystkie lekcje pedagogiczne potrzebne do wyjaśnienia kontrapunktu kompozytorów takich jak Palestrina.

Hej. Po prostu połączyłem się z tym w innym miejscu; wspaniałą książką do nauki kontrapunktu gatunkowego jest tekst Aldwella-Schachtera „Harmony & Voice Leading”. Używaliśmy w UW-Madison School of Music i jest niesamowity.

http://books.google.com/books/about/Harmony_Voice_Leading.html?id=-Hp1g3DWNMgC

Aby wykorzystać zaakceptowaną odpowiedź, różne gatunki postępują w ten sposób: Pierwsza: notatka w notatce Druga: dwie notatki na jednej notatce Trzecia: zwykle traktowana jako cztery notatki na jednej notatce, ale są tutaj różnice opinii Czwarta: zawieszenie Po piąte: zasadniczo „wszystko idzie”

Podobają mi się inne odpowiedzi tutaj, ale chcę podkreślić, że gatunkowy kontrapunkt powstał w wyniku analizy istniejącej muzyki. Palestrina nigdy nie słyszała o gatunkowym kontrapunkcie. Po prostu napisał muzykę. Fux i inni tacy jak on spojrzeli na muzykę Palestriny i powiedzieli: hmm, cóż, robi to i to w tych okolicznościach, więc nazwiemy to pierwszym gatunkiem. I robi to drugie i to w innych okolicznościach, więc nazwiemy to drugim gatunkiem. Następnie użyjemy tych gatunków do nauki kontrapunktu. Sam Palestrina wszędzie łamie „reguły” kontrapunktu gatunkowego.

Moim zdaniem kontrapunkt gatunkowy nabiera (częściowo) formy muzyki renesansowej bez duszy. Coś jak czytanie podstawowej książki o masażu i rozpoczęcie pracy jako masażysta bez czytania bardziej zaawansowanych prac, bez praktycznego szkolenia czy nawet masażu. Jest to pomocne narzędzie, ale o wiele mniej przydatne niż doświadczenie w śpiewaniu właściwej rzeczy.