Czy uważasz, że szybciej jest próbować rozgryźć akordy, a następnie odgadnąć i odgadnąć klucz? ... a może podobną metodę, ale z podstawową skalą lub z ustaleniem melodii ze słuchu.

Osobiście nie wybrałbym żadnego z powyższych!

„klucz” utworu (lub kompozycji itp.) to po prostu inne słowo określające „tonik” utworu. Mówiąc tonik, mamy na myśli najbardziej stabilną tonację: wysokość, na którą wszystkie inne napięcia są skierowane i rozwiązane. Powszechne tutaj metafory są takie, że tonik jest „bazą domową” i że jest to słońce, wokół którego obracają się wszystkie inne nachylenia (planety) i do którego wszystkie są przyciągane grawitacyjnie.

Jako takie, jeśli ' Poszukując tonacji utworu, znajdź najbardziej stabilną tonację. To będzie tonik.

Jeśli chcesz uzyskać bardziej szczegółowe informacje (powiedzmy, C-dur lub C-dorian), musisz przejść do następnego etapu inwentaryzacji boiska i zobaczyć jaką kolekcję skali tworzy.

Ale szczerze, tak wiele muzyki, którą słyszysz w dzisiejszych czasach, nie trzyma się jednej skali; w wielu (większości?) przypadkach lepiej jest znaleźć tonik i nie próbować dalej rozszerzać klasyfikacji kluczy.

Ze słuchu

Jest to podejście do treningu słuchu, które stosuje wiele programów muzycznych: spróbuj zaśpiewać toniczną nutę dowolnej sekwencji akordów, której słuchasz. Zaczynasz od śpiewania toniki akordów, a następnie przechodzisz, aby zaśpiewać tonik sekwencji, aby ostatecznie zaśpiewać tonik piosenki. To twój klucz. Robiąc to, starasz się znaleźć bardziej stabilną tonację, używając tylko ucha.

Jest to o wiele łatwiejsze, jeśli masz doświadczenie w nauce słuchu. Rzeczy takie jak identyfikowanie interwałów i prostych akordów.

Korzystając z tego pomysłu i swojego instrumentu, bez części do ćwiczenia ucha (trenowałbyś ucho, ale nie tak dużo), możesz spróbować znaleźć bas nuty progresji akordów lub nuta basowa, która działa przez całą sekwencję.

Przez harmonię

Inny sposób, w którym musisz być w pewnym stopniu zaznajomiony z harmonią i poznaj niektóre akordy w piosence, patrząc na jakość zaangażowanych akordów. Na przykład skala C-dur buduje akordy C-dur, d-moll, e-moll, F-dur, G-dur, a-moll i B pomniejszone. jeśli masz progresję F-dur - G-dur-C-dur, prawdopodobnie jesteś w C-dur.

Tak jest z triadami, ale z dominantami może to być jeszcze wyraźniejsze. Szukaj dominujących 7 akordów i innych akordów, które odgrywają tę funkcję (jak zmniejszone 7 akordów), te często są tonikiem. Istnieją jednak drugorzędne dominujące akordy, które nie rozwiązują się w toniku, ale zwykle są rozstrzygane na coś ważnego, jak dominanta lub subdominanta.

W większości przypadków możesz uciec, zwracając uwagę tylko na kadencje (VI , IV I, II VI, itd.), Ponieważ zwykle tworzą całkiem niezły obraz tonacji.

Według skal i melodii

Czasami, ucząc się nowych piosenek, staram się zagrać na gitarze ważne partie melodii, a potem trochę improwizuję nad tym pomysłem. W tym momencie klucz staje się widoczny przez większość czasu, ponieważ klucz jest oparty na skalach. Jeśli potrafisz grać w FGA Bb CDE (nie musi to być taka kolejność) i brzmi to fajnie, prawdopodobnie jesteś w F-dur lub D-moll lub którymkolwiek z klawiszy równoległych.

trzy podejścia, pamiętaj, że harmonia może być trudna. Dla nieletnich mamy wspólne wariacje, takie jak harmoniczna, melodyjna i dorian. Tak więc jest bardzo powszechne, że 6 i 7 są „przemieszczane”, wraz z częścią harmonii. Jest też modulacja klawiszy i muzyka, której brakuje tonacji i tonacji!

Ale w przypadku mniej egzotycznych piosenek, które stanowią ogromną większość, możesz zachować prostotę.

Nie zgadzam się z odpowiedziami udzielonymi przez Von Huffman i Viking Children, zgadzam się z odpowiedziami Richarda.

Nuta toniku jest dosłownie kluczem do tego wszystkiego. Znajdź to, a zazwyczaj masz używaną skalę i dostępne akordy. może być dur, może być drobne, ale to nie jest wielka sprawa do rozwiązania.

Tonik to nuta „główna”, a stąd akord domowy. To ten, w którym w kawałku rzeczy mogą się zatrzymać w tym momencie. Zwykle jest to akord, który występuje najczęściej i ten, do którego utwór grawituje na końcu. Z trzech głównych akordów w głównym utworze jest I, IV i V. Ponieważ IV i V są tak blisko siebie - jeden ton od siebie, nie jest tak źle, gdy są grane jeden po drugim. IV> I wydaje się opadać, a V> I wydaje się iść w górę. Granie ich na wszystkich klawiszach przyzwyczai uszy do tego, jak brzmią, śledząc się nawzajem.

Granie w zespole house przy otwartych mikrofonach działa dobrze, a klawisz znajduje się w granicach 3 lub 4 taktów, normalnie. Przydatne, gdy ktoś nie może ci powiedzieć z góry, a nawet czasami mówi kluczowi, że tak naprawdę nie jest.

Dla mnie słuchanie basu zwykle pokazuje to najlepiej. Wsłuchuję się w nuty 1, 4 i 5. Jeśli 1 i 5 występują w tym samym takcie, jest to bardzo stabilne, więc nasłuchuję, kiedy znów się pojawi. Często będzie to koniec wersetu, a koniec środkowej ósemki będzie akordem V, najprawdopodobniej rozpoczynającym nowy wers na I. Ha, znalazłem go ponownie!

Gram na gitarze i generalnie zaczynam od ucha i instynktu. Staje się o wiele łatwiejsze, gdy mój świadomy umysł wie, w jakim tonie jestem. Aby to potwierdzić, szukam półtonowych interwałów pasujących do piosenki. Na przykład, jeśli oba dźwięki B i C brzmią dobrze dla mnie, to jest to albo tonacja C-dur (z C jako tonikiem), albo tryb G-dur (z C jako czwartym).

Po prostu ustalam skalę i stamtąd będziesz w stanie określić, w jakim kluczu jesteś. Klucz może używać różnych skal, ale tonik oddaje klucz. Jeśli jest to A-dur, są szanse, że grasz w A. Robi się to jeszcze bardziej skomplikowane w przypadku muzyki klasycznej lub jazzowej, ale w przypadku muzyki rock / pop / folk / country / blues działa to częściej niż nie.

Oto pytanie z bardziej szczegółową odpowiedzią

Sposób, w jaki to robię, podczas odtwarzania piosenki, po prostu gram przypadkowe nuty na moim instrumencie. Jest bardzo oczywiste, które nuty nie są w tonacji, ponieważ będą brzmiały jak wrak pociągu, gdy zagrasz je razem z piosenką. Szybko więc wiem, jakich nut unikać. Nuty, które w większości brzmią tak, jakby pasowały, będą siedmioma nutami w tonacji.

Nuta, którą wszystkie mają tendencję do rozwiązywania, zwłaszcza na końcu fraza i zdecydowanie na końcu utworu będzie tonikiem. Możesz więc po prostu przewinąć piosenkę do końca i zwrócić uwagę na ostatnią nutę melodii. Na przykład w tej piosence z Wizard of Oz, If I Only Had a Brain, jeśli przewiniesz do przodu do końca, zobaczysz ostatnią nutę, gdy Strach na Wróble mówi „Mózg” w 3:44 to D, więc tonacja jest w D. I to jest gama D-dur z nutami D, E, F♯, G, A, B i C♯. Jeśli spróbujesz innych nut, zauważysz, że nie pasują, jeśli grasz je w trakcie odtwarzania utworu.

Zauważ też, że na fortepianie, gdy znajdziesz czarno-białe nuty, które „pasują ”, po prostu na podstawie ich wizualnego wzoru poznasz skalę, zakładając, że ćwiczyłeś skale. Im częściej to robisz, tym szybciej to osiągasz. Po prostu spróbuj tego w dowolnej przypadkowej piosence, której słuchasz.

Jest dla mnie oczywiste, że istnieje kilka różnych metod określania tonacji utworu. Używam metody opisanej przez Richarda i przez większość czasu znajduję klucz, ale tak jak wszystko inne w muzyce, na początku musiałem nad tym popracować, musiałem się nauczyć, jak go usłyszeć. Nie sądzę, aby jeden rozmiar pasował wszystkim do tej techniki i to od osoby zależy, czy znajdzie metodę, która będzie dla nich najlepsza. Nie jestem też absolutnie pewien, że każda metoda jest za każdym razem całkowicie głupim dowodem.