Zacznij od zagrania tylko jednej nuty na akord, aby mieć dużo mentalnej przestrzeni, aby śledzić, gdzie jesteś. Zacznij od grania samych korzeni, tylko tercji itd., Zawsze zaczynając od dołu.

Kiedy będziesz z tym zadowolony, kontynuuj granie po jednej nucie na akord, ale wybieraj nuty, które tworzą gładką linię . Na przykład możesz zagrać 5-ty akordu I, a następnie 3-ci akord IV. Jest to „gładkie”, ponieważ te dwie nuty są od siebie tylko o krok.

Następnie przejdź do dwóch nut na akord, a następnie dodaj więcej rytmicznych wariacji. Na przykład, jeśli czas 4/4, zacznij grać dwie półnuty. Następnie spróbuj zagrać na „&” jednego i 3.

W miarę rozwoju możesz tworzyć własne odmiany tego ćwiczenia. Zawsze pamiętaj, że celem jest ćwiczenie wiedzy, gdzie się znajdujesz, a nie granie ciekawej improwizacji. Zawsze chcesz, aby Twoja „improwizacja” była na tyle prosta, abyś mógł skupić się na tym, gdzie jesteś.

Innymi bardziej zaawansowanymi sposobami ćwiczenia tego samego ćwiczenia są skale dla każdego akordu zaczynając od prymy, a następnie płynnie wprowadzaj każdą skalę do następnej, uruchamiaj arpeggio itp. ....

Po prostu wiedz, że ćwicząc, ćwiczysz także ucho, aby słyszeć zarówno wzory akordów, jak i jak odnoszą się twoje wybory dźwiękowe im. Z czasem stanie się to bardziej intuicyjne.

Spróbuj rozwinąć wyczucie długości frazy , zamiast tylko liczyć uderzenia.

Spróbuj rozbić wyrażenia na 2 takty, zwracając uwagę na to, jak „przekraczasz poprzeczkę”. Umieść ciągły rytmiczny przepływ na linii taktu, jak te wzory ...

Wypróbuj proste przerywane linie akordów i skali i odlicz głośny. Nie chodzi o to, aby grać szybkie, złożone linie. Chodzi o to, aby usłyszeć przepływ zmian akordów i synchronizację fraz. Zamiast tylko liczyć uderzenia, chcesz poczuć 2-taktową długość frazy, niezależnie od tego, czy rytm jest na uderzeniu, synkopie czy anakrusie (linia nabierania).

Możesz wydłużyć frazę o przedłużenie rytmu w połowie frazy.

Dwa takty ...

... można przedłużyć do trzy ...

Inny przykład ...

Nie próbuj rzucać wszystkiego i zlewozmywaka zgodnie z rytmem. Wystarczą dwa proste wzory. Używaj powtarzania, obcinania i przedłużania tych wzorów, aby opracować nowe frazy i zbudować całą improwizację.

Pamiętaj, że przestrzeń jest czymś, czego można użyć. Reszta pomaga w kształtowaniu linii. Podnieś linie wypełniają przestrzeń, ale ponieważ są metrycznie słabe (nie zaczynaj od pierwszego uderzenia), czują się jak część nowej linii. Tak więc wiersz z trzema taktami może wypełnić przestrzeń 4 taktów po prostu używając czwartego taktu, aby dać odpoczynek, aby dać wyraźne zakończenie jednej frazie i rozpocząć przechwytywanie do następnej ...

Kiedy myślisz frazami, wydaje się, że w naturalny sposób zaczynasz myśleć bardziej o miejscu, w którym planujesz zakończyć linię. Zamiast rozpoczynać linię, a następnie sortować gonić za zmianami akordów, starając się nadążyć, licząc, aby upewnić się, że nie zapomnisz o zmianie we właściwym czasie, to bardziej przypomina myślenie „Idę do F7, ale przez C6” lub coś podobnego.

Jeśli chodzi o brzmienie, które ma być odtwarzane, pamiętaj, że istnieją tylko dwie podstawowe kategorie harmoniczne dla tego podejścia z dwoma taktami: akord pozostaje taki sam, akord się zmienia. Zachowaj prostotę. Jeśli skupisz się na wspólnym brzmieniu między akordami, potrzebny jest tylko jeden ton! Jeśli chcesz zmienić tony, zwykle wystarczy jeden krok, aby linia podążała za akordami. Więc to tylko jeden ton lub dwa tony, z których można zbudować linię. Możesz wzbogacić te tony sąsiednimi tonami, aby ubierać rzeczy. W utrzymaniu prostej linii chodzi o to, by odejść od myślenia o melodii, a chodzi o wysokość i wyczucie, jak ważny jest rytm w tworzeniu dobrej linii. To powinno pomóc ci wiedzieć, na jakim etapie muzyki jesteś.

12-taktowy blues to dobra praktyka. Wygląda na to, że nie w pełni zinternalizowałeś schemat i linię basu:

• Wyobraź sobie 3 linie i 4 takty w linii. Zwróć także uwagę na wzór stopni.
• Zagraj najpierw linię basu, zaśpiewaj linię z nazwami nut triady zrób mi, więc
• Napisz tekst dowolnego bluesa lub wymyśl własny własny tekst, śpiewaj do słów do linii basu lub rytmicznego schematu bluesowego.
• Pomyśl o motywach 2 taktów. Wyobraź sobie antyfonalny temat (pytanie - odpowiedź)
• Zapisz słowa jako tekst piosenki w 3 linijkach po 4 takty (2x2 takty na linię), rysując frazę taktową nad tekstem.
• Narysuj graficzną notację motywów 2 taktów (tylko linie poruszające się w górę iw dół) w odniesieniu do pomysłu na improwizację.
• Zapisz numery taktów do notacji graficznych i tekstu.
• Rozpoznaj to takty 3-4, 7-8, 11-12 są podobne lub identyczne, 5-6 to jak 1-2 transponowane czwarte w górę lub w wariancie molowym, t. 10 = > 9 a 2. dół i odcięta głowa motyw.

Znajdziesz te funkcje w prawie każdym bluesie. Zacznij od taktu 9 i 10, tej progresji zawsze będziesz świadomy. Następnie po prostu dodaj 11-12 z V7 na odwrót.

• Następnie zagraj w pierwszą linię I7-I7 (pytanie) I7-I7 (odpowiedź)

• druga linia IV7-IV7 (transponowano pytanie) I7-I7 (odpowiedź)

• dodaj dobrze znane i już zidentyfikowane V7-IV7 i I-V7 ostatniej linii

Przenieś tę technikę do dowolnej innej piosenki.

Analogia do wierszy, 4 takty, 2 takty, rysowanie mapy, zapisywanie arkusza wiodącego, zaznaczanie fraz 2 taktów, krąg sekwencji piątych, numery taktów w 4 wierszach, zmiana 1 pojedynczego motywu w frazach 2 taktów (pytanie - odpowiedź) lub granie tylko wypełnień.

Aby wznowić:

najpierw napisz arkusz prowadzący z jasną strukturą, dodaj słowa kluczowe tekstu, najpierw zagraj linię basu i akordy, śpiewaj do piosenki - zanim zaczniesz improwizować.

Myślę, że odpowiedź Aarona obejmuje to, czego potrzebujesz, ale to, co robię, kiedy improwizuję, to tak naprawdę śpiewanie sekwencji akordów lub linii basu w mojej głowie, kiedy gram rytm, a potem, kiedy przychodzi czas na solo, progresję akordów lub linia basu nadal gra w mojej głowie, gdy gram solo.

Również improwizuję w odcinkach 4-taktowych lub 8-taktowych i robię to od tak dawna, że ​​intuicyjnie znam ich długości w mojej głowie .

Gram w zespole, więc jeśli się zgubię, po prostu ze smakiem przerywam, słucham, gdzie jest reszta zespołu, a potem kontynuuję z nimi. Jeśli spojrzę wymownie na głównego gracza, zwykle zgodzi się ona kilkoma nutami melodii w odpowiednim miejscu.

32 takty mogą być trudne do wytropienia, ale jeśli przerwiesz improwizację na 8 sekcji taktów, przekonasz się, że łatwo policzyć do 4 w swojej głowie.

Improwizowanie ponad 12-taktowym bluesem zostało omówione - i zasadniczo wymaga, abyś wiedział , jaki jest format, więc nauczenie się sekwencji i umiejętność grania jednego akordu / notatki na takt początkowo działa dobrze idąc dalej tylko wtedy, gdy jesteś pewien, gdzie jesteś. A w tej notatce absolutnie konieczne jest, aby każde muso wiedział, gdzie jest JEDEN i co na nim zagrać.

Ale co z napisaniem tego wszystkiego, 4 takty w linii, abyś mógł to śledzić, tak jak zrobiłbyś to ze słowami, czytając na głos.

Przy 12 taktach jest to całkiem proste, ale planuję na przyszłe czasy, kiedy być może będziesz mieć tylko arkusz prowadzący lub wykres akordów do naśladowania . Podczas depresji dzieje się to często i dobrze jest widzieć następne dwa, trzy, cztery takty, abyś mógł przygotować frazę i zdecydować, które nuty będą pasować najlepiej, zamiast po prostu grać coś na każdym takcie osobno - czyli dokładnie tak, jak to zabrzmi dla słuchacza. Jeden takt na raz może przekroczyć 12 taktów, ale mimo to najlepiej jest rozważyć grę na dwóch lub czterech taktach, aby uzyskać ciągłość.

Ta ostatnia para. Dzieje się tak dlatego, że chociaż możemy zapamiętać wiele sekwencji, możliwość podążania za tym, co jest napisane, oszczędza utratę pamięci lub usterki! I dobrzy gracze przeczytają pierwszą zwrotkę, a do tego czasu jest wystarczająco osadzona, aby zaplanować trasę dla kolejnych wersetów.

To może wydawać się uproszczone, ale to, co działa dla mnie, to celowe preferowanie słuchania zamiast grania. Kiedy czuję, że staram się nadążać za tym, co robię, skupiam się bardziej na słuchaniu innych graczy i całości muzyki niż na tym, co robię. Jeśli brakuje mi niektórych bitów, nic wielkiego; Lepiej przegapić kilka możliwości niż zagrać niewłaściwie umieszczoną nutę. Metaforycznie, skup się na horyzoncie, a nie na własnych nogach.

Ponadto wszechobecna mądra rada dotycząca myślenia frazami muzycznymi, a nie nutami lub skalami, pomaga mi lepiej wyczuć zmiany i nie zaśmiecać umysłu liczenie.

Myślę, że wystarczy internalizować rytm. Ale podzielam twoją skłonność do gubienia się w sekwencji akordów. Uważam, że posiadanie kopii muzycznej lub przynajmniej wykresu akordów przede mną bardzo pomaga. I nie bój się zagrać kilku refrenów, trzymając się blisko oryginalnej melodii. (Mam nadzieję, że był jeden? Te piosenki „tylko akordy” są takie nudne ...)