Myślę, że świetnym utworem na początek jest C-Jam Blues Duke'a Ellingtona. Chodzi o najprostszy 12-taktowy blues, jaki kiedykolwiek znajdziesz.

Zacznij od omówienia ogólnej formy utworu: graj przez głowę, graj solówki nad zmianami, powtórz głowę, zatrzymaj się. Możesz przejść przez kilka stylów solówki, takich jak ścisła pentatonika, pełne skale bluesowe, różne tryby zmian, wymiana ósemek, solo basowe, solo perkusji. Następnie wydaj całą pozostałą pierwszą lekcję na tę piosenkę. Nawet nie przestawaj. Po prostu kontynuuj sekcję rytmiczną i weź refren lub dwa między każdym solistą, aby wskazać dobre rzeczy, które zrobił poprzedni solista, lub odrzucić pomysły, których nikt jeszcze nie próbował.

Czuję, że może to być naprawdę solidny start. Ale nie jestem pewien, dokąd się udać na pozostałe pięć zajęć. Naprawdę ambitny program nauczania może zakończyć się free-jazzem na ostatnich zajęciach. Wybór ostatniego utworu może ułatwić wybór tych pośrednich.

Lub możesz rozwinąć czasowo i może zrobić wczesny rock-n-roll lub Rhythm-n-Blues , takie jak Johnny B. Goode lub Twist-n-Shout .

... wszystkie dotychczasowe pomysły dotyczą pracy w pełnej grupie. Ale możesz podzielić się na mniejsze zespoły, aby popracować nad komunikacją i słuchaniem. Może to zależeć od przestrzeni, z którą będziesz pracować.

Podchodzę do tego z zupełnie innej perspektywy, ale rzucę tam swój pomysł, ponieważ wydaje się, że potrzebujesz kilku różnych działań.

Istnieje tradycja improwizacji i ozdabiania muzyka barokowa, która może wydawać się bardziej przystępna dla muzyków klasycznych. Jest wiele dobrych informacji na ten temat, ale tutaj jest przykład, a tutaj jest inny. Możesz poprosić muzyków o rozpoczęcie od prostej melodii lub nawet gamy i dodanie tryli, przednutek, podziałów itp. La Fontegara Ganassi jest naprawdę dokładna i oferuje mnóstwo przykładów, ale mam problem ze znalezieniem kopii tego w internecie.

Istnieje również wiele przykładów basów w muzyce klasycznej. La Folia jest jednym z przykładów, chociaż prawdopodobnie nie jest znany większości tych muzyków. Byłoby ciekawym ćwiczeniem, gdyby posłuchali przykładu utworu napisanego na podstawie Folia, a następnie kazali zrobić to samo.

Podczas gdy ten rodzaj muzyki barokowej jest nie jest to typowe dla współczesnych muzyków „klasycznych”, może pomóc im dostrzec przykłady improwizacji w ich „tradycji”. Czasami muzycy klasyczni podchodzą do improwizacji z nastawieniem, że muzycy klasyczni po prostu nie robią tego , a historycznie nic nie może być dalsze od prawdy.

Wydaje mi się, że to zależy od czasu i poziomu umiejętności.

Wprowadzenie dla początkujących , zacznę od nagrania ścieżki rytmicznej z 12-taktowym bluesem, nauczę klasy pentatoniczne skale i bluesowe frazesy.

Na kurs mistrzowski spójrz na pytanie Czy improwizacja w idiomie klasycznym różni się znacząco od jazzu i improwizacji ludowej?.

Zobacz, czy możesz zdobyć książki

• „Improwizowanie: jak opanować sztukę” Gerre Hancocka, który wyjaśnia improwizację w klasycznym idiomie
• „Przewodnik gitarzysty po komponowaniu i improwizowaniu” Jona Damiena, który przedstawia analityczną metodę improwizacji, która działa nie tylko z gitarzystami.

Aby improwizować sampli z klasy mistrzowskiej powyżej proponuję dwa modalne melodie Milesa Davisa:

• All Blues
• So What

Odtwórz utwory z oryginalnych nagrań dla klasa. Następnie naucz je akordów i centrów tonacji dla melodii. Przedstaw koncepcję motywów i jazzowych banałów / riffów. Na koniec naucz skali pentatonicznej dla każdego ośrodka kluczowego.

Zarówno dla początkujących, jak i dla zajęć mistrzowskich, podziel uczniów na grupy po 3 lub 4 osoby, najlepiej w oddzielnych pokojach. Odtwórz podkład do jednej z melodii. Band in a Box, Jamey Aebersold czy Music Minus Do utworów powinno pasować. W tych grupach graj w wersję zespołu Phish's Circle Game. Aby uzyskać szczegółowe informacje, zobacz pytanie Czy Phish opiera swój styl improwizacji na jakichkolwiek z góry określonych technikach?

Na prośbę Turiona piszę kilka pomysłów na prowadzenie zajęć z improwizacji. Korzystając z moich sugestii, należy podchodzić do nich i wzmacniać je cyklicznie, ponieważ wszystkie się wspierają. Ze względu na zwięzłość podam jeden przykład dla każdego.

• Słuchanie / „Rozmowa”
• Zadzwoń do & Odpowiedź
• Odpowiedź & Odmiana
• Odmiana rozszerzenia &
• Poznanie swojego instrumentu
• Kreatywne myślenie - narzucające ograniczenia

Słuchanie / „Rozmowa "

Tak jak w prawdziwej rozmowie, nie możesz po prostu rozmawiać, kiedy tylko masz na to ochotę, to samo dotyczy muzyki. Jeśli ciągle przeszkadzasz temu, z kim rozmawiasz, nikt nie będzie chciał z tobą rozmawiać. To samo dotyczy muzyki.

Pomysł na zajęcia Daj swoim uczniom podpowiedź; mogą mówić tylko wtedy, gdy na nie wskażesz; stopniowo stajesz się szybszy, aż się rozpadnie. Możesz rozszerzyć tę aktywność, prosząc ucznia o wskazywanie lub zmieniając go bez pomocy / wskazywania. Ćwiczenie to można również rozszerzyć, używając instrumentów / instrumentów perkusyjnych zamiast głosów.

Zadzwoń do & Response

Burza mózgów w sytuacjach, w których ktoś może Ci odpowiedzieć (mówiąc „cześć”, telefon, machanie do sąsiada itp.). Odpowiedzią może być bezpośredni cytat lub powiązane potwierdzenie tego, co ludzie właśnie usłyszeli.

Pomysł na zajęcia Podziel się na dwuosobowe grupy, poproś uczniów, aby poćwiczyli słuchanie wypowiedzi partnera i spróbuj powtórzyć dokładnie z powrotem z tymi samymi modulacjami wokalnymi. W grupie graj w „telefon”, szepcząc słowo lub frazę do ucha ucznia. Muszą to kontynuować dookoła kręgu, aż wróci do ciebie. Jeśli to się zmieni, dostaniesz punkt, jeśli jest taki sam, dostaną punkt. Aktywność można łatwo rozszerzyć, zastępując mówienie instrumentami o tej samej koncepcji - możesz nawet pozwolić im grać przez telefon.

Odmiana & odpowiedzi Bardzo podobna do poprzedniej techniki, jedyna różnica polega na tym, że zamiast dokładnie odtworzyć dźwięk, uczniowie dodają do niego niewielką wariację, aby uczynić go wyjątkowym. Te same czynności można wykonać.

Odmiana & Rozszerzenie Ponownie, technika stopniowana. Teraz, zamiast tylko przedstawiać motywacyjne zróżnicowanie, uczniowie mają również za zadanie poszerzyć swoje pomysły poprzez powtórzenie.

Pomysł na zajęcia W zależności od umiejętności, świetnym utworem do strukturalnej improwizacji byłby In C Terry Riley lub niektóre utwory Jamesa Tenneya.

Poznanie swojego instrumentu

Podczas improwizacji Twój instrument powinien być rozszerzenie ciebie. Jeśli ogranicza Cię znajomość swojego instrumentu, będziesz mieć ograniczone możliwości improwizacji.

Pomysł na zajęcia Spędź trochę czasu na każdej lekcji z uczniami bawiąc się na swoich instrumentach. Zachęć ich do wymyślenia pięciu lub dziesięciu unikalnych dźwięków. Nawet jeśli wydają tylko jeden wyjątkowy, nowy dźwięk, to wciąż postęp. Alternatywnie możesz wyznaczyć im cel polegający na większej strukturze: „Chcę, abyś stworzył piskliwy dźwięk”. To ćwiczenie można rozszerzyć, nakazując im stworzenie banków brzmień, wybranie 2-3 dźwięków, a następnie sesję improwizacji, podczas której mogą używać tylko tych dźwięków.

Kreatywne myślenie - narzucające ograniczenia

Jedną z trudnych rzeczy w improwizacji / tworzeniu muzyki jest po prostu zbyt wiele opcji do wyboru. Narzucanie ograniczeń daje ludziom coś, przeciwko czemu można się sprzeciwić, a naciskanie na coś jest przyczyną kreatywności - musisz myśleć inaczej.

Pomysł na zajęcia Twoje możliwości ograniczenia są nieograniczone. Możesz ograniczyć czas, w jakim ludzie grają, dźwięki, które mogą wydawać, ich dynamikę, liczbę osób, które mogą grać, instrumenty, z których mogą korzystać, lub dowolną liczbę innych zmiennych, na które chcesz wpłynąć. Pamiętaj, że dla uczniów improwizacja strukturalna jest prawie zawsze bardziej skuteczna niż improwizacja całkowicie bezpłatna.

Powodzenia.

Improwizacja jest u podstaw melodii. Gdybym miał na ten temat prowadzić zajęcia, wziąłbym różne znane melodie jako fragmenty, a następnie spojrzałbym krytycznie na to, co się w nich dzieje.

Te fragmenty będą stanowić podstawę wykonanej przez ciebie improwizacji. Uczniowie musieliby nauczyć się uważnie słuchać fragmentu, który grasz, a potem razem mogliby krytycznie myśleć o melodii.

Jaki jest rytm? Jak moja improwizacja może opierać się na rytmie danego fragmentu? Jakie są akordy w każdym takcie? Jak moja improwizacja może opierać się na użyciu akordów? Jaka jest forma tego fragmentu? Fala? Działa? Piramida?

Wszystkie te idee lub idiomy w podanych poniżej powinny stanowić część tego, jak gra się improwizację. Dobra improwizacja to po prostu dalszy rozwój idei muzycznej.

Jest to analogiczne do tego, jak możesz napisać ćwiczenie kreatywnego pisania w szkole. Możesz otrzymać artykuł i poprosić o napisanie eseju na temat danego fragmentu. Możesz być bardzo kreatywny w tym, co piszesz, ale to, co piszesz, nie może całkowicie zignorować danego fragmentu. Tak samo jest z improwizacjami muzycznymi.

Jeśli pomyślisz o początkach improwizacji w muzyce jazzowej, to naprawdę uczy cię, jak do niej podejść. Pod koniec XIX wieku afroamerykańscy osadnicy w Stanach Zjednoczonych zaczęli pracować w klubach i barach, aby grać muzykę.

Znali tylko pewną ilość muzyki, ale musieli grać dłuższe odcinki. czas. Musieli więc nauczyć się czerpać ze znanej im muzyki i tworzyć z niej długie, rozbudowane piosenki. Nauczyli się więc improwizować i ostatecznie zakorzeniło się to w stylu.