Zanim zastąpisz akordy 3 lub 4 nutami tymi z 5 lub 6 nutami (lub nawet więcej), zharmonizuj melodię, stosując te 2 uzupełniające się strategie rekurencyjnie (tj. każda z nich ma zastosowanie do wyniku ich zastosowania, więc można to zrobić w wielu przebiegach), aby zmienić akord:
- 1) zastąpić jeden akord dwoma (czas trwania 2 akordów w nowej wersji = czas trwania 1 oryginalnego akordu LUB czas trwania 3 akordów w nowa wersja = czas trwania 2 akordów w oryginale)
- 2) zastąp dwa akordy jednym (przyklejając się do jednego z nich i wydłużając go)
Kiedy to robisz , upewnij się, że na każdym kroku podstawianie akordów działa z melodią: nie ma jednego uniwersalnego zamiennika na coś takiego jak 1-5-6-4, ponieważ wszystko zależy od melodii. Po co miałbyś robić 2), skoro chcesz, aby Twoje „popowe” zmiany akordów brzmiały bardziej „jazzy”? Dzieje się tak, ponieważ uproszczenie zmian pozwala na ich późniejsze skomplikowanie W KOLEJNY SPOSÓB (np. Dodanie mijających akordów itp.) Do własnego gustu.
Taktyki na 1) to:
- 1a) Dodaj akord, który dzieli 2 nuty z aktualnym akordem, gdzieś w czasie pomiędzy bieżącym a następnym. (gdzie intime? wybierasz!) np. Dodaj triadę molową z tym samym prymą, jeśli aktualny akord jest triadą durową (lub dodaj dur dla molowej). na przykład Dodaj akord, którego pryma jest trzecia powyżej lub poniżej (pamiętaj o udostępnieniu 2 notatek i sprawdzeniu, czy działa z melodią). W przypadku czegoś takiego jak aG7 (w tonacji C) może to oznaczać nie tylko Bm7 (b5) lub Bdim7, ale także BbMaj7 lub Bb7 (i nie tylko ... używaj melodii jako ograniczenia i inspiracji).
- 1b) Dodaj akord PRZED bieżącym (zwykle między tym akordem a akordem z poprzedniego, ale możesz to zrobić nawet z pierwszym akordem: oznacza to po prostu, że musisz rozpocząć piosenkę wcześniej), którego rdzeń jest czwarty poniżej (lub piąty powyżej) od prądu jeden. Dodanie tak zwanego dominującego akordu siódmego typu (tj. Akordu z tercją wielką i siódmą molową nad prymą) przed wydaje się działać dobrze w większości przypadków, ale inne
umysł też. Jeśli aktualny akord jest już dominującym akordem typu siódmego, dodanie molowej triady (lub m6, m7 itd.) Przed lub m7 (b5) wydaje się działać dobrze (inne opcje są nadal dostępne).
Wskazówki dla 2) to:
- 2a) Spróbuj pozbyć się „przechodzących akordów”. Harmonijne przechodzenie akordów przypomina przekazywanie nut w melodii: są one zwykle w słabszych rytmicznie pozycjach, które `` łączą się '' z ważniejszymi strukturalnie `` w przepływie '' (zwykle w rytmicznie silniejszych pozycjach) i mogą być nawet skala w użyciu obecnie (lub w pobliżu) lub jako „chromatyczna”, jeśli tak nie jest; w przeciwieństwie do klasyfikowania przechodzenia nut w melodię, co jest ładną materią typu „albo-albo”, przechodzące akordy mogą być traktowane jako mające odcienie lub stopnie chromatyzmu (tj. im więcej nut „poza skalą” ma akord, tym bardziej jest „chromatyczny” mówi się). Pamiętaj: możesz pozbyć się nie tylko chromatycznych akordów przechodzących, ale także diatonicznych, a akordy będą nadal (w pewnym stopniu) działać z daną melodią.
- 2b) Po usunięciu „oczywistych” przechodzących akordów, mniej „oczywistych” te będą się wydawać na powierzchnię. Teraz spróbuj dowiedzieć się, jaką taktykę użył oryginalny twórca sekwencji akordów, aby ją skomplikować. Czy to 1a) tutaj? lub 1b)? lub 1a-to-1b czy 1b-then-1a? Zwykle w popie, tak jak na tym poziomie złożoności, każdą sekcję (lub sekcje, a nawet cały utwór) można sprowadzić do bardzo prostej formuły zasadniczej (np. Nazywanej „autentyczną”, „niedoskonałą” lub „zwodniczą „lub„ plagal ”itd. przez starszych teoretyków,„ jakiś rodzaj II-VI ”przez teoretyków jazzu). W miarę usuwania coraz większej liczby akordów z oryginału będzie brzmiał coraz mniej jak on, CO TY CHCESZ.
Korzystanie z tych strategii wymaga metody prób i błędów (więc Im częściej to robisz, tym bardziej biegłbyś w znalezieniu rozwiązania, które lubisz), a robienie tego z instrumentem, punktacja ORAZ OŁÓWEK pomaga.
Po ponownym zharmonizowaniu melodii „pop” za pomocą wspomnianych strategii, jesteś gotowy, aby ją „podkręcić”. Dokonując ponownej harmonizacji w ten sposób, już byś zauważył, jakie skale są implikowane przez zmiany akordów i melodię z chwili na chwilę w utworze. Użyj tych skal, aby skonstruować akordy z większą liczbą nut, aby zastąpić prostszą wersję, zaczynając od podanego prymy i układając tercje w górę.
Na przykład, jeśli skala jest c-moll, a pryma obecnego akordu to F, akord (pisany od dołu do góry) może mieć postać FA (lub Ab) C Eb GB (lub Bb) D. Następnie spójrz podnieś symbol swojego akordu, który chcesz (z książki z listami akordów gitary, oprogramowania lub strony internetowej itp.) i / lub zacznij rozważać brzmienie akordu (szczególnie jeśli robisz to na klawiaturze lub coś podobnego - jak ksylofon).
Ale co, jeśli wybrałeś w swoim rozwiązaniu akordy chromatyczne (przejściowe)? W takim przypadku dowiedz się, jaka skala jest implikowana przez Twój aktualny (i chromatyczny) akord, i użyj tego do skonstruowania akordu „bardziej jazzy” tylko na chwilę.
Powód, dla którego niektóre akordy się zmieniają brzmią bardziej `` jazzowo '', ponieważ potrafią zmusić słuchaczy do myślenia o kluczu (co implikuje skalę), konstruując frazy lub sekcje, które sprowadzają się do prostej formuły kadencji, ale `` na powierzchni '' (`` powyżej '' poziom „przegotowany”) od taktu do taktu (lub nawet od uderzenia do uderzenia) używają jak największej liczby tonów chromatycznych (tj. poza skalą). Jest to trudna do wyważenia czynność, ponieważ jeśli STAŁE używasz tylko tonacji poza kluczem, w końcu umysł słuchacza odwróciłby się, aby uznać te wysokości za definiujące nowy ton. Tak więc, aby stworzyć to jazzowe wrażenie, nie wybieraj tylko tych „poza kluczem”; zamiast tego zachowaj wystarczającą liczbę tonów „wewnątrz klucza”, aby skłonić słuchaczy do myślenia o kluczu, jednocześnie pozostając o krok do przodu, zaskakując ich tonami „poza” ich oczekiwaniami W POMIĘDZY.
Dla publiczności „popowej” można zastosować następujące taktyki:
- i) Aby skonstruować dominujące akordy, zamiast używać tylko durowych i mniejszych skal, użyj zmniejszonej skali np G Ab A # BC # DEF do skonstruowania G13 (b5 # 5b9 # 9) dla tonacji C lub zmniejszonej całej skali (np. Ta zaczynająca się na G ma takie same tony jak Ab melodicminor), aby skonstruować G13 (b9 # 9 # 11) dla tonacji C. W przypadku konstrukcji akordowych niedominujących akordów (np. tonika itp.), użycie melodycznej skali molowej lub harmonicznej molowej daje więcej możliwości dla „bardziej jazzowego brzmienia” m7 (b5) [tj. „odwrócenie” akordu „triada molowa 6-durowa”] lub mM7 [3-cia i 7-ta moll nad prymą] (i podobne akordy z większą liczbą nut). Piosenki „pop” wydają się używać całkiem sporo akordów dim7 (i podobnych akordów, takich jak 7 (b9)), więc to Ty decydujesz, czy ich użycie uczyni twoją piosenkę bardziej „jazzy”.
- ii ) Zastosuj `` substytucję trytonu '' do dominujących akordów (co można pomyśleć o często używanym i formalnym zastosowaniu strategii1) -następnie-2) lub 2) -następnie-1) ... ale to naprawdę ją rozciąga ... ).na przykład zamień G7 w kluczu C na Db7. Za mało dominujących akordów, gdzie to zrobić? Cofnij się ze swojej obecnej próby „jazzowania akordów przez dodanie do nich większej liczby nut” i wróć do stosowania strategii 1) &2) więcej, aby umieścić tam bardziej dominujące akordy na pierwszym miejscu! (w tym celu powiedzmy, że jakikolwiek akord z tercją dużą i siódmą małą ORAZ przechodzący w następny akord, którego pryma znajduje się a4 powyżej lub 5 poniżej jest akordem dominującym). Jest to całkiem wykonalne w przypadku wielu „popowych” piosenek. Jeśli melodia na to pozwala, możesz nawet być w stanie uprościć, a następnie skompleksować zmiany akordów do punktu, w którym można zastosować ' podstawienie Coltrane'a' (w przypadku melodii 'pop' jest to rzadziej wykonalne niż `` substytucja trytonu '', ale daleka od niemożliwości). Nie trzeba dodawać: Coltrane brzmi NAPRAWDĘ jazzowo !!!