Nie jestem pewien żadnych implikacji stylistycznych , ale zawsze rozumiałem, że „zmiany” odnoszą się po prostu do samych akordów - innymi słowy, akord „zmienia”, tworzą postęp. Zatem „granie zmian” lub „granie zmian” oznacza po prostu grę ze świadomością harmonicznego środowiska.

Jest to szczególnie ważne, oczywiście, dla solistów. Jeśli grają bez pełnej wiedzy o zmianach, są skłonni do podkreślania tak zwanych nut „unikania” nad niektórymi akordami, tworząc niezamierzone dysonanse, których prawdopodobnie by nie zrobili (a przynajmniej nie mieliby > przypadkowo ) czy dobrze znali strukturę akordów. Ponieważ nie znają akordów, nie znają dysonansu, który grają, więc nie wiedzą, jak rozwiązać dysonans, a wkrótce solo wymyka się spod kontroli, a publiczność kręci kciukami dla następnej osoby.

Co ciekawe, gdy ktoś naprawdę zna zmiany, może mieć dużo zabawy celowo , uderzając w niektóre z tych dysonansowych dźwięków. Dexter Gordon (saksofon tenorowy) trzyma świetne B ♮ nad akordem B ♭ w „Watermelon Man”, to po prostu wspaniałe. (Jest o 3:20, kilka sekund po rozpoczęciu odtwarzania wideo. Tak, wiem, że to 9, ale w tym utworze naprawdę się wyróżnia).

Niektórzy gracze zwykle używają, na przykład, pent min. Skala nuty na całej długości 12 taktów w A. To trochę działa, jeśli są ostrożni (lub mają szczęście!), ale podczas odtwarzania zmian będą mieli tendencję do używania pentowanych nut Am, gdy melodia jest na A, zmień na używanie nuty Dm pent na D i nuty Em pent na E. Zaczyna to brzmieć tak, jakby wiedział, gdzie jest, zamiast po prostu „wdychać”.

Oczywiście działa to równie dobrze, jeśli w bardziej złożony sposób, z dowolną sekwencją akordów w utworze, a nie tylko 12-taktowym bluesem. Niektóre nuty działają w przypadku niektórych akordów - i sekwencji - i to właśnie pomaga przy „odtwarzaniu zmian”.

gitara, do której to pasuje - to wszystkie instrumenty solowe, od Listza grającego kadencję po Getza na saksofonie, i to działa dla wszystkich gatunków. W rzeczywistości słuchaj dobrego gracza, który gra nad zmianami, a nawet nie potrzebujesz zmian. Nuty solowe sprawiają, że są całkiem wyraźne.

Jak mówi Richard, granie zmian może również oznaczać wstawianie `` niewłaściwych '' nut, co gracz wie, że zadziała, ponieważ rozumie nie tylko same akordy, ale jak reagują w kolejności.

Brian Wampler właściwie wyjaśnił, co ma na myśli w tym podcastie, więc dołączę to tutaj dla kompletności.

W skrócie , opierając swoje solówki na akordowych kształtach progresji.

„Ponad zmianami” (dla mnie) jest postrzeganiem względnym i nikt nie musi tego widzieć w ten sam sposób. „Dla mnie” chodzi o kilka rzeczy… mój timing w stosunku do sekcji rytmicznej, mój dobór nut, fraz, czasy wydania… „IF” znajduję miejsce w czasie, które jest nieco do przodu (powyżej / powyżej ) groove, czasami wydaje mi się, że jestem zwolniony z konieczności trzymania się ściśle tej samej `` dokładnej '' tonacji, jaką dyktują zmiany. właściwa 'postawa' (postawa fizyczna / percepcyjna) działają na moje uszy, o ile nie oddalam się 'zbytnio' od struktury harmonicznej. to tak, jakbym je przemykał, zanim zmiany powiedzą ja nie mogę tego zrobić i uchodzi mi to na sucho.

W najściślejszym sensie „Granie po zmianach” oznacza improwizowanie nad zmianami akordów do utworu „Mam rytm” Gershwina. Jest strona wiki, jeśli jesteś zainteresowany.