Transpozycja utworu muzycznego oznacza zmianę wysokości wszystkich nut o ten sam interwał. Odstępy między sąsiednimi nutami w utworze pozostaną takie same.

Klawisze durowe można przetransponować tylko na inne klawisze durowe. Klawisze molowe (naturalne, harmoniczne lub melodyjne) można transponować tylko do tonacji molowych tego samego rodzaju.

Dzieje się tak, ponieważ wzorzec interwałów w kluczu nie zmieni się podczas transpozycji.

Należy również zmienić sygnaturę klucza. W ten sposób wszystkie nuty bez znaków wyjątkowych nie będą miały znaków przypadkowych w transpozycji. Nuty z literami cyfrowymi w oryginale nadal będą zawierały znaki dodatkowe (ale prawdopodobnie innego rodzaju) w transpozycji.

Na przykład, jeśli transponujemy skalę C-dur: CDEFGABC

do tonacji D-dur (o jedną sekundę większą), otrzymujemy: DEF♯ GABC♯ D

(Oba krzyżyki zostaną uwzględnione w nowej sygnaturze tonacji D-dur).

Inny przykład, jeśli transponujemy harmoniczną C-moll: CDE ♭ FGA ♭ B ♮ C

na D-moll (znowu o jedną wielką sekundę), otrzymamy : DEFGAB ♭ C♯ D

(Naturalny przypadek na B-naturalny odpowiada ostrym przypadkowemu na Cis. Pozostałe bemole są uwzględnione w sygnaturach klawiszy)

Zmiana utworu z tonacji durowej na molową nie jest tak naprawdę transpozycją, ponieważ układ interwałów będzie musiał się zmienić. Nie jest to takie łatwe i prawdopodobnie nie będzie brzmiało dobrze.

Aby przekształcić się z durowej w naturalną, będziesz musiał spłaszczyć tercję, szóstą i siódmą. Jeśli jest to harmoniczna molowa, będziesz musiał wyostrzyć siódmy z powrotem (do miejsca, w którym był) przez przypadek.

Jeśli używasz tej samej nuty tonicznej, możesz nazwać to transformacją równoległą. Ale jeśli używasz innego toniku, przypomina to raczej transpozycję i połączoną transformację równoległą.

Słyszałem tylko, że transpozycja polegała na przechodzeniu z jednej tonacji na inną (dur na dur, mol na mol) lub z jednej oktawy do drugiej. Jeśli przechodzisz od dur do moll lub od moll do major, użyłbym słowa modulate.

Zawsze używałem tego terminu transponując tylko z jednego klucza na inny klucz (nie klucz równoległy, nie klucz względny - i nie transpozycja diatoniczna). Niektóre programy do notacji oferują opcję transpozycji chromatycznej lub diatonicznej. Wydaje się więc, że istnieją 2 różne interpretacje użycia transpozycji. * 1)

Edycja:

Zapomniałem wspomnieć o transpozycji oktawowej - a opcja w górę lub w dół!

Jeśli policzymy możliwości transpozycji „od klucza do klucza”, byłoby tylko około 12.

Ale są transpozycje 12 różnych interwałów w górę i 12 w dół (plus 1-4 oktawy). Tak więc w rzeczywistości jest o wiele więcej opcji!

* 1) https://usermanuals.finalemusic.com/Finale2012Win/Content/Finale/MMMTRDLG.htm

Tonacja i tonacja to to samo.

We współczesnej muzyce zachodniej centralnym elementem kompozycji jest 7-tonowa gama dur lub moll. Te zestawy notatek są czymś więcej niż tylko przypadkową grupą 7 notatek: zawierają bogaty zbiór relacji między notatkami. Na przykład: czy kiedykolwiek zauważyłeś, jak silna jest atrakcja między B i C w C-dur? Zagraj w gamy C-dur i zatrzymaj się na B: odczuwasz przyciąganie do następnej nuty?

W tych 2 skalach istnieją inne relacje, które obejmują nawet akordy, które możesz zbudować, układając nuty w serie tercji ( CEGB dla Cmaj7, GBDF dla G7) i nie będę tutaj wchodził w szczegóły, ale wystarczy powiedzieć, że każdej nucie tych skal można przypisać jedną z 3 funkcji harmonicznych, które będą napędzać ruch harmoniczny i kierować nim tam, gdzie chce kompozytor go.

Kluczem utworu jest tylko etykieta, którą nakładamy na harmonijny świat, w którym meandruje harmoniczna podróż.

Modulacja to technika, która pozwala kompozytorowi odwiedzić inne harmoniczne światy, aby przejść do „innego klucza”. Pierwszą sztuczką, aby to osiągnąć, jest rozpoznanie, że akordy mogą istnieć w różnych tonacjach, chociaż pełnią różne funkcje. Na przykład podstawowy przykład: Cmaj (C-E-G) istnieje w C-dur (z funkcją tonacji), ale także w F-dur (gdzie ma funkcję subdominującą) i G-dur (z funkcją dominującą). Pisząc w C-dur, kompozytor mógł zdecydować się uznać jego Cmaj za dominantę Fmaj i kontynuować pisanie w Fmaj dla nowej sekcji, być może cofając się do C-dur, aby zakończyć utwór.

Transpozycja jest sztuczka techniczna, która pozwoli muzykowi na większy komfort gry. Przykład: granie na gitarze utworu w F # dur jest uciążliwe, a większość początkujących użyje kapodastera na drugim progu, aby umożliwić bardziej otwarte struny i łatwiejsze pozycje akordów. Albo mogli po prostu zdecydować się na przesunięcie całej piosenki o 2 półtony niżej i zagranie w E-dur. Bez wartości harmonicznej, ale na gitarze o wiele lepiej ... To samo z piosenkarzami. Większość ma zakres, w którym są najwygodniejsze lub po prostu brzmią najlepiej.

Transponujemy , kiedy przesuwamy melodię w górę lub w dół, aby lepiej pasowała do czyjegoś zakresu głosu.

Trąbka jest instrumentem transponującym. To oznacza, że ​​wszystko jest napisane trochę zabawnie.

Kiedy chcesz zmienić klucz, modulujesz . Jest małe przejście, a potem hej, presto, jesteś w innej tonacji (lub tonacji).

Słowo „tonalność” jest prawie równoważne z „kluczem”. Ale kiedy mówimy „tonalność”, to mocniej docenia rolę, jaką każda nuta odgrywa w swoim kontekście. Sekwencja „5 - 1” (np. G - C) od razu wprowadza silne poczucie tonacji. Kiedy ustalamy tonację, zarówno my, jak i słuchacz, mamy silne poczucie, gdzie jesteśmy i która nuta jest toniczna.