Niezbyt prawdziwe! Właśnie sprzedałem wielki mahoń. Jednak jedna z moich teorii może obejmować zarówno fortepiany, jak i gitary. Czuję, że jeśli solidna gitara jest wykonana z dobrze wyglądającego, dobrze ziarnistego kawałka drewna, najlepiej ją po prostu polakierować, aby uzyskać dobry wygląd. Jeśli nie jest tak dobry - użyj na nim jednolitego koloru, a nikt nie będzie wiedział!

Fortepiany, zwłaszcza fortepiany koncertowe, używają dużych powierzchni drewna - szczególnie blat i aby dopasować kilka kawałków drewna niełatwe. Można to zrobić, ale kosztuje. Więc nałóż jednolity kolor. Dlaczego czarny? Pasuje do większości rzeczy, podobnie jak inny mniej powszechny kolor - biały.

W przeciwieństwie do tego, gdy chodzę na koncerty muzyki klasycznej, nigdy nie widziałem fortepianów innych niż czarne.

Prawdopodobnie jest to zgodne z konwencją „ czarny strój koncertowy. Na bardziej formalnych koncertach muzycy będą ubierać w ostre, monochromatyczne kolory, typowo białe smokingi, czarną muszkę, czarne spodnie lub czarne spódnice, czarne buty. Fortepian pasuje więc do tej konwencji. Podobnie jest z instrumentami dętymi drewnianymi. Instrumenty metalowe (flet, blaszane, tympani) to jedyny konsekwentny wyjątek, o którym wiem.

Nie zawsze jest konieczne przestrzeganie tej konwencji, ale ponieważ fortepiany nadające się do gry na scenie mają zwykle dziesiątki do setek tysięcy dolarów, miejsce może grać bezpiecznie, mając koncertową czerń dla swojego jedynego fortepianu.

Zagłębiając się w techniczne koncepcje teatru, kolor czarny jest ulubionym kolorem sceny, ponieważ można go użyć do odwrócenia uwagi od - i akcentuj - bardziej jaskrawe obiekty na scenie. Więc wszystko, co nieinteresujące, jest udrapowane na czarno, jak buty, korpus fortepianu i podłoga sceny. Bardziej interesujące partie są białe, takie jak klawisze fortepianu i muzycy.

Z wyjątkiem fletu, instrumenty są ciemniejsze w pierwszych rzędach (fortepian, obój, klarnet i trochę piccolo) i jaśniejsze w kierunku plecy (tuba, trąbka, harfa, werbel). Prawdopodobnie ma to jakiś związek z wyważaniem uwagi publiczności, jeśli nie już z tendencją do metalowania głośniejszych instrumentów.

Chociaż niektórzy podają estetyczne powody dla koloru fortepianu, w rzeczywistości nie ma to nic wspólnego z wyglądem, a raczej oszczędnością.

Zanim Bartolomeo Cristofori wynalazł pierwszy fortepian na przełomie XVIII i XVIII wieku, istniał kilku poprzedników; najważniejszym z nich jest klawikord, który za chwilę omówię bardziej szczegółowo.

Aż do czasu powstania klawikordu większość instrumentów klawiszowych po wczesnych klawesynach stanowiła ręcznie malowane, niezwykle sztuka wizualna i dźwiękowa. Choć pierwotnie były po prostu zdobione i osłonięte w prostych drewnianych skrzyniach, ozdobne dekoracje rozwinęły się w Europie Północnej jako opłacalny środek pracy dla regionalnych artystów.

Wynalazek klawikordu zmienił rynek. Ze względu na zwartą, lekką (porównywalnie) konstrukcję i użycie tańszego drewna, cena spadła w miarę gwałtownej popularności. Ludzie, którzy mieszkali w maleńkich wiedeńskich mieszkaniach, mogli teraz mieć własny, pasujący instrument - i mogli sobie na niego pozwolić! Malowanie fortepianu na jednolity kolor jest astronomicznie tańsze niż zatrudnianie profesjonalnych artystów do ręcznego malowania każdego instrumentu. Nie musisz być artystą, żeby pomalować coś na czarno. W dodatku czarny jest najtańszym kolorem w produkcji - on (wraz z innymi ciemnymi kolorami) zawsze był kojarzony z kolorami ubogich - ludzi, których nie było stać na zakup rzadszych / droższych barwionych kolorowych ubrań.

Więc większość fortepianów jest czarna, ponieważ firmom było łatwiej / taniej je wyprodukować.

Konsekwencją tego tematu jest w rzeczywistości ten sam powód, dla którego wiele podręczników klawesynowych ma odwrócone kolory klawiszy. Kość słoniowa była niezwykle kosztowna w transporcie do Europy z Afryki, a producenci zdali sobie sprawę, że gdyby zrobili większość kluczy z drewna, a tylko kilka z kości słoniowej, mogliby znacznie obniżyć koszt swoich instrumentów, a z kolei znacznie obniżyć. koszt ich narzutów na kość słoniową.

Obecnie oczywiście używanie kości słoniowej jest nielegalne, więc wszystkie klawisze fortepianu są wykonane z drewna.

Jest mało prawdopodobne, aby zobaczyć klasyczny koncert fortepianowy z fortepianem, który nie jest czarny. Jednym z powodów jest to, że 95% wszystkich pianistów koncertowych to artyści Steinway. Innym powodem jest to, że czarne Steinway są najtańsze.

Artysta Steinway musi mieć karierę wykonawczą, zgadza się umieszczać słowa „Steinway Piano” w swoich programach i zgadza się używać fortepianów Steinway wyłącznie w miejscach publicznych. występy. W zamian za to Steinway gwarantuje udostępnienie fortepianu (za odpowiednią opłatą) na każdym koncercie, który gra.

Aby to osiągnąć, Steinway ma swoich dealerów uczestniczących w programie Concert and Artist, utrzymując oddzielne zapasy kilku fortepianów C&A oraz obsługując konserwację, strojenie, odbiór i dostawę. Teraz, ponieważ czarne Steinway są najtańsze (patrz odpowiedź Tima, dlaczego), wynika z tego, że dealer dostarcza tylko czarne fortepiany na koncerty. Obecna cena katalogowa „Satin Ebony” wynosi obecnie 157 379 USD, podczas gdy mahoń, najtańsze wykończenie drewna, to 182 700 USD, więc nie mówimy tutaj o małych liczbach.

Wyjątkiem, który możesz zauważyć, jest ten :

To jest 500-tysięczny fortepian okolicznościowy Steinwaya, który czasami trafia na rundy. Dostałem się na koncert z Ruth Laredo, który grał go wkrótce po jego wykonaniu i jest to jedyny klasyczny koncert fortepianowy, na którym kiedykolwiek byłem, gdzie fortepian nie był czarny. (Właściwie był to koncert z dwoma fortepianami, a drugi był czarny.)

Klasyczni pianiści są znacznie mniej zainteresowani wyglądem niż tonem, więc tak naprawdę nie obchodzi ich, jaki kolor ma fortepian. Gdyby pianista koncertowy zakochał się w brzmieniu fortepianu, który nie był czarny i miał środki, aby móc go wysłać na wszystkie swoje koncerty, być może zobaczyłbyś koncert na fortepianie w innym kolorze. Jedynymi, o których przychodzi mi do głowy, którzy używali własnych fortepianów, są Horowitz, którego Steinway był czarny (właściwie nadal jest), oraz Victor Borge i jego Bösendorfer, który również był czarny.

W końcu ja Powiedziałbym, że powodem, dla którego wielcy rockmani mają wiele fortepianów w różnych kolorach, jest to, że mają wystarczająco dużo pieniędzy, aby kupić dowolny fortepian i wysłać go, gdzie chcą.

Wykonanie topu fortepianu z jednego kawałka drewna jest niewykonalne lub wymaga dużego wysiłku i kosztów materiałowych ze względu na rozmiar i wagę, a co za tym idzie stabilność przed wypaczeniem, więc nieprzejrzyste i solidne wykończenie jest i tak pożądane. Czarny to kolor, który wykazuje najmniejsze oznaki starzenia: nie żółknie ani nic.

Steinway zapoczątkował lub promował tradycję, która stała się nawykiem i tradycją. białe i naturalne drewno nie jest rzadkością. Gershwin ją spopularyzował. i lepiej ukrywa brud.

To bardzo praktyczna kwestia marketingowa, taka sama jak w przypadku koszulek lub czegokolwiek. Ludzie lubią szalone rzeczy (kolory itp.), Ale widzisz ich później wychodzących ze sklepu z czarną koszulką. Tak samo jest z fortepianami. Jeśli masz fortepian w takim czy innym kolorze i chciałbyś go sprzedać, ludzie będą jak… „hmm podoba mi się ten fortepian, jak to brzmi, ale kolor… nie pasuje do mojego gustu, sofa cokolwiek ... i kupują coś neutralnego, kolejny czarny fortepian, nieważne, że brzmi to gorzej. To samo na scenie, jeśli masz bardzo ekstrawaganckie pianino na scenie, to wszystko skupi się na sobie. Poza tym chcesz grać na fortepianie szeroka gama muzyki i spróbuj zagrać romantyczną muzykę na fortepianie, który wygląda jak Porsche, a później Jazz ... Wolisz mieć neutralnie wyglądający instrument, który pasuje do wszystkich stylów muzycznych i nie przywodzi na myśl połączenia między wyglądem fortepianu i muzyki.

Innymi słowy, fortepiany są czarne, ponieważ zdarza się, że jest to mniej rozpraszający i szeroko dopasowany kolor, który „nie” wpływa na znaczenie muzyki.