Celem wyboru A ♭ nad G♯ nie jest to, że oszczędza tusz, ale to, że właściwie wyraża funkcję , którą nuta spełnia: jako ruch cambiata / melodyczny w jednej skali. G - G♯ oznaczałoby, że budujesz napięcie, opuszczając starą skalę, która najbardziej naturalnie pasowałaby jako podwyższony stopień dominacji, tj. E₇ jako dominanta Am, z G♯ prowadzącym do A.

Więc to jest naprawdę główne pytanie, jakie należy zadać: jaki efekt ma ta notatka ? Czy brzmiałoby to dobrze, gdybyś zmienił to na A? Wtedy to jest G♯. Jeśli brzmi to rozsądniej, jeśli rozwiążesz to na G lub nawet G ♭, ^† , to jest to A ♭. (Bez względu na to, czy to faktycznie dzieje się w utworze.)

Ta lub jakakolwiek inna reguła nie będzie działać zawsze , ale to IMO jest tym, który najbardziej uderza w serce tego, o co tak naprawdę chodzi w tych przypadkowych przypadkach.

^† _{Oczywiście następne pytanie brzmiałoby: czy to naprawdę G ♭? Jeśli rozwiąże się to F♯, wówczas nutą wstępną będzie ponownie G♯.}

Jest coś, co nazywa się Harmonic Chromatic Scale, która działa na zasadzie, że tonik i 5. pozostawiasz „czyste”, każda inna nuta występuje dwukrotnie. Ale naprawdę nie martwiłbym się tym! Zapisuj przebiegi chromatyczne ze wznoszącymi się ostrzami i opadającymi płaskimi. Tam, gdzie harmonia jest wyraźna, staraj się jej nie przesłaniać - np. jeśli jest harmonia E7 - Am, spraw, aby E7 WYGLĄDAŁ jak E7 z G #. Jeśli to F, Fm, C, daj Fm an Ab.

Oprócz odpowiedzi Laurence'a chciałbym dodać coś, czego zawsze uczyłem moich studentów fortepianu, kiedy jeszcze uczyłem. Jeśli w triadzie lub akordzie 7 występuje czarna nuta, pamiętaj, że między każdymi dwoma nutami musi brakować jednej litery. Tak więc, jeśli między E i B jest G # / Ab, to czarna nuta musi być G #, ponieważ musisz pominąć F i A. (Nie możesz brakować żadnych liter i nie możesz mieć dwa między dwoma sąsiednimi nutami w akordzie.) Podobnie, jeśli jest F pod czarną nutą i C nad nią, czarna nuta musi być Ab, ponieważ musisz pominąć G i B.

Ta sama zasada działa z 7 akordami. Między piątym a siódmym dniem musi brakować listu. Tak więc akord Amaj7 musi mieć G # jako siódmy ton, ponieważ między E a siódmą nutą musi brakować jednej litery (i tylko jednej).

Działa to zawsze, gdy dana nuta jest częścią wzoru harmonicznego. Jeśli tak nie jest, użyj rozwiązania Laurence'a.

Zależy zarówno od harmonii, jak i kierunku. Na przykład niektórzy uważają, że Eb w zapożyczonym V9 V c-moll, używany w C-dur (czyli DF # -AC-Eb ) jest zapisywany jako Eb , jeśli prowadzi do D , ale jako D # , jeśli przechodzi do E . Jednak niektórzy teoretycy twierdzą, że bez względu na to, w jakim kierunku pójdzie, V9 zapożyczony z klawisza molowego V jest nadal tym samym akordem, a Eb musi być zawsze zapisywane jako Eb , jakby to było V g-moll. Sprawa jest więc nadal kontrowersyjna. Ponadto w kompozycji dwunastotonowej stosuje się ten, który jest bardziej zwięzły; tam wszystkie 12 nut jest równych. Więc nie, nie ma obowiązkowej reguły, ale powiedziałem o konwencji.

Siódma jest płaska. Więc wydaje się całkiem naturalne, aby G # / Ab było płaskie. Ale jeśli tylko próbujesz zrobić ulepszenie, zrobisz to ostro, ponieważ jest to uzgodniony sposób, który zawsze się robi.