Zgodnie z prawem średnich jest bardzo mało prawdopodobne, aby Wolfgang Mozart był wyjątkowy (zdaję sobie sprawę, że jest to dość szokujące stwierdzenie). Było o wiele więcej pracujących kompozytorów tamtych czasów, których dzieło nie przetrwało, i znowu wielu, których dzieło jest znane, ale niejasne i nie jest uważane za część armaty muzyki klasycznej.

Spośród nich, większość będzie postępować zgodnie z obowiązującymi zasadami teorii muzyki i naśladować muzykę, którą słyszeli, która była popularna i dzięki temu zarabiała. Idea wyjątkowości kompozytora sugeruje, że jego twórczość nie pokrywa się z żadną inną, co jest niewiarygodnie mało prawdopodobne.

Jeśli chodzi o improwizację, istnieją dokumenty historyczne, które sugerują, że był improwizatorem, co jest bardzo prawdopodobne. kompozytorzy są. Chociaż możliwe jest napisanie utworu wyłącznie według zasad kompozycji (zaakceptowane progresje harmoniczne, struktura itp.), Jest mało prawdopodobne, aby zdecydował się na wynik bez jego usłyszenia, kiedy siadasz przy fortepianie i grasz muzykę, modyfikować, ulepszać, próbować grać dalej niż to, co jest napisane ... Krótko mówiąc, improwizować.

Ale pytasz o improwizatora sprzed epoki nagrań muzycznych, wiemy tylko, co zostało zapisane, a nie co było grane, zanim zostało zapisane na papierze. Prawdę mówiąc, nie mamy pojęcia, jak zaczął improwizować.

Oto wykład Roberta Levina na temat „Improwizowanego Mozarta”.