Myślę, że masz dwa problemy: geometrię nadgarstka i napięcie mięśni.

Geometria nadgarstka

Geometria nadgarstka jest ważna, ponieważ pozwala na użycie najmniejszego wysiłku i napięcia mięśni. i za umożliwienie mięśniom i ścięgnom poruszania się w kierunkach, w których pracują najlepiej. Zgięty nadgarstek (jak na pierwszym zdjęciu) walczy z mięśniami. Jeśli chcesz to zbadać, główne mięśnie, o których mówimy, to zginacz naparstnicy i prostownik naparstnicy. Sztuczka polega na tym (na wypadek, gdyby nie było to oczywiste), że mięśnie, które poruszają palcami, aby się denerwować, znajdują się w rzeczywistości w górnej części ramienia, bliżej łokcia. Cienkie ścięgna biegną od tych mięśni przez nadgarstek do palców. Oznacza to, że posiadanie nadgarstka w najlepszej pozycji pozwala tym ścięgnom na płynną pracę. Ponadto, dając swojej ręce najlepszą dźwignię, te mięśnie będą musiały używać mniej siły do ​​gry.

• Twoje drugie zdjęcie jest bliższe temu, co polecam (i robię sam).
• Oprócz trzymania kciuka na górze, chcesz podnieść nadgarstek i chwycić za szyję. Pasmo między kciukiem a palcem wskazującym powinno w pełni przylegać do szyi.
• Ustaw dłoń tak, aby dotykała szyi. Twój pierwszy zestaw kostek, w miejscu, w którym zaczynają się Twoje palce, powinien być skierowany głównie na ziemię. Twój nadgarstek powinien znajdować się blisko górnej części szyi. Wnętrze pierwszego zestawu kostek powinno dotykać dolnej części gryfu tuż za podstrunnicą.
• Twój palec wskazujący powinien skończyć dość płasko w poprzek podstrunnicy i możesz absolutnie wyciszyć swoją dłonią gryfem nadgarstek wysoko i kciuk owinięty wokół góry. Zamknij dłoń, aby zbliżyć palce do podstrunnicy, aby naturalnie wyciszyć.
• W tym momencie zdasz sobie sprawę, że tak naprawdę nie możesz sięgnąć palcem wskazującym do niskiej struny E, aby zagrać akordy mocy. Powinieneś być w stanie dotrzeć do struny A palcem wskazującym i zagrać akordy mocy oparte na strunie A bez problemu.
• Masz dwie opcje radzenia sobie z osiągnięciem niskiego E.Najlepsza opcja dla mojego ciało ma drażnić niskie E kciukiem . Trzymam kciuk zawinięty nad szyją, aby wyciszyć dolną strunę E, a przy odrobinie praktyki możesz się denerwować również bokiem kostki. Daje to również kilka interesujących możliwości z głosami akordów i pozycjami palców, na przykład granie otwartego G z kciukiem poruszającym trzeci próg na niskiej strunie E i innymi palcami wykonującymi interesujące rzeczy. Jimi Hendrix, Jimmy Page i Stevie Ray Vaughan denerwowali się kciukami w takim czy innym miejscu.
• Inną opcją jest opuszczenie nadgarstka na tyle daleko, aby zmartwić niskie E palcem wskazującym i następnie przynieś go z powrotem, gdy skończysz na niskim strunie E. W przypadku szybkich, dwustrunowych akordów mocy, szczególnie z wyciszaniem dłoni, jak w przypadku gry w stylu Metalliki, prawie musisz to zrobić. Trzymaj nadgarstek jak najwyżej i używaj najlżejszego czubka palca wskazującego, który wykona zadanie. Twój palec wskazujący powinien być dość płaski, jakbyś wykonywał akord barre, ale bez napięcia zastosowanego do jakichkolwiek strun poza niskim E.
• Podczas grania solówek i zginania upewnij się, że nadgarstek jest wysoko, dłoń jest owinięta wokół szyi, kciuk znajduje się na górze, a kciukiem i całą dłonią "ściśnij" sznurek w kierunku kciuka, aby zgiąć. Ma to większe znaczenie w przypadku używania grubszych strun lub wykonywania szerszych zakrętów.

Jeśli musisz zagrać akord barre i / lub naprawdę podnieść palce wyżej na podstrunnicy, spróbuj nie zginać nadgarstka. Opuść łokieć jak najniżej i unieś szyjkę gitary. Jeśli często grasz muzykę, która wymaga większego dostępu do gryfu (np. Jazz), możesz zmienić cały styl i zacisnąć pasek, podnieść całą gitarę wyżej i ustawić gitarę pod kątem z szyjką dość wysoko. W niektórych przypadkach może być konieczne lekkie zgięcie nadgarstka, ale należy to maksymalnie zminimalizować. Im więcej bawisz się nisko położonym kciukiem, tym ważniejsze będzie rozluźnienie mięśni.

Napięcie mięśni

• Opuść ramiona! Upewnij się, że twoje ramiona są zawsze rozluźnione i nisko. Skieruj łokcie na ziemię i skup się na rozluźnieniu ramion, aby zbliżyć łokcie do podłoża.
• Trzymaj łokcie do wewnątrz. Całkowicie rozluźnij ramiona i pozwól łokciom zwisać prosto w dół. Powinny znajdować się w odległości jednego lub dwóch cali od tułowia w pobliżu miejsca, w którym kończy się klatka piersiowa.
• Opuść ramiona! Do tej pory spędziłeś dziesięć sekund na myśleniu o łokciach i ramionach prawdopodobnie znowu zaczęły docierać do twoich uszu. Co kilka sekund zmieniaj pozycję i napięcie ramion i łokci, przypominając sobie o rozluźnieniu.
• Rozgrzej się i skup się na rozluźnieniu mięśni podczas rozgrzewki. Wymyśl coś niesamowicie łatwego do zagrania, co potrafią twoje palce, gdy mózg myśli o relaksacji. Poruszaj palcami, a następnie zignoruj ​​je i skup się na ramionach i łokciach oraz na rozluźnieniu.
• Jeśli masz problem z rozluźnieniem ramion, sprawdź mięśnie szczęki, twarzy i szyi. Wydaje się, że napięcie „spływa” do twoich ramion. Rozluźnij głowę i szyję, a następnie ramiona.
• Sprawdź jeszcze raz, czy ramiona są opuszczone i rozluźnione, a łokcie blisko ciała i zwisające prosto w dół.
• Stań prosto w dobrej postawie. Rozluźnij również mięśnie pleców, ponieważ mogą one napiąć Twoje ramiona. Unikaj siadania z gitarą na kolanie pochyloną nad nią z wygiętymi plecami.
• Kiedy już dobrze sobie radzisz z rozluźnieniem ramion, poświęć trochę czasu i poćwicz czas na używanie jak najmniejszego nacisku, aby się denerwować. notatki. Jednocześnie pracuj nad swoją techniką kostkowania, aby jak najmniej uderzać struny za pomocą kilofa. Twoim celem jest użycie minimum wysiłku do tworzenia muzyki. Brzmi zupełnie jak przeciwieństwo rocka i metalu, ale kiedy zaczniesz to rozumieć, odkryjesz, że twoja prędkość i brzmienie poprawią się i zaczniesz brzmieć bardziej jak zawodowiec.
• Wybierz dobrą konfigurację Pomóż upewnić się, że twoje działanie nie jest wyższe niż powinno. Upewnij się, że nie używasz strun, które są zbyt cienkie lub zbyt grube. Najprawdopodobniej dziewiątki lub dziesiątki są idealne, w zależności od długości skali i aktualnej siły oraz stylu gry.

Upewnij się, że nie pozwolisz sobie na zbyt długą grę w jednej sesji. Dużo śpij . Ćwicz cardio i utrzymuj dobrą kondycję, jedz zdrowo, bądź nawodniony. To pomoże z nadgarstkami i ogólnie uczyni cię lepszym muzykiem.

Dodatek

Oto przykład wysokiej pozycji nadgarstka (chociaż śmiem twierdzić, że Jimmy Page ma dłuższe palce niż którykolwiek z nas):

Źródło

Solówki Kirka Hammetta z wysokim nadgarstkiem, jak Jimmy Page, ale opada i zgina nadgarstek, kiedy wykonuje więcej pracy na niskim E (mogą to być szybko upuszczone akordy mocy-D):

Źródło

Najważniejszą rzeczą, którą można wyciągnąć z kilku zdjęć Kirka Hammetta, jest to, że chociaż jest kilka zdjęć z zgiętym nadgarstkiem, co najmniej 90% zdjęć przedstawia niezgięty nadgarstek, który jest wysoko z tyłu szyja.

Jeśli otrzymujesz RSI, albo grasz słabą techniką (twoje przypuszczenie), albo napinasz się podczas gry, albo jedno i drugie (zwykle jedno i drugie). Jeśli poprawisz swoją technikę, ale nadal będziesz spięty, nadal możesz zranić się, tylko wolniej.

Ponieważ nie gram na gitarze, skupię się na problemie z napięciem.

Kiedy rzucasz sobie wyzwanie lub naprawdę interesujesz się tym, co grasz, bardzo łatwo jest napiąć mięśnie i użyć o wiele więcej siły, niż potrzebujesz do gry. Jeśli nauczysz się tego nie robić, zaoszczędzisz sobie wiele wysiłku w mięśniach.

Za każdym razem, gdy kończysz kawałek, poświęć kilka sekund na sprawdzenie swojego ciała. Czy Twoja ręka lub ramię są napięte? Jeśli poczujesz się spięty, oderwij się od gry na minutę, aby rozciągnąć i poruszyć się. Zrób to pełną minutę lub dwie, a nie piętnastosekundową przerwę.

Nawet jeśli nie zauważysz napięcia, powinieneś robić to trzy lub cztery razy na godzinę, jeśli grasz przez kilka godzin bez przerwy. Daje to twojemu ciału szansę na odrobinę regeneracji, abyś mógł trwać dłużej.

Jeśli ćwiczysz, zamiast bawić się z przyjaciółmi, najlepszym rozwiązaniem jest zwolnienie, aż będziesz mógł grać bez naprężenie. Może to początkowo oznaczać poruszanie się w nudnym, lodowcowym tempie. Ale jeśli ćwiczysz z napiętą ręką, będziesz nadal był spięty, gdy bawisz się z innymi. Ale jeśli ćwiczysz bez napięcia, nawyk przeniesie się do zwykłej gry, tak jak wszystkie ćwiczenia.

Najlepszą rzeczą, jaką zrobiłem, aby wydłużyć czas gry, jest nauka jogi. Zacząłem po tym, jak zacząłem śpiewać, ze względu na wszystkich muzyków, śpiewacy jako grupa wydają się być najbardziej świadomi kontuzji, a wszyscy poważni piosenkarze, których znam, koncentrują się głównie na relaksacji, rozciąganiu i postawie, które są głównymi aspektami jogi. Jeśli wszystko, co chcesz to zrobić, graj dłużej od czasu do czasu, prawdopodobnie jest to większe zaangażowanie niż potrzebujesz, ale może pomóc.

Jeśli ciągle grasz akordy mocy, jest szansa, że ​​ułożysz rękę w wzór i przesuniesz go dookoła.

Po pierwsze, ustalony wzór nie odzwierciedla zmieniającej się odległości progu, ponieważ poruszasz się w górę iw dół szyi. Oznacza to, że musisz użyć większej siły, niż gdyby twoje palce były tuż za progiem, najbardziej efektywną pozycją.

Po drugie, masz tendencję do blokowania / zaciskania wszystkiego, co oznacza, że ​​wywierasz siłę, aby utrzymać wszystko jest sztywne, a następnie przykładasz siłę do tego sztywnego urządzenia od jego końca, z dużą dźwignią.

Spróbuj pomyśleć o każdym akordzie mocy, który grasz, tak, jakby to był zupełnie nowy akord. Umieść wszystkie palce gładko, wykorzystując wszystkie przeguby i nie blokując żadnego z nich za każdym razem. Trzymaj nadgarstek i dłoń oraz dłoń i kciuk giętkie: podążają za tym, co dzieje się na podstrunnicy.

Pokusa skurczu jest szczególnie duża, gdy każdy akord ma ten sam kształt. Oprzyj się pokusie i zagraj każdy akord na świeżo. Zawsze, gdy zmieniasz pozycję, nie rób tego z zaciśniętą ręką. Kształt dłoni ustala się po dociśnięciu, a nie wcześniej, i rozluźnia się przy opuszczaniu strun. Nie oznacza to, że przekształcasz swoją dłoń w neutralny wzór: oznacza to po prostu, że nie wywierasz żadnej siły, aby zachować jej wzór: kształt dłoni jest przywracany po przybyciu, w zależności od odległości i siły potrzebnej struny tam .

Jeśli ból jest bólem nadgarstka, może to być ból typu RSI, na który cierpię bardzo, czasami bardzo ciężko.

Nigdy nie znalazłem techniki, która by go pozbyła na stałe, więc muszę znaleźć sposób na złagodzenie tego.

Kluczową częścią RSI jest „powtarzalność”. Ból zaczyna się po tym, jak nadgarstek jest zaciśnięty w tej samej pozycji przez długi czas.

Rozwiązaniem jest próba wprowadzenia różnych kształtów nadgarstka do utworu. Wrzuć kilka riffów lub po prostu wycisz i całkowicie zwolnij drążek, ale upewnij się, że cokolwiek robisz, wymaga wyciągnięcia nadgarstka z pozycji taktu.

Np. moim głównym problemem jest to, że rozciąganie małego palca powoduje, że nadgarstek zbliża się i pozostaje pochylony do przodu, co wyzwala mój szczególny problem, więc muszę upewnić się, że gram rzeczy, które pozwolą mi ponownie rozciągnąć go do tyłu w trakcie utworu.

Obracanie / potrząsanie / rozciąganie nadgarstka przed rozpoczęciem gry nie zaszkodzi, a jest mnóstwo ćwiczeń RSI / tunelu nadgarstka, które możesz wygooglować w Google, aby pomóc w regeneracji.

Może być wiele sposobów, sposób, w jaki grasz, nie jest zaskakujący, jeśli po jakimś czasie twoje ręce poczują się odrętwiałe. Możesz po prostu nacisnąć dolne struny, w których faktycznie trzymasz akord, a resztę można wyciszyć palcami. lekko dotykając wyższych strun.

Możesz też po prostu nacisnąć struny, które mają być progowane i wyciszyć pozostałe struny prawą ręką lub dłonią lekko opartą na mostku, sprowadza się to do preferencji.

Jeśli chodzi o używanie tego sposobu do szybkiego przechodzenia do akordów taktowych, polecałbym ćwiczyć progresje akordów. Nie ból rąk niepotrzebnie, abyś mógł zmienić akordy na barre. Trzymaj palce tak, jak robisz to w drugim sposobie, który pokazałeś, ale nie wyginaj zbyt mocno palców i pozwól, aby dłoń była lekko skierowana w stronę szyi. Niech kciuk znajdzie się za szyją i spłaszcz palce tak, aby delikatnie dotykały pozostałych strun i wyciszały je. Aby przejść do akordu taktowego, wystarczy nacisnąć i przytrzymać palce przez cały czas, aby możliwa była zmiana akordu.

Ćwicząc progresje akordów, będziesz szybciej i szybciej. byłby w stanie szybko zmienić na dowolny akord, bez bólu palców. Utrzymuj ich tak zrelaksowanym, jak to tylko możliwe, a to pomoże ci grać dłużej i dokładniej.