Biorąc pod uwagę, że dzieje się to we wszystkich głosach i we wszystkich nutach, wydaje się całkiem jasne, że chodzi tu o remis . Ponieważ pożądana długość nuty przekracza jeden takt, a decrescendo jest zaplanowane na cały czas, jest to oczywista notacja.

Fermata w ostatniej pauzie oczywiście dotyczy krótkiego oczekiwania na następną wariację Enigmy. i tak kontrastuje z attacca .

Kiedy autor chce, aby muzyka grana była z oddzielnymi nutami, zapisuje znaki staccato. W przeciwnym razie oczekiwanym sposobem jest „połączenie” nut, podobnie jak mówimy słowami, które następują po sobie bez przerw pomiędzy nimi. To jest „niewyraźne”. Na niektórych instrumentach nie można pozostawić żadnej przerwy między nutami, na fortepianie każda kolejna nuta będzie musiała zostać zagrana ponownie, nawet jeśli jest to ta sama nuta.

Remisy (które są) będą się tylko łączyć dwie notatki o tej samej wysokości i nazwie litery. Często są wykorzystywane, jak tutaj, do robienia dłuższych notatek ponad kreskami taktów. Oczywiście druga nuta po prostu brzmi dalej - nie jest odtwarzana ponownie. łatwe do podtrzymania na fortepianie z pedałem tłumika lub sostenuto.

Zazwyczaj linia nad kilkoma nutami będzie łukiem, co oznacza, że ​​wszystkie te nuty są grane `` na jednym oddechu '', w jednym zdaniu. Gdyby wszystkie były tymi samymi nutami, nad nimi wszystkimi (niezależnie od ich liczby) byłaby jedna linia, a jedna linia może oznaczać tylko łuk, ponieważ, jak wspomniano wcześniej, remis może łączyć tylko dwie nuty. Slurs - nigdy nie widziałem łuku, który łączyłby tylko dwie nuty, które same były identyczne. Niemniej jednak dobre pytanie.

Weź to z przymrużeniem oka. Wszelkie zasoby opisane jako łatwe , podstawowe , dla manekinów , w ciągu 24 godzin itp. Będą - z natury - nadmiernie upraszczać i uogólniać, pomijać wszelkie subtelności. Często też po prostu się mylą - ze względu na swoją ekonomię.

Partytury są formą notacji przeznaczoną dla ludzi, a nie dla maszyn. Dlatego nadal nie mamy programu komputerowego, który byłby w stanie przepisać plik midi na rozsądnie wyglądającą partyturę.

Nie ma więc policji muzycznej, która zabraniałaby ci posiadania dwóch -note slur. Ale każdy kompozytor piszący takie łuki od razu wiedziałby, że prawdopodobnie zostanie ono źle zrozumiane przez czytelnika - i spróbuje dodać kilka wskazówek: kropki pod nutami lub nawet po prostu pisząc „to jest łuk, a nie krawat” poniżej (tak , to jest dozwolone!).

W podanym przykładzie jest to remis. Kropka.

Jest coś, co nazywa się „portato”. Trwałe, ale artykułowane. Na skrzypcach smyczek pozostaje na strunie, ale każda nuta jest „pchana” (z braku lepszego określenia). Instrumenty dęte mogą to naśladować. Zostaje nawet napisany na fortepian, gdzie wskazuje raczej na muzyczne zamiary niż na określoną technikę.

Jeśli o mnie chodzi, jedyną różnicą między remisem a łukiem jest brak lub obecność zmiany wysokości tonu. W końcu łuk instruuje, aby skutecznie dokonać zmiany wysokości tonu w taki sposób, że jedyną rzeczą, która ma miejsce, jest takie przejście.

Z tego powodu nie ma potrzeby dokonywania żadnych dodatkowych rozróżnień w notacji, ponieważ łatwo jest odróżnić te dwie rzeczy od siebie, patrząc na pionową pozycję zaangażowanych nut.

Używam Lilypond do grawerowania muzyki. To oprogramowanie w zasadzie tłumaczy opis napisany w określonym języku na część. Wyświetli ostrzeżenie (lub błąd, nie pamiętam który), jeśli opiszesz remis między nutami o różnych wysokościach. Zakrzywiona linia narysowana przez oprogramowanie jest podobna, ale nie taka sama (patrz komentarz poniżej).

Powiedz mi z powagą, że w tym fragmencie Chaconne in Partita # 2 Bacha na skrzypce solo łuki łączące nuty o równej wysokości mają być odgrywane jako krawaty.

Zauważ, że jest to grane na kilku strunach, a rozkład struny jest wskazywany przez laski skierowane w różnych kierunkach (są 3 grupy po 4 szesnastki w każdym takcie). „Krawaty” nie są nawet na tym samym łańcuchu.

Jeśli łączy dwie takie same notatki, prawdopodobnie jest to remis.

Ale tak jak w przypadku prawie każdej ogólnej zasady, istnieją (rzadkie) kontrprzykłady. W szczególności są przypadki, w których wygląda to jak remis, ale nuty mają być odtwarzane oddzielnie (pierwszy obrazek poniżej). Istnieją również przypadki (jak w modulacji), w których można zawiązać dwie nuty o różnych nazwach liter, ale są one równoważne pod względem harmonicznym (drugie zdjęcie poniżej).

31. sonata fortepianowa Beethovena, część 3, część 5 takt

27. sonata fortepianowa Beethovena, część 2., tuż przed ostateczną zmianą tonacji

Frazy a wydłużony czas trwania. Rozumiesz, czy jest to kontekst i retoryka.