Było to związane z ewolucją gitary. I fakt, że rozszerzamy zakres, odkąd był to pierwotny instrument rodowy.

Z Wikipedia:

... W międzyczasie popularnością cieszyła się pięciodrogowa gitara barokowa, udokumentowana w Hiszpanii od połowy XVI wieku, zwłaszcza w Hiszpanii, Włoszech i Francji od końca XVI do połowy XVIII wieku ...

Następnie:

... Hiszpańska vihuela , zwany po włosku „viola da mano”, podobny do gitary instrument z XV i XVI wieku, jest powszechnie uważany za najważniejszy wpływ na rozwój gitary barokowej. Miał sześć kursów (zwykle) ...

Te krótkie fragmenty pokazały, że chociaż wiele kształtów przypomina gitarę (i większość strojów również), nikt tak naprawdę nie zgadzał się co do liczby strun. Nadal tak nie jest.

Ale muzyka została napisana specjalnie dla tego. I to jest problem, gdy jedna nuta pojawia się 5 lub więcej razy na tradycyjnym instrumencie. Notacja gitary powinna zawierać oznaczenia struny / palca.

Ponieważ gitara ewoluowała i dodawała struny w czasie, strojenie stawało się coraz bardziej znormalizowane. Ktoś musiał sobie wyobrazić, że z czasem dodawanych będzie więcej strun (prawdopodobnie mniej), więc rozsądnym założeniem dotyczącym numeracji strun było rozpoczęcie od stałych i dodanie stamtąd.

Ta teoria jest rozsądna, nawet jeśli gitary 9 i 10-strunowe, które widzimy teraz (z wyjątkiem Tak, 10-strunowej muzyki klasycznej). Dziewiąta jest zawsze uznawana za najniższą, a pierwsza to zawsze wysokie E, które znamy i kochamy (zakładając, że nie ma obniżenia wartości). Jednakże , kiedy ludzie biorą gitary 6 + -strunowe i zaczynają rozszerzać zakres w przeciwnym kierunku, mamy z tym problem. Chociaż nadal można przyjąć, że pierwsza struna ma zawsze najwyższą tonację.

Niektóre z tych odpowiedzi to spekulacje, ale wypełniam luki, gdy znajduję dowody.

Lutnie, poprzedniczki gitar, zostały zapisane w tabulaturze lutni. Najwyższe ciągi (podobnie jak najwyższe nuty w innych partyturach) zostały zapisane na górze systemu. Dlaczego miałbyś numerować inaczej niż od góry do dołu? Zwłaszcza, że ​​lutnie były wyposażone w różne struny rezonansowe (zwykle nie palcowane ani nawet uderzane) i różną liczbę strun basowych. Natomiast górne struny były raczej niezawodnie dostępne, dostrojone i zagrane.

Jest to prawdopodobnie jedna z mniej lub bardziej arbitralnych konwencji, których trzeba się po prostu nauczyć. Gdybym miał zgadywać, dlaczego najwyżej brzmiąca struna gitary (i większość instrumentów strunowych, o ile wiem) nazywana jest „pierwszą” struną, powiedziałbym, że jest to struna, która najprawdopodobniej zagra melodię. Ale wątpię, czy kiedykolwiek dowiemy się na pewno, dlaczego powstała ta konwencja.

To proste. Struny gitary są ułożone od góry do dołu (od góry do dołu). Zatem górne struny (najwyższe struny) zaczynają się od góry (tj. Struny 1, 2, 3), a dolne struny (tj. Najniższe struny 4, 5, 6) są, cóż, na dole. Dlatego określa się je jako struny „basowe”.

Byłoby znacznie bardziej zagmatwane dla początkującego, gdyby kazano mu grać „bas” na „szczytowych” strunach?

Uczeń uczący się gry na gitarze klasycznej zaczyna na najwyższej strunie. Ma to sens fizyczny, ponieważ znacznie łatwiej jest dotrzeć do tych notatek. Ułatwia im również nauczenie się relacji między progami, zanim będą musieli sięgnąć przez szyję do najniższej struny. Pierwsza nauczona struna, pierwsza struna, do której fizycznie dociera, jest pierwszą struną.

Dlaczego pierwsza struna jest górną? Ponieważ pierwsza struna, którą wykonujesz, odbywa się od góry do dołu. Ponieważ niższy ton ma niższą częstotliwość. Ponieważ kiedy ustawiasz gitarę w górnej pozycji, pierwsza struna jest od lewej do prawej. Ponieważ kiedy grasz na gitarze, naciskasz na progi od lewej do prawej, aby uzyskać wyższe nuty, ponieważ zaczynasz skale od najniższego dźwięku.

Cóż, najwyższa struna (E) jest nazywana „kurkami”, zarówno w przypadku gitar, jak i skrzypiec, ponieważ pasuje do stroju instrumentu. Gitary barokowe strojone (od najniższej do najwyższej): AA DD GG BB E