Mówisz o dwóch różnych rzeczach. W pierwszym akapicie mówisz o paralelnych molowych , gdzie pryma zarówno gamy durowej, jak i molowej jest taka sama.
Względne drobne , jak wspomniałeś w drugim akapicie, można go znaleźć, zachowując ten sam ton kluczowy co tonację durową, ale przesuwając tonik w dół o jedną trzecią mniejszą.
Kiedy to zrobisz, zobaczysz że pomiędzy dwoma równoległymi tonami, naturalne molowe ma taką samą konfigurację jak melodyjne zstępujące molowe. Ze skali durowej spłaszczyłbyś 3, 6 i 7.
Zasady, które określiłeś, wydają się być poprawne, jednak pamiętaj, że tylko naturalna forma molowa ma swój własny klucz. Pisząc muzykę w tonacji harmonicznej moll (gama durowa z bemolem 3 i 6), używasz sygnatury tonacji moll naturalnej (gama durowa z bemolem 3, 6 i 7), a następnie zmieniasz siódemkę z przypadkiem, aby dopasować go do harmonicznych.
Inaczej mówiąc, rozważ następujące kwestie:
- C-dur - 0 ostrych, 0 bemoli
- Znajdź krewnego moll z tą samą sygnaturą tonacji: A-moll
- Porównaj A-dur (0 # / b) z A-dur (3 # s). Te klucze są równoległe.
- klucz molowy ma o 3 krzyżyki mniej niż równoległy klucz durowy. Porównując klucze, trzy ostrza mniej są równoważne trzem dodatkowym płaskim. Na przykład:
- Wróć do C-dur i znajdź paralelną tonację molową (c-moll).
- C moll ma 3 bemole (o trzy bemole więcej niż równoległa tonacja durowa)
- Te bemole to Bb, Eb i Ab; które odpowiadają 3, 6 i 7. Jak się dowiedzieliśmy, zmiana tych dźwięków w skali durowej przenosi nas do naturalnej skali molowej.
- Aby napisać muzykę w harmonicznej c-moll, zacznij od sygnatury tonacji c-moll (3 bemole: Bb, Eb , Ab), a następnie podnieś siódmą nutę z powrotem do sódemek durowych z przypadkiem w takcie. Ponieważ Bb jest w sygnaturze klawiszowej, podnosimy nutę z naturalną.