Ogólnie rzecz biorąc, przypadkowe uwagi powyżej odnoszą się do znaków przypadkowych, których brakuje w oryginale, ale były prawdopodobnie błędami w oryginale lub nie zostały pierwotnie zanotowane, ale są konieczne w nowoczesnych partyturach (na przykład w utworze bez sygnatury klawiszowej niski F # może po którym następuje F # w wyższej oktawie. W XVIII w. wyższy F # nie wymagałby ostrego znaku, ale tak będzie). Takie przypadłości (na przykład „musica ficta”: http://www.ccarh.org/publications/reprints/ieee/TYPE54.HTM) są powszechne w muzyce średniowiecznej i renesansowej, gdzie wiele nie notowane, ale po prostu oczekiwano, że będą śpiewane. Pomyśl o siódmym stopniu skali w moll prowadzącym do kadencji toniku; na ogół wiesz, że zostanie podniesiony. W renesansie nie trzeba było go wyraźnie oznaczać. Współczesne wydania umieszczają te notatki nad pięciolinią, aby wykonawcy mogli odróżnić notatki w oryginale od nut w wydaniu.

Taka jest ogólna odpowiedź, ponieważ po edycji powiedziałeś, że redaktor później je usunął. Wydaje się, że nie mają one tu sensu, a oprócz tych nut są jeszcze inne błędy: 2. i 3. pięciolinia są o oktawę za wysoko, przynajmniej od „p”, a pierwsza część jest o oktawę za nisko. Liczby taktów są jednak prawidłowe: ten fragment zaczyna się na m. 56 w partyturze. W części czwartej znaki literowe mają prawie sens, ponieważ poprzedza je B-flat i C #, kiedy ostatnio pojawiły się B i C. W mojej partyturze naturale pojawiają się w normalnym miejscu, ale ściśle mówiąc są niepotrzebne.

To pomyłka w druku lub błąd bazgroły. Zaczynasz od t. 56, potem w t. 60 C staje się naturalne, co oznacza, że ​​kiedyś, zanim zostało zaostrzone. Błędem może być nawet brak krzyżyka na C w t. 62.

Prawdopodobnie literówka. Naturalne przed notatką mogą się znajdować z wszystkich powodów wymienionych przez poprzednich komentatorów. Naturalne nad nutą odnoszą się do ozdób (zwrotów, trylów) i oznaczają „kiedy grasz ten ornament, umieść naturalną na górnej nucie”. Te notatki nie mają ozdób, więc znak nie ma sensu.