Myślę, że to nie mówi samo za siebie. Jakkolwiek oczywiste może być dla niektórych wykonawców, że lewa ręka ma melodię, to tylko ich domysły, bez autorytetu ze strony Ciebie, kompozytora.

Potrzebujesz więc notacji. Dla mnie głośniejsza dynamika (na przykład „ ff ”) oznacza po prostu głośniej ogólnie i nie sugeruje żadnych konkretnych artykulacji. Akcenty sugerują mocną artykulację. Ale akcenty w każdej nucie oznaczają, że cała linia jest po prostu głośniejsza. W swoich przykładach masz akordy staccato w PR, więc nie możesz uzyskać głośności ff pierwszego przykładu używając pedału sustain, więc musisz ją uzyskać, naciskając klawisze są mocniejsze, co daje efekt, który wskazują akcenty. W tym konkretnym przypadku może to nie mieć większego znaczenia. (Czy akcenty oznaczają non legato?)

Ale wolałbym ff , ponieważ twój drugi przykład sprawia, że ​​sprawdzam każdy akord lr, aby zobaczyć, czy ma akcent.

Do pewnego stopnia nie musisz dodawać dynamiki, aby zaakcentować melodię. Jeśli linia melodyczna jest wyraźna i oczywista, wykonanie powinno ją w jakiś sposób wydobyć. Ale aby upewnić się, że nie ma zamieszania, dodaj określoną dynamikę.

Myślę, że to ...

https://music.stackexchange.com/a/ 45138/23919

... obejmuje podstawową ideę. Umieść dwa różne dynamiczne oznaczenia na dwóch oddzielnych pięcioliniach.

Jeśli chodzi o akcenty:

Zaznaczenie wszystkiego jako akcentowane sprawia, że ​​wszystko nuty są takie same i niweczy cel akcentów.

Akcenty są zwykle używane w ten sposób (Toccata Prokofiewa) ...

... Myślę, że szczególnie ważne w użyciu jest zaznaczanie akcentów, które nie są implikowane przez miernik.

Ale Prokofiew używa akcentowania prawie każdej nuty w niektórych miejscach ...

... ale rozumie się, że jest to zapora mocno zagranych nut, wtedy muzyka wraca do dynamiki.

Te dwa przykłady i tak nie będą odtwarzane tak samo. W górnej jest melodia grana przez l.h., ale ta sama melodia jest znacznie bardziej podkreślona w dolnej.

Marcato lub agogiczne akcenty lepiej dopasowałyby dwie części klucza basowego. To zabawne, że nigdy nie zaznaczamy, że prawy musi być odtwarzane głośniej niż lewy. (w większości utworów), od którego, jak przypuszczam, wzięło się pytanie. Dla uproszczenia - a tak naprawdę powinno być pisanie muzyki - górna wersja jest klarowna, chociaż z odpowiednimi oznaczeniami każdy powinien być w stanie przetłumaczyć coś podobnego do dolnej.

Doświadczonemu muzykowi nie trzeba zwracać uwagi na melodię, ponieważ doświadczony muzyk zobaczy to w zapisach nutowych, a także usłyszy linię melodyczną. Dla mniej doświadczonego muzyka pomocna byłaby notacja ff, w której rozchodzi się melodia, tak jak w pierwszym przykładzie. Użycie akcentów również działa, ale będzie brzmiało nieco inaczej ze względu na technikę używaną do grania akcentu względem grania ff w taktach. W sumie zostawiłbym to w spokoju, linia melodyczna jest wyraźna w tym przykładzie. Mam nadzieję, że to pomoże!

Drugi przykład jest kiepski, ponieważ nie możesz „grać akcentu na każdej nucie”. Jedynym sposobem, aby usłyszeć coś, jest akcent, to porównanie tego z czymś, co nie jest akcentem.

Każdy wykonawca z najmniejszą ilością nut inteligencja powinna zdawać sobie sprawę, że „lewa ręka gra melodię”, więc tak naprawdę nie potrzebujesz żadnych oznaczeń, ale znaki dynamiki zapisane poniżej dolnej pięciolinii lub powyżej górnej pięciolinii dotyczą tylko tej jednej pięciolinii, a nie obu .

Nigdy nie grałem na fortepianie, ale jako wokalista chóralny i niegdyś trębacz widziałem mnóstwo muzyki, w której melodia (zarówno dla chórzystów, jak i instrumentów) była bardziej dynamiczna niż harmonia . (Łącznie z sytuacją, w której melodia została jak zwykle przekazana sopranom. Jeśli chodzi o stwierdzenie, że „melodia ma być głośniejsza”, nie jest to cała dynamika głośniejsza.)

Również moja interpretacja akcentu na każdej nucie brzmiałoby trochę sforzando, uderzając mocno w nutę i cofając się przed kolejnym akcentem. Widziałem, jak pianista zwalnia klawisze trochę wcześniej, pozwalając fortepianowi wyciszyć się na ułamek nuty, aby uzyskać podobny efekt.

Więc poleciłbym A jako prawdopodobny standard, szczególnie jeśli chcesz a legato fortissimo.

Każdy kompetentny muzyk będzie wiedział, że melodia jest w partii lewej ręki. Nie trzeba im tego mówić, dodając akcenty lub fortissimo.

Niedawno zacząłem pisać melodycznie pod partią lewej ręki w kontekstach eksperymentalnych, w których melodia może nie wyglądać jak melodia. Jednak ogólnie rzecz biorąc, także w twoim przypadku, powinieneś ufać wykonawcy, że zobaczy melodię, jeśli jest taka; a kiedy istnieje powód, by podejrzewać, że mogą nie widzieć melodii, powinieneś poważnie rozważyć przepisanie jej.