To podchwytliwe pytanie i myślę, że odpowiedź na nie wymaga zagłębienia się w różne systemy notacji muzycznej i ich przeznaczenie.

Czasami jako kompozytor chcesz określić dokładne nuty, które ludzie będą grać. Standardowa notacja jest do tego idealna. Innym razem chcesz ułożyć strukturę i pozwolić swoim muzykom zdecydować o dokładnym brzmieniu i innych szczegółach. Symbole akordów i ukośniki są do tego idealne.

Kiedy dojdziesz do tych niezwykle szczegółowych, rozszerzonych symboli akordów, często wydaje się, że jest to bezbożne połączenie tych dwóch idei. Jeśli coś komponujesz i naprawdę chcesz, żebym zagrał C E G A B ♭ D, to po prostu napisz to (standardową notacją), nie próbuj mi tego przekazywać szalonym symbolem. Jeśli analizujesz utwór i potrzebujesz etykiety dla tego zestawu dźwięków, to znowu pytam, w jakim celu? Jeśli jest tak, że możesz go komuś przekazać i poprosić o odtworzenie, to mam taką samą odpowiedź jak poprzednio. Jeśli chodzi o zrozumienie teorii utworu, to czy ekstremalne przedłużenia akordu są rzeczywiście ważne? Czy brak notatki (jedenastej w twoim przypadku) jest rzeczywiście ważny? Ta niejednoznaczność powinna wskazywać, że tak naprawdę nie ma to znaczenia.

Jeśli chodzi o zasadność sugerowanych etykiet, moim zdaniem wielokrotne dodawanie jest złych. Prawdopodobnie wybrałbym C13 (no11) lub C9 (add6) dla roota C.

Przy nadawaniu nazw akordom kompozytorom trudno jest stwierdzić, że zgadzają się ze sobą, zwłaszcza gdy należą do różnych epok, gatunków lub instrumentów. Na przykład akord C6 może odnosić się do C E G A , która jest triadą C-dur plus sekstę durową; ale bardziej powszechne jest bycie CEA w muzyce klasycznej, jako pierwsza inwersja triady a-moll, przy czym 6 odnotowuje A to wielka szósta odwróconego pierwiastka, C ; który jest częściej zapisywany jako Am ^{/ C} w muzyce współczesnej. Wszystko zależy od kontekstu.

P.S. Osobiście lubię zapisywać CEGA jako C ₆ i CEA jako C ⁶ (jeśli niekoniecznie napisane jako Am / C ), aby uniknąć nieporozumień. W moim systemie używam indeksu górnego dla wewnętrznych atrybutów, takich jak dur / moll / septymowy / przedłużenie / bas itp., A dolny dla dodanych / pominiętych / zawieszonych nut.

Każdy kompozytor ma prawo wymyślić swoje / jej własny sposób notowania akordów, o ile jest to zrozumiałe dla muzyków, którzy czytają jego zapisy. C ₆ może być bardziej niejednoznaczne niż C _add13 , ale jeśli akord pojawia się wiele razy w partyturze, nikt nie będzie cię winił za użycie bardziej skróconej formy. Musisz tylko upewnić się, że nikt nie jest zdezorientowany, w większości przypadków mały wiersz tekstu załatwi sprawę - co w przypadku C ₆ nie jest konieczne, ponieważ jest tak powszechne, że każdy może rozpoznać to.

C7 / 6 w twoim pytaniu, można znaleźć w publikacjach muzyków minimalizmu. Ja sam wolę pisać to jako C ⁷ _add13 , więc jest to wyraźnie dominujący akord siódmy z dodanym trzynastym. Tak zwany akord „C9 / 6” powinien być C ⁹ _add13 . Technicznie jest równe C ¹³ _pomiń11 , ale kiedy mówisz „C 9 / 6” na pierwszym miejscu, podkreślasz, że działa jako rozszerzony 9-ty akord, a nie 13-ty.

Jeśli chodzi o szóstą na trzynastą, osobiście zawsze staram się unikać notacji 6 . Niektórzy mogą je zamienić, inni mogą używać 6 tylko wtedy, gdy istnieje nuta, która musi znajdować się dokładnie na szóstej nad prymą. Z drugiej strony wszystko zależy od kontekstu i systemu, którego używa kompozytor / redaktor. Szanuję je, o ile są konsekwentne.

Aby być dokładnym, należy wpisać wszystkie odpowiednie kropki. W wielu przypadkach napisanie samego akordu po prostu tego nie zrobi. Kiedy widzimy napisane `` C '', istnieje wiele sposobów, w jakie można go zagrać / wyrazić, z których wszystkie byłyby poprawnie interpretowane. Nawet zobaczenie C / G gwarantuje tylko, że najniższą nutą będzie G, pod jakkolwiek dźwięcznym akordem C.

Upuszczenie akordów w pewnym stopniu sprawi, że granie będzie bliższe temu, czego oczekuje autor, ale nie są one często używane. Pomijanie 9 i 11 jest powszechne w 13 akordach, ale nie jest tak dokładne, jak sobie tego życzy PO. Nawet zobaczenie dokładnie przemyślanych C13, no11 lub C9add6 spowoduje, że będzie można grać w kilka różnych wersji - choć restrykcyjnych na gitarze - więc dla mnie jedynym konkretnym sposobem jest przepisanie dokładnie tego, co chcesz grać w kropki. Ale bądź ostrożny pisząc na gitarę - może nie być możliwe dotarcie do każdego w pisemnej kolejności!

Myślę, że problem polega na tym, że istnieje kilka różnych sposobów na powiedzenie wielu rzeczy i żaden z nich nie jest koniecznie bardziej poprawny niż inny. Teoria jest sposobem na opisanie tego, co dzieje się w muzyce, więc kiedy próbujemy opisać, co się dzieje i musimy wybierać między 6 a 13, jaka jest różnica? Są tą samą nutą i mają zwykle ten sam wpływ na harmonię, więc myślę, że terminologia, która jest najczęściej używana, zależy od kontekstu. Nie oznacza to, że nie ma sposobu, aby dokładnie przeliterować, jakie nuty chcesz umieścić w swoim akordzie, po prostu nie zapewnia tego standardowa notacja, której możesz używać. Najlepszą notacją, jaką widziałem, aby dokładnie opisać, jakie nuty są w akordzie, jest po prostu zdefiniowanie typu akordu, a następnie w nawiasach zapisanie rozszerzeń i zmian, które mają zastosowanie. Ponieważ 9, 11 i 13 są wzmacniająco równoważne z 2, 4 i 6, nie powinno być zbytniej troski o to, których z nich wybierzesz. Myślę, że jest kilka lepszych wyborów, których należy dokonać w oparciu o kontekst, ale próbując użyć notacji bez kontekstu, myślę, że 9, 11 i 13 są bardziej dokładnymi reprezentacjami tych notatek.

Więc dla twojego pierwszego przykładu (CEG Bb DA) notacja, do której się odwołuję, wyglądałaby następująco:

C7 (9, 13)

To pozwala ci dokładnie pokazać, które notatki są w akord. Może to być trudne w kilku obszarach, na przykład w przypadku zmienionego akordu, który potencjalnie mógłbyś przeliterować w ten sposób:

C + 7 (b9, # 9, # 11)

Jest to trudne, ponieważ sposób, w jaki świat jazzu mówi o zmienionym akordzie, nie obejmuje rozszerzonej kwinty, nazywają to b13. Mając to na uwadze, tak naprawdę nie byłoby standardowego symbolu akordu, który wskazywałby akord 7 bez 5, więc myślę, że napisanie go tak, jak to zrobiłem, byłoby najłatwiejszym sposobem przeliterowania każdej nuty w akordzie, mimo że w stosunku do standardowej terminologii.

Ogólnie rzecz biorąc, należy wziąć pod uwagę kontekst. Można znaleźć przypadki użycia tej samej terminologii w dwóch różnych dziedzinach muzyki i przekonać się, że nie oznaczają one tego samego. Na przykład przerażający akord 13. W Jazz przekonasz się, że akord 13 jest w zasadzie akordem dominującym, który ma 13. W klasycznym akord 13 (który, jak sądzę, nazywają akordem trzynastym), byłby oparty na stopniu skali, na którym został utworzony, tak więc w C-dur C13 byłby akordem durowym, ale A13 byłby akordem molowym. Co więcej, trzynastka każdego akordu byłaby inna, gdzie C13 miałoby durową 13, a A13 miałoby molową 13. Idąc krok dalej, gdybyśmy byli w A-dur, A13 byłby akordem durowym z durowa trzynastka i C13 byłyby akordami durowymi z trzynastką durową (pochodzącą od paralelnej molowej)

Widzimy również wiele przykładów jednego pojęcia, które ma więcej niż jedną nazwę. W rocku / popie / country / etc naprawdę nie widzi się 13 zbyt często; znacznie bardziej prawdopodobne jest, że zobaczysz 6. Add2 i Add9 to kolejny przykład. W rzeczywistości to to samo, ale ktoś może zrozumieć jedno, a nie drugie.

Prosisz o ostateczne orzeczenie w sprawie „przypadków teoretycznych i skrajnych”. Przepraszamy, prawie z definicji jeden nie jest dostępny. Symbole akordów nie mogą być pełnym opisem każdego możliwego akordu. Czasami potrzebujemy notacji.

Twoje główne pytanie brzmi: „jak zdecydować, czy akord będzie nazywany szóstym czy trzynastym”, a odpowiedź brzmi: tak, bliskość prymy JEST decydującym czynnikiem. Nie w 100% (bo znowu kontekst), ale bardzo mocny. To, co czyni go silniejszym, to fakt, że NIE MA INNEGO czynnika. Jedynym innym czynnikiem jest szczególny kontekst, który może unieważnić przewodnią zasadę.

Teraz mówisz, że nie jest to wygodne, ponieważ „symbole akordów niekoniecznie sugerują lub odzwierciedlają akord głosy ”. Ale w rzeczywistości mogą sugerować pewne szczegóły dotyczące brzmienia, nawet jeśli nie sugerują pełnego układu. Więc w tym przypadku notacja może zdecydowanie sugerować, szósta nie powinna być odtwarzane w oktawie prymy.

Więc jeśli zastosujesz to myślenie do pierwszego przykładu i sprawdzisz tylko ten pojedynczy aspekt brzmienia (a mianowicie, gdzie jest szósty), to otrzymasz wybór dwóch etykiet dla każdego akordu , z każdego zawsze jest jeden, który jest zdecydowanie prostszym opisem tego, co się dzieje (C7 / 6 (add9) i C9 (add13))

A zresztą od tego momentu jedynym czynnikiem wpływającym na wybór etykieta to szerszy kontekst muzyczny, który w przypadku twojego algorytmu działającego bez kontekstu nie istnieje i sprawia, że ​​wybór jest czysto estetyczny.

Aby rozwinąć trochę na temat „prostoty” i „estetyki”, na przykład: wybór między etykietami: C9 (dodaj13) i C13 (pomiń11) jest naprawdę kwestią trzymania się określonej konwencji. Nie widzę żadnego harmonicznego kontekstu, w którym wybór jednego z nich zawierałby jakiekolwiek informacje. Osobiście podoba mi się konwencja, w której „pomijanie” jest stosowane do głosów podstawowych, a „dodawanie” jest używane do wybiórczego stosowania rozszerzeń, ponieważ odzwierciedla to, jak naturalnie myślimy o budowaniu akordów - dodajemy rozszerzenia i decydujemy się pominąć część głosu podstawowego.

Rozumiem odpowiedzi, które otrzymuję. Dziękuję Ci. Liczyłem jednak na odpowiedzi, które nie uwzględniają kontekstu. (Pomyśl o algorytmie, który generuje możliwe nazwy akordów, otrzymując tylko zestaw klas wysokości dźwięku). - trw

Krok 1: Zidentyfikuj interwały, które najlepiej pasują do określonych klas wysokości dźwięku.

Ten krok zapewni Ci:

• zestaw interwałów (p1-m3-p4), gdy klasy skoku wynoszą (0,3,5)
• zestaw interwałów (p1-m3-d5-dd7), gdy klasy skoku wynoszą (0,3,6,9)
• i tak dalej.

algorytm do tego nie jest prosty i obejmowałby takie parametry, jak:

• dopasuj interwały do ​​zestawu dostępnych jakości (dom7, dim7, min, maj, ..)
• dodano dopasowanie, zmienione nuty w stosunku do skali referencyjnej (dur / mixolydian)
• unikaj jak największej liczby interwałów z sprzecznymi klasami stopni
• preferuj określone interwały lub kombinacje przedziałów ponad innymi
• i wiele innych subtelności.

Krok 2: Określ (złożone) stopnie, które najlepiej pasują do obliczonych przedziałów.

Poniżej Algorytm bezkontekstowy może być użyty do identyfikacji stopni złożonych dla akordów, które są zgodne ze standardami tercjusza. (akordy z mieszanymi sekstami są wykluczone)

• Jeśli nie ma septymów
  • każda seksta byłaby stopnia 6 (A)
• w przeciwnym razie
  • jeśli nie ma dziewiątych i jedenastych
    • jeśli szósta jest wielka
      • ta szósta byłaby stopnia 6 (B)
  • w przeciwnym razie
    • dowolna szóstka byłaby stopnia 13 (C)

Przykłady:

• (A) Cm6add # 11, D # 6no3
• (B) C7 / 6 (b5), D # (7/6)
• (C) Cm7b13, D # 13b5b9