W rzeczywistości sięga średniowiecza, kiedy muzyka, która nie była muzyką kościelną i nie była zgodna z zasadami kościoła, była muzyką diabła. Madrygały były uważane za muzykę diabła, ponieważ dotyczyły głównie seksu. Zakazane było również kończenie utworu na akordzie molowym, co dało tercję Piccardiego (podniesienie tercji ostatniego akordu utworu w a-moll tak, aby kończyło się na durowym). Zakazano również trytonu.

Blues był uważany za muzykę diabła przez wspólnotę religijną Afroamerykanów na przełomie XIX i XX wieku ze względu na zawartość piosenek i związek z piciem. i taniec. Tak było w przypadku jazzu i przeniesiono do rock and rolla. Pierwotnym powodem były skojarzenia z piciem, tańcem i seksem. Muzycy Voodoo New Orleans nie pomogli sprawie, podobnie jak obawy środkowoamerykańskich o to, że ich białe dzieciaki słuchają „czarnej” muzyki. Potem były Led Zeppelin i Black Sabbath ....

Pierwszą rzeczą, która przychodzi na myśl, są wiadomości z „maską wsteczną” (tj. ukryte poprzez nagranie ich wstecz) ze złowrogą i rzekomo satanistyczną treścią:

• http: // www.religioustolerance.org/chr_cul5.htm
• http://www.nauglefest.net/backmask.htm

Najlepszym przykładem takiego przesłania jest klasyczny fragment odwróconych „Schodów do nieba”:

„Cała twoja, oto do mojego słodkiego szatana, Ten, który jest małą ścieżką, zasmuciłby mnie, który jest moc jest fałszywa. On ci da, da ci 666. Był tam mały schowek na narzędzia, w którym nas cierpiał, smutny szatanie. ”

Posłuchaj: http: // www.nauglefest.net/downloads/stairway_reverse.mp3

Odpowiadając Michaelowi Thibodeau: Bardzo chciałbym zobaczyć, jak w okresie średniowiecza wszelkie odniesienia do muzyki niekościelnej nazywanej muzyką diabła, która cytuje średniowieczne źródła. Od dłuższego czasu zajmuję się historią muzyki średniowiecznej i nigdy nie widziałem żadnego odniesienia do żadnej z tych historii. Odniesienia do trytonu będącego interwałem diabła nie można prześledzić dalej niż w XVIII wieku. Zobacz FJSmith, „Niektóre aspekty trytonu [...]: brak pojawienia się Diabolus in musica ” Journal of Musicological Research , 1979, aby całkowicie obalić tej fałszywej tradycji.

Unikanie melodyjnego trytonu w muzyce średniowiecznej miało podłoże melodyczne, a nie teologiczne. Praktyka używania trytonów w pismach melodycznych była w rzeczywistości bardziej swobodna w późnym średniowieczu niż w późniejszych okresach, z brzmieniami takimi jak G-E-Bb z G w basie uznawanymi za tak samo spółgłoskowe jak G-Eb-Bb lub G-E-B.

Zbyt szerokie pytanie, które jest niebezpiecznie bliskie nie na temat, ale muszę zacytować tę słynną piosenkę pioniera chrześcijańskiego rocka, Larry'ego Normana (1947-2008). Z tekstem.

Tytułowy cytat: „Dlaczego diabeł miałby mieć całą dobrą muzykę”? nie została przypisana nikomu innemu niż Martinowi Lutherowi (1483-1546)

Kluczowym czynnikiem jest to, że rock and roll powodował, że ludzie poruszali się w sposób, który nie sprzyjał celibatowi, tj. bawili się, koncentrując się raczej na sprawach doczesnych niż duchowych.

Oczywiście jest to dzieło diabła. :-)

A tak przy okazji, niezły zrzut ekranu.