Widziałem, jak ludzie wspominali o „monitorach”, kiedy mówili o sprzęcie dla (pół) profesjonalnych muzyków, ale kiedy wyszukuję produkty w Google, stwierdzam, że wyglądają jak pudełka, które zwykliśmy nazywać „głośnikami”. Jaka jest różnica, jeśli w ogóle, między tymi dwoma?
Istnieją (co najmniej) dwa typy głośników określane jako monitory i (co najmniej) dwa typy głośników określane jako głośniki:
monitory studyjne - głośniki które są specjalnie zaprojektowane, aby mieć płaską reakcję, minimalne zniekształcenia i tak dalej. Ich zamierzone zastosowanie to w kontekście studia nagrań zapewnienie niezakłóconego odtwarzania nagranego materiału.
monitory na żywo - głośniki używane podczas występów na żywo (czasami do odtwarzania nagrania) tak, aby wykonawca mógł usłyszeć, co robi on i reszta zespołu. Muszą być wystarczająco głośne dla danej sytuacji i wymagają zbalansowanego wyjścia, ale nie potrzebują nieskazitelnej charakterystyki monitorów studyjnych. Często są to kliny umieszczone z przodu sceny, wystające z powrotem w kierunku zespołu.
głośniki na żywo - głośniki, które są używane do emitowania dźwięku wykonawcy na zewnątrz do publiczności. Częściej określa się je jako „PA”. Tutaj podstawową kwestią jest całkowita moc i działanie bez zniekształceń. Czasami dopuszczalne są pewne odchylenia od idealnie płaskiej odpowiedzi częstotliwościowej, zwł. jeśli inni mówcy, np. subwoofery, mogą uzupełnić brakujący sygnał.
głośniki stereo - głośniki używane do wyświetlania dźwięku w domowych systemach audio. Są one dostrojone do generowanego dźwięku, który jest przyjemniejszy dla słuchania rozrywki.
Istotna różnica między głośnikami stereo a monitorami studyjnymi polega na tym, że te pierwsze są często udźwiękowione w sposób, który wpływa na dźwięk z dala od tego, co jest nagrane; na przykład niektóre mogą mieć ciężkie basy lub mieć krzywą odpowiedzi częstotliwościowej w kształcie uśmiechu itp. W idealnym przypadku monitory studyjne nie wprowadzają żadnego własnego koloru, ale ponownie idealnie odwzorowują odtwarzany na nich nagrany dźwięk. Odzwierciedla to różne cele: pierwsze są przeznaczone dla przyjemności, drugie są przeznaczone do krytycznego słuchania.
Tak naprawdę to tylko kwestia stopnia.
Monitory to kolumny głośnikowe, ale można by oczekiwać, że będą płaskie, czyste, dokładne &, właśnie to, czego można używać w swoim studio - & w konsekwencji drogie; podczas gdy zwykłe „głośniki” mogą być przedmiotami w Twoim boom boxie, a nawet budzikiem, aż po sprzęt hi-fi.
Często nie wyglądają szczególnie imponująco w porównaniu z drogim sprzętem hi-fi, ponieważ nie są zaprojektowane tak, aby wyglądały dobrze, ale brzmiały dokładnie.
Dobra, jasna odpowiedź od @Tetsujin.
Jeszcze jedna rzecz do dodania: kiedy muzycy mówią o monitorach na żywo, może to odnosić się nieformalnie do odsłuchów , znane również jako monitory sceniczne. Są to głośniki skierowane do tyłu (zwykle), które pozwalają muzykom usłyszeć, co grają, oraz mieszankę innych muzyków grających z nimi. Pozwala to muzykom na wyraźną mieszankę dowolnych partii instrumentalnych / wokalnych, które chcą usłyszeć, a także oznacza, że muzycy nie muszą polegać na słuchaniu głównych głośników PA, które i tak zwykle znajdują się przed nimi.
Jak wspomniano w innych odpowiedziach, słowo „monitor” ma różne zastosowania. Najpopularniejszym zastosowaniem w produkcji muzycznej są specjalne głośniki, których inżynier / producent dźwięku używa do odsłuchiwania miksu.
Z technicznego punktu widzenia tym, co odróżnia je od zwykłych głośników, jest płaska charakterystyka częstotliwościowa .
Co to oznacza?
Jeśli spojrzysz na transformatę Fouriera (dziedzinę częstotliwości) zbalansowanego widma częstotliwości (pełny zakres częstotliwości od niskich do wysokich przy tej samej amplitudzie (głośności)), zobaczysz skoki szczytowe na każdej częstotliwości teraźniejszość. Jeśli odtwarzasz ten sygnał przez parę małych, tanich głośników - nagrywając sygnał, gdy wychodzi z głośników, a następnie ponownie przyjrzyj się domenie częstotliwości, najprawdopodobniej zobaczysz, że skoki przy wysokich częstotliwościach są nieco zniekształcone (większe lub mniejsze) z sygnału org, ale skoki częstotliwości na końcu basu (niskie częstotliwości) będą miały znacznie mniejszą amplitudę - co oznacza, że głośniki mają przypadkowo usunięte częstotliwości basowe (małe głośniki nie mogą odtworzyć wszystkich długich przebiegów w częstotliwościach basowych). Inne dźwięki mogą zniekształcać (podbijać lub przycinać) wyższe częstotliwości.
Drogie monitory studyjne powinny jednak generować widmo w domenie częstotliwości bardzo podobne do tego z oryginalnego sygnału - sygnał nie miał żadnych wzmocnionych lub obniżonych częstotliwości przez monitory - wiernie odtwarzają oryginalny dźwięk utrzymując tę samą moc na każdej częstotliwości obecnej w sygnale.
Jako wolontariusz od dźwięku czuję, że muszę się tutaj zastanowić. Myślę, że Tetsujin i Dave bardzo dobrze wyjaśnili stronę techniczną, ale jest też strona praktyczna:
Jeśli chcesz dobrego dźwięku, musisz utrzymywać scenę tak cicho, jak to możliwe!
Nawet na koncerty rockowe.
Większość wykonawców poprosi o coś więcej w swoich (składanych) monitorach, ponieważ tego nie słyszą. Może sami, może ktoś inny, z kim muszą się zsynchronizować, itp. Jeśli dźwiękowiec tylko podkręca rzeczy tak, jak pyta wykonawca, dojdzie do punktu, w którym PA jest całkowicie bezwartościowe, ponieważ monitory są w rzeczywistości tak głośne. Miksowanie dźwięku w domu może być również trudne, gdy mikrofony mają tak dużo „szumu tła” z monitorów, nie wspominając o irytującym i zawstydzającym pisku sprzężenia zwrotnego.
Zamiast tego, dobry dźwiękowiec również będzie słuchał monitory samodzielnie, aby określić, czego wykonawcy mogą słyszeć za dużo, i ściszyć.
Monitory douszne też są fajne. Utrzymują scenę śmiertelnie cicho, z wyjątkiem własnego, bezpośredniego brzmienia wykonawców. Ale dźwiękowiec powinien nadal ich słuchać, pojedynczo, przez słuchawki konsoli, aby mógł ściszyć jak poprzednio i uniknąć łamania uszu wykonawcom.
Głośniki monitorowe to głośniki, które odtwarzają czysty dźwięk bez zniekształceń w całym zakresie częstotliwości. Zostały zaprojektowane tak, abyś mógł dokładnie usłyszeć dźwięk elektroniczny.
„Monitor” to specjalistyczny typ głośników.
Większość głośników nie zapewnia tak jednolitego pasma przenoszenia.
Większość głośników ma różne rodzaje pasma przenoszenia, ale nie jest ono jednolite.
Więc jedyną specjalną cechą głośnika „monitorowego” jest to, że ma on płaską i jednolitą charakterystykę częstotliwościową w całym zakresie.
Poza tym, to płaskie pasmo przenoszenia występuje zwykle w koszt wydajności. Weźmy na przykład kolumnę gitarową, będzie bardzo głośna jak na pobór mocy w watach, to jest świetna wydajność wejścia mocy -> dźwięku.
Ale aby zbudować głośnik monitorowy, zwykle wymaga wielka ofiara w objętości; monitory potrzebują więcej mocy, aby zapewnić taką samą głośność postrzeganej głośności. Zwykle muszą poświęcać wydajność w projekcie, aby móc osiągnąć „płaską charakterystykę częstotliwościową”.
Więc głośnik z kolorem nie jest monitorem studyjnym, ale gdyby osoba głucha opisała głośnik o znaczącej barwie jako płaski w paśmie przenoszenia i byłby to drogi głośnik, można by uznać, że jest to drogie studio monitor, który jest płaski. Moje podsumowanie jest podobne do profesjonalistów zajmujących się degustacją wina, którzy po przetestowaniu smaku z zawiązanymi oczami ci proklamowani specjaliści degustacji wina nie potrafią odróżnić dojrzałego włoskiego lub francuskiego rocznika od butelki za trzy dolary od lokalnego plantatora winogron. Tak więc smak, podobnie jak dźwięk, leży na palecie lub w oczach patrzącego i jak może on przedstawić rasistom opis swoich doświadczeń.