Niekoniecznie o zapaleniu stawów. Ale jakieś problemy z rękami. Kilka lat temu doznałem lekkiego wylewu i kilka progów brakowało mi akordów w lewej ręce, po graniu i zarabianiu na życie z mojej pasji. Myślałem, że to koniec. Ale kiedy skończyłem użalać się nad sobą i zdałem sobie sprawę, że mogło być znacznie gorzej, zacząłem od nowa. Moja prawa ręka i mózg nadal działały. Zacząłem więc od otwartych strojów, aby narobić trochę hałasu. To była najlepsza rzecz, jaka mogła się wydarzyć. Nie znając znajomych akordów ani wzorów skal, to był nowy początek… Wiem, jaki ból i frustrację możesz odczuwać. Ale jeśli masz w sobie muzykę, znajdziesz ją, by ją wydobyć. Nawet 12 taktów i suwak brzmią świetnie dla przeciętnego słuchacza. Gitara to zestaw sztuczek czekających na przybycie magika. Powodzenia… Pozdrawiam.

Nie mam artretyzmu, ale to może mieć zastosowanie:

Od wielu lat cierpię na nawracające RSI w lewym nadgarstku, gdy jest zgięty, co gdy jest zły sprawia, że ​​gra się więcej niż kilka akordów barre po kolei niemożliwe, a nawet w dobry dzień ogranicza to, co jestem w stanie odrzucić.

Moje rozwiązania były następujące:

Przede wszystkim - graj w stylu fingerstyle prawie wyłącznie. Oznacza to, że często mogę po prostu niepokoić tylko strun, na których gram, i nie martwić się o wszystkie sześć; siła nadgarstka potrzebna do barre jest dla mnie o wiele większym problemem niż gimnastyka palców.

Po drugie, po prostu zmień układ. Przeplatające się akordy bez barre między akordami taktowymi, aby często wyciągać nadgarstek w drugą stronę.

Jestem amatorem, który nie wymaga „autentycznej” nauki piosenek, więc oba te rozwiązania działają dla mnie.

I jeszcze jedno, to zaakceptować swoje ograniczenia - w zły dzień odłóż gitarę zamiast denerwować się i ściszać; w dobry dzień graj jak najwięcej.

Mój nauczyciel gry na gitarze miał artretyzm. Powiedział, że nie może już grać zawodowo. Jednak był naprawdę bardzo dobrym nauczycielem, który uczył od poziomu początkującego i był w stanie zademonstrować, jak grać proste utwory, od których zwykle zaczyna się świeżo upieczony gitarzysta. Od czasu do czasu używał fortepianu zamiast gitary, aby zademonstrować, jak powinien brzmieć utwór.

Ten nauczyciel miał wielu uczniów, którzy, łącznie ze mną, wspominają go z wielkim szacunkiem.