Kiedy byłem w chórze w liceum, techniką, którą stosowali lekarze i nauczyciele z różnych wydarzeń, z którymi byłem zaangażowany, było po prostu śpiewanie rytmu.

Wybierz nutę, którą uczeń ma zagrać w wygodnej pozycji do gry, i poproś, aby grał rytm (bez zmiany nut) przez cały utwór. Jeśli utworowi towarzyszy, graj w tym czasie partię akompaniamentu; ma to na celu uwewnętrznienie rytmu utworu w rzeczywistym kontekście.

To była dla mnie ogromna pomoc w utworach o skomplikowanych liniach rytmicznych ( Daemon Irrepit Callidus był dla mnie naprawdę trudny na początku). Kolejną wskazówką jest zachęcenie ucznia do „odtwórz resztę”. Pomóż im zrozumieć, że „Muzyka to cisza między nutami” (Claude Debussy). Niech wykonają powyższe ćwiczenie, ale w pozostałych miejscach wycisz struny i albo zagrają resztę tak, jakby to była kolejna nuta z wysokością, albo podzielą resztę na regularne uderzenia (ćwierć, ósemki, szesnastki, w zależności od utworu) i niech je odtworzą. To podkreśli znaczenie pauz w muzyce.

Rytm był dla mnie ogromną walką w mojej muzycznej młodości i mam nadzieję, że pomoże to Twojemu uczniowi, tak jak mi pomogło.

Kiedy zaczynałem uczyć się gry na fortepianie, mój nauczyciel kazał mi ćwiczyć każdą skalę, jaką znałem do tej pory, każdego dnia, z metronomem ustawionym w innym tempie za każdym razem.

Po miesiącu dał mi kilka arkuszy, które były po prostu skalami, ale każda z innymi rytmami, i powiedział, żebym robił to samo, ćwiczył codziennie z innym tempem na metronomie.

To bardzo pomogło!

Gamy to dobry sposób na ćwiczenie rytmu, powiedział, ponieważ student nie musi zwracać uwagi na nuty (skoro gamy są prawie wbudowane w ręce pianisty, nie wiem jak to jest ze skrzypkiem), aby mógł skupić całą swoją uwagę na rytmicznym aspekcie muzyki.

Mam nadzieję, że to pomoże.

Technika polegająca na całkowitym skupieniu się na rytmie polega na całkowitym odstawieniu instrumentu i klasnięciu w rytm wraz z metronomem. Powinieneś także klaskać, aby podkreślić, jaki byłby właściwy rytm. Możesz urozmaicić tę technikę metodami, które już wypróbowałeś z liczeniem podpodziałów itp.

Myślę, że bardziej pomoże mu wykorzystanie wewnętrznego słuchu:

Pozwól mu zaśpiewać prostą czterofrazową piosenkę, coś, co zna naprawdę dobrze, na przykład Frere Jacques. Następnie może przejść przez skalę trudności:

• śpiewać z tobą na przemian frazy
• śpiewać na przemian frazy na głos / w jego głowie, dotykając pulsometru
• zaśpiewaj głośno dwie następujące po sobie frazy, a potem dwie w jego głowie
• zaśpiewaj piosenkę zgodnie z kartami, które trzymasz dla każdej frazy: zielony do śpiewania, czerwony do śpiewania w głowie, żółty do stukania puls lub rytm, przechodząc do kombinacji zielonego / żółtego i czerwonego / żółtego
• powtórz to ze zmianą karty pokazanej w połowie frazy
• zaśpiewaj całą piosenkę myślącym głosem i wskaż po zakończeniu
• śpiewaj proste piosenki, w których za każdym razem można przeoczyć więcej słów, na przykład „Bingo”, „Chest Chest Knee Toe” itp. - powtarzanie prostych rytmów 4/4 przez klaskanie, tylko przy użyciu ćwierćnuty i ósemki najpierw, potem wprowadź podpory ćwierćnowe

Najpierw utrzymuj dla niego puls, a następnie eksperymentuj z odsadzaniem go od piersi. Warto robić to wokalnie, aby względy techniczne nie stanowiły dla niego dodatkowej przeszkody, a głos zawsze łatwiej się zagłębiał.

Odniosłem sukces w tych zajęciach z dużo młodszymi dziećmi; miejmy nadzieję, że będą pracować dla kogoś starszego. Są używane przez nauczycieli metodologii Kodaly.

Niech gra w ćwiczenia. Emocjonalna zawartość tej muzyki rozprasza twojego ucznia, kiedy odpowiednio dostosowuje swoje tempo. Dlatego ćwiczenia, które przepisujesz, muszą być tego pozbawione, jak to tylko możliwe. Najlepszym przykładem takiego ćwiczenia byłyby (jak sugerował @victor) skale. Możesz podawać arpeggio i układać wzorce, które zwiększają się i zmniejszają, aby uczeń mógł grać. Niech codziennie zaczyna swoje sesje treningowe od rygorystycznego ich grania, zwracając uwagę tylko na tempo, zanim przejdzie do czegokolwiek innego. I pozwól mu robić to, starając się być każdego dnia coraz szybciej i dokładniej. Może się to wydawać nudne i być może nudne, ale twój uczeń sam przyjmie to podejście, gdy zobaczy, że ostatecznie sprawia, że ​​jego utwory są bardziej sugestywne, kontrolowane i piękne.