Niepotrzebny wysiłek jest nieefektywny. Niepotrzebne napięcie jest szkodliwe zarówno dla twojej techniki, jak i dla twojego ciała. Graj tak wolno, jak to konieczne, aż będziesz mógł się zrelaksować. Gwarantuję, że możesz grać jedną nutę na minutę z rozluźnionym pinky. Następnie powoli zwiększaj prędkość. Jeśli jest coś, do czego dobra praktyka jest dobra, to zerwanie ze złymi nawykami. Ale jak wszystko inne, co warto zrobić, zajmie to trochę czasu. Bądź cierpliwy.

Dobre ćwiczenie pomocne w przezwyciężeniu tego polega na położeniu dłoni płasko na stole. Następnie, z rozluźnioną ręką, spróbuj podnieść jeden palec, jednocześnie trzymając pozostałe palce na stole. Zrób to wszystkimi palcami. Celem jest poruszenie jednym palcem bez poruszania pozostałymi. Pomoże to w zręczności palców i koordynacji „palców i oczu”.

Podobnie możesz spróbować tego ćwiczenia na pianinie. Po prostu trzymaj rękę rozluźnioną na klawiszach. Nie naciskaj klawiszy, po prostu utrzymuj je w pozycji rozluźnionej i do gry. Następnie powoli unieś każdy palec, tak jak poprzednio.

Na początku może to być trudne dla niektórych palców. Po prostu nie poddawaj się! Trzymaj się tego, idź powoli, a ostatecznie twoje palce pozostaną rozluźnione.

Właściwie mam dokładnie ten sam problem. Po przeprowadzeniu pewnych eksperymentów odkryłem, że przyczyną tego był wyłącznie mój palec serdeczny. Kiedy staram się sam podnieść palec serdeczny, mój mały niekontrolowany palec unosi się palcem serdecznym.

Pojawia się to podczas gry na fortepianie, gdy gra się szybki fragment, gdy moje palce poruszają się bardzo szybko, więc mój palec serdeczny podskakuje po zagraniu nuty, aby przejść do następnej nuty. To powoduje, że mój mały podskakuje razem z nim, powodując niesławny „latający mały”. Moje cele, aby rozwiązać mój problem to:

1. Uelastycznij moje palce serdeczne i spróbuj oddzielić ich ruchy od ruchów mojego małego małego dziecka (ćwiczenie Dasaru).
2. Ćwicz tak, palec serdeczny nie przeskakuje na niepotrzebne wysokości w szybkich pasażach (ćwiczenie Reina Henrichsa).

To jest właśnie to, co wymyśliłem na podstawie własnych eksperymentów, a cele są po prostu czymś w rodzaju „ hipotezy „odkąd ich nie testowałem, ale wydaje mi się, że głównym problemem tego problemu jest niemożność lub sztywność podniesienia palca serdecznego. Mam nadzieję, że to wyjaśnienie pomoże!

Odkryłem, że warto poeksperymentować z dwoma rodzajami rotacji, a mianowicie rotacją wokół długiej osi przedramienia (poruszanie kciukiem w górę iw dół oraz małym w dół i w górę z przedramieniem i palcem wskazującym działającym jako oś obrotu) oraz obrót dłoni równolegle z klawiszami tak, aby zawsze palec grający był skierowany w tym samym kierunku co kości długie w przedramieniu (aby uniknąć skręcenia dłoni w stronę zewnętrzną jak w A w ten obraz; Uważam, że mój problem z lataniem znika, gdy mój nadgarstek jest prosty, jak w B).