Wikipedia ma rację. Przypadkowy zapis, jak pokazano w powyższym przykładzie, ma zastosowanie tylko do nuty w tej oktawie do końca taktu.

Możesz pomylić to z przypadkami w sygnaturze tonacji, które mają zastosowanie do każdej oktawy. Możliwe jest również, że w utworach, które grasz, widzisz przypadek grzecznościowy, a nie rzeczywisty przypadek. Przypadkowe przypadki grzecznościowe są niepotrzebne, ale zazwyczaj są uważane za pomocne dla czytelnika.

Przypadkowy przypadek w innej oktawie w tym samym instrumencie jest zwykle wyraźnie ujednoznaczniany, aby gracz nie zastanawiał się, czy może mieć zastosowanie, czy nie. Jeśli nie, to zwykle uważa się, że przypadek z innej oktawy nie ma zastosowania.

Książka „Behind Bars: The Definitive Guide to Music Notation” autorstwa Elaine Gould (Published Faber Music, 2011) mówi:

Przypadkowość utrzymuje się przez cały czas trwania taktu. Dotyczy tylko wysokości, na której jest zapisana: każda dodatkowa oktawa wymaga kolejnej przypadkowości. (str.78.)

Jeśli ułożony akord jest pokazany z tą samą nutą występującą w więcej niż jednej oktawie i tylko jeden niesie przypadek, sensowne byłoby `` zagranie nuty tak, jak widać '', to znaczy nie przypadkowo. przyczyna przypadkowego zastosowania do czasu trwania taktu jest harmoniczna. Uważa się, że takt jest „w tym stanie harmonicznym”, dlatego przypadkowe NIE zastosowanie do innych oktaw w melodii jest po prostu dziwne. O ile wiem, praktyka jazzowa zawsze stosuje znaki przypadkowe we wszystkich oktawach.

To pokazuje, jak niedopuszczalny jest stan współczesnej teorii muzyki i powszechnej praktyki. IMO wszystkie znaki przypadkowe powinny być zaznaczone, chyba że następują po sobie. Po prostu spróbuj zapytać o znaczenie słowa „Andantino”.

Zawsze grałem tam, gdzie przypadek przenosi się tylko do dźwięków tej samej oktawy, ale pracuję nad książką jazzową nad chodzącymi liniami basu i niektóre z nich miałyby bardziej harmonijny sens, gdyby przypadkowe przeniesiono do innych oktawy ze sposobem, w jaki jest napisana, książka nazywa się Modern Walking Bass Technique i na początku jest uwaga, że ​​przypadek przenosi się do wszystkich oktaw taktu! Nie widziałem tego wcześniej.

Mam wydanie metody V. Cornerre'a z 1936 r. i to wydanie oznacza tylko pierwszy przypadek w takcie, ale wyraźnie dotyczy wszystkich oktaw, takich jak ćwiczenia skoku oktawowego. Jednak mam wiele innych utworów, które nie stosują przypadkowości do oktaw. Podsumowując, musisz wymyślić harmoniczną intencję.

Mój instruktor w Berklee College of Music mówi, że w muzyce klasycznej przypadek nie przenosi się na inne oktawy, ale w jazzie tak.

Ponieważ redaktorzy nie są nieomylni, wydania są różne, a praktyka wykonawcza jest różna, nie ma absolutu. Arpeggio może sugerować akord, aby intencja była jasna, albo nie.

W t. 21 walca a-moll Chopina ósma nuta prawej ręki jest interesującym przypadkiem, ponieważ jest to G na początku oktawy wyższej sekcji, która ma być wyraźnie G♯, podobnie jak poprzednia wystąpienie nuty w tej pozycji na pięciolinii, ale nie o oktawę wyżej - i wszystkie inne G w takcie - są ostre, ale prawdopodobnie powinno mieć przypadek, ponieważ nie jest to to samo G.

W pewnym stopniu zależy od trybu. Zakładając, że jest to tryb joński, utwór nie ma sygnatury tonacji, więc przypadkowe F # dotyczy wszystkich F # w tym takcie - niezależnie od oktawy. Powinien być: Bar 1: F #, F #, F # Bar 2: F (naturalny, bo to początek nowego taktu / taktu), F #, F #

Gdyby chcieli, żebyś to zagrał zgodnie z zapisem, znak naturalny zostanie umieszczony przy odpowiedniej nucie.