Musiałbyś podwoić długość, gdybyś używał tych samych sznurków pod tym samym napięciem, ale tak nie jest. Struny basowe są zwykle grubsze i wolniej wibrują.

Gdyby wysokość dźwięku była wyłącznie funkcją długości struny, nie można by nastroić instrumentu o stałej długości.

Struny do gitary elektrycznej są znacznie grubsze, a przez to cięższe, niż struny do gitary elektrycznej - dzięki temu mogą one brzmieć ze znacznie niższą częstotliwością bez konieczności podwojenia długości. (Gitary mają długość w zakresie 24-25 cali, basy elektryczne około 30-34 cali w zależności od stylu. Najgrubsze struny gitary to zwykle pojedynczy stalowy rdzeń owinięty drutem; struny basowe, które widziałem, mają rdzeń i dwie warstwy owijania drutu.)

Z drugiej strony kontrabas był tradycyjnie nawijany grubymi strunkami jelita owiniętymi drutem. Nie jest tak gęsty jak struny elektryczne, więc zawsze wymagały długiej skali (co najmniej 40-41 cali).

W dzisiejszych czasach struny kontrabasu można mieć w całości drutem, ale skala długość została ustalona. (Ogólny rozmiar korpusu ma wpływ na ich dźwięk, więc pozostały te same rozmiary).

Przyjrzyjmy się specyfice:

Skala długości tych instrumentów to zazwyczaj:

Bas pionowy: 41,5 cala lub 105,4 cm

Gitara basowa: 34 cale lub 86,36 cm

Gitara elektryczna: 25,5 cali lub 64,8 cm

(Są oczywiście wyjątki między różnymi modelami tych instrumentów)

Kontrabas i gitara akustyczna mają wiele wieków. Wymiary i długość gitary basowej i gitary akustycznej pozostawały raczej niezmienne od wieków.

Dla kontrastu, elektryczna gitara basowa została wynaleziona i wprowadzona na rynek w 1951 roku, więc jest to zaledwie 60 lat.

Na basie gra się w pozycji pionowej. Ramię i dłoń mogą poruszać się w górę iw dół w kierunku pionowym i mieszczą się w skali 105,4 cm.

Jednak elektryczna gitara basowa jest przewieszona przez ramię i gra się w pozycji poziomej. Przeciętny człowiek nie mógłby grać na takim instrumencie, gdyby miał on skalę 105,4 cm, ponieważ jego ramiona nie byłyby wystarczająco długie!

Leo Fender, wynalazca, którego model na gitarę elektryczną z 1951 roku ustanowił precedens dla wszystkiego, co nastąpiło później, ustalając 34 cale jako długość skali elektrycznej gitary basowej, ponieważ uważał, że jest to najdłuższa długość skali, na jaką ramiona i ręce przeciętnego człowieka mogą grać w tej pozycji. Następnie zaprojektował niestandardowe struny o wymaganej grubości i napięciu, aby uzyskać żądane skoki dla instrumentu o tej długości łuski.

W 1951 roku technologia tworzenia nawijanych stalowych strun istniała do tego stopnia, że ​​można było najpierw zaprojektuj wymiary instrumentu, a następnie stwórz całkowicie nową specyfikację strun, która będzie pasować do tej długości skali.

Zdjęcie przedstawiające wiele warstw owiniętego stalowego drutu użytego do skonstruowania niskiej struny B do 5-strunowej gitary basowej; bardzo gruba struna, którą można nastroić do niskiego dźwięku. Źródło http://www.frudua.com/bass_strings.htm

Pionowy bas i gitara to długości gamy, ponieważ te instrumenty ewoluowały znacznie wcześniejszych epok (setki lat wcześniej), kiedy technologia wytwarzania strun nie była tak zaawansowana. W tych wcześniejszych stuleciach struny były robione z jelit baranich, a wokół nich owinięto drut z brązu dla niższych nut. Jakkolwiek więc ustalono długość gamy kontrabasu i gitary, był to proces ewolucyjny w projektowaniu instrumentów przez wiele dziesięcioleci. Instrumenty te zachowały swoją skalę w dużej mierze dzięki wielowiekowej tradycji, pomimo faktu, że technologia projektowania i budowy strun jest dziś znacznie bardziej wszechstronna.

Jednak elektryczna gitara basowa pojawiła się w pełni w raz z projektem Fendera. Z pewnością od 1951 roku istniały wariacje w zakresie konstrukcji elektrycznej gitary basowej, ale jest niezwykłe, jak blisko oryginału Fendera są najbardziej popularne i odnoszące sukcesy projekty gitar basowych. 34-calowa skala pozostaje zdecydowanie najpopularniejszą długością w basie elektrycznym.

Dla miłośników nauki: http://hyperphysics.phy-astr.gsu.edu/hbase/waves/string.html

Częstotliwości rezonansowe struny są funkcja jego długości i „prędkości fali”. Późniejszy opisuje, jak szybko fale mechaniczne mogą przemieszczać się wzdłuż struny. Jest to funkcja napięcia i „masy na jednostkę długości”.

Im dłuższy, cięższy i bardziej miękki ciąg: niższa nuta. Są trzy zmienne, którymi można się bawić: długość, waga na długość i napięcie.

Tak można pomyśleć, tak. Jednak standardowa długość została wymyślona przez pewnego pana Fendera, a struny zasadniczo zależą od długości i grubości gitary. Ponieważ górna struna gitary basowej (G) ma nieco wyższy ton niż najniższa na gitarze, ale jest nieco dłuższa, aby uzyskać podobne napięcie, ma mniej więcej ten sam wskaźnik. Średnia dolna struna na gitarze - powiedzmy 0,048. Średnia górna struna gitary basowej - powiedzmy 0,040. Aby mieć strunę o długości struny kontrabasu, można by grać tylko z wyjątkowo długimi rękami - lub prosto! Dolna struna (E) na przeciętnej gitarze basowej ma około .100, a więc ma około dwa razy większą średnicę i mniej więcej takie samo napięcie jak dolna struna gitary o dwukrotnie wyższej wysokości. Więc wszystko działa w przybliżeniu proporcjonalnie.

Powinieneś spojrzeć na ogólny rozmiar tych instrumentów niezależnie od ich „długości skali”: miary struny od mostka do nakrętki.

Jeśli spojrzysz na gitarę basową, zwróć uwagę, że mostek znajduje się blisko końca instrumentu. Nie dotyczy to kontrabasu. Most jest drewnianym kawałkiem, który dociska struna do ciała i znajduje się mniej więcej pośrodku korpusu. Ciało zwiększa długość instrumentu. (Jest to potrzebne, aby zapewnić rezonansową wnękę na nuty basowe, coś, czego bas elektryczny nie potrzebuje.)

Położenie mostka bliżej końca korpusu wyjaśnia również, dlaczego typowe basy nie są dużo dłuższe niż typowe gitary: to rodzaj złudzenia optycznego. Istnieją gitary kompaktowe, które wykorzystują tę samą sztuczkę: jak czcigodne stare Hohner Steinbergers i różne gitary podróżne i egzotyczne.

Kluczem jest długość skali: spójrz na rozmiar wibrującej części struny instrumentu i jak pasuje do geometrii całego instrumentu.

Basowe instrumenty strunowe wymagają dłuższej skali. Lub możemy po prostu spojrzeć na fortepian lub harfę: struny basowe nie są grubsze, ale dłuższe. Ponieważ są grubsze, nie muszą być takie dużo dłużej.

Podstawowa częstotliwość drgającej struny jest związana z jej napięciem, masą i długością. Naprężenie jest w przybliżeniu dane: chcemy, aby struny w instrumencie miały podobne napięcie: nie chciałbyś mieć 50 funtów na jednej strunie, a 5 na innej. Aby więc uzyskać niższe nuty, możemy grać gęstością liniową (masą na jednostkę długości) struny (zwiększając jej grubość) lub możemy ją wydłużać. Jeśli po prostu wydłużasz strunę, nie zmieniając jej naprężenia lub grubości, musisz podwoić jej długość, aby obniżyć oktawę! Jeśli po prostu zrobisz grubszą strunę, musisz uczynić ją dwukrotnie grubszą (czterokrotnie masywniejszą), aby obniżyć oktawę ze względu na kwadratową zależność między częstotliwością a masą. Najlepiej sprawdza się kombinacja tych dwóch: nieco dłuższa i nieco grubsza.

A więc, ponieważ struny gitary basowej nie są dużo dłuższe niż gitary, dzięki ich grubości i sztuczce gra się pozycją mostka, całkowita długość instrumentu nie jest dużo większa.