Tonika (lub interwał toniczny lub oś toniczna, w niektórych nowoczesnych stylach muzycznych) jest podobna do gwiazdy, do której przyciągają wszystkie inne dźwięki. Te relacje są częściowo akustyczne, a częściowo psychoakustyczne.

Ogólnie rzecz biorąc, tonik będzie nadmiernie uwydatniony w części lub może w całym utworze, wszystkie formalne punkty stabilności będą oparte na jego obecności i poczujesz się jak muzyka jest prowadzona , aby dotrzeć do tej nuty.

O ile kompozytor nie zażyczył sobie tonicznej dwuznaczności (Nawiasem mówiąc, Debussy jest w tym mistrzem), wtedy można ” Upewnij się, gdzie jest tonik, a nawet jeśli w ogóle istnieje.

Książka Dmitrija Tymoczko ( A Geometry of Music ) zawiera świetny rozdział na ten temat i wprowadza pojęcie centricity - co jest sformalizowanym sposobem wyjaśnienia roli toniku.

Kilka tendencji daje uczucie toniku. Po pierwsze, tonik jest często pierwszą nutą utworu. W towarzyszącej harmonii nuty wspomagające tonikę pojawiają się na końcach frazy i na końcu całego utworu. Tonik jest często najczęściej używaną nutą utworu, ale nie jest to konieczne; czasami akcentowane są inne nuty, piąta lub trzecia powyżej toniki (oczywiście wspomagając tonik).

Więc melodia często uderza w tonikę lub harmonię toniczną w ważnych punktach, a harmonia porusza się w sposób podkreślający tę notatkę.

W większości przypadków tonik jest ustalany w pierwszym takcie przez triadę 135, łańcuch 123, 3321 lub optymistyczne: 5 8, 358, gdzie 1 i 8 są tonami rdzeni toniku i są akcentowanymi nutami w melodia.

Melodie zaczynające się od 135 zawierają tony tonicznej triady, ale są też inne melodie obracające się wokół piątego tonu, który jest również nutą akordu tonicznego pierwszego. takt utworu: 5566 543 ...

Inny przykład 34 533 3223 426 5 ...

Tonik jest ustalany przez ton prymy, trzeci i piąty, które zbuduj toniczną triadę i daj muzykowi i słuchaczowi poczucie bycia „w domu”, jeśli nie na początku, to głównie na końcu frazy.

Odpowiedź na to zależy od czasu i miejsca. Muzyka zachodnia różni się od muzyki indyjskiej czy wschodnioazjatyckiej. Zachodnia muzyka z okresu powszechnej praktyki i późniejszych, różni się od starszej muzyki, która w większym stopniu korzystała z trybów kościelnych niż z systemu dur-moll.

Jeśli mówimy Jeśli chodzi o współczesną muzykę zachodnią, wówczas najczęstszą sytuacją jest to, że muzyka jest w trybie durowym, melodia pobiera większość lub wszystkie nuty z gamy durowej, a nasze ucho automatycznie wykrywa wzór skali i określa, czym jest tonik. Jeśli słyszysz, jak ktoś idzie ulicą i śpiewa lub gwiżdże melodię, której wcześniej nie słyszałeś, najprawdopodobniej w ten sposób twoje ucho wymyśli tonik.

Często jest to wspierane przez dwa inne czynniki: (1) uwydatnienie toniki i innych ważnych dźwięków, takich jak dominanta, oraz (2) harmonia, zwłaszcza kadencja VI.

Wszystko to jest tylko praktyczną zasadą. Wiele muzyki, nawet muzyki pop, może być niezwykle skomplikowane w użyciu skal i akordów. Ucho ma wzorce i konwencje, które stosuje podświadomie, i jest w tym zadziwiająco dobre, nawet jeśli słuchacz nie wie świadomie, co się dzieje.

Chociaż nie możemy być tego pewni, muzyka prawie na pewno wywodzi się ze śpiewu, a raczej śpiewu.

Możesz usłyszeć, co się dzieje, słuchając pewnych buddyjskich pieśni. Ktoś zaczyna, a jego głos ustala się na stabilną nutę. Inne osoby dołączają i wielu będzie używać tej samej notatki. Głosy innych będą zbyt niskie lub zbyt wysokie. Trudno byłoby dotrzeć do tej samej nuty. Muszą się dostosować, wybierając inną nutę, która brzmi przyjemnie z oryginałem.

Ze względu na anatomię ucha ssaka, niektóre kombinacje dźwięków są przyjemniejsze niż inne. Nazywa się to naturalnymi harmonicznymi. Zatem kiedy tłum ludzi śpiewa razem, spontanicznie tworzą harmonijny akord. (patrz uwaga)

W rzeczywistości zjawisko to można usłyszeć nawet u wilków. Posłuchaj tego

Ludzki piosenkarz, który oddala się od akordu pieśni, zabrzmi bez tonacji. Teraz możliwe jest przechodzenie od jednej nuty akordu do drugiej, co budzi zainteresowanie. Możliwe jest jednak również przejście do nuty, która jest zbliżona do naturalnej harmonicznej (ale nie za blisko). Stwarza to poczucie „zła”, a tym samym napięcie u słuchacza. Jeśli jednak piosenkarka wróci do naturalnej harmonii, odczuwamy ulgę. Nazywa się to „rozwiązaniem”.

W całej historii muzyki ucho ludzkie przyzwyczaiło się do coraz większych odchyleń od naturalnej harmonii, ale ucho zawsze pragnie powrotu.

Jak na przykład Beethoven był za życia krytykowany za tworzenie muzyki, której nie można było słuchać, ale dziś jego harmonie brzmią doskonale dla zachodnich uszu.

Uwaga

Tutaj możesz usłyszeć mnicha uczącego grupę absolutnie początkujących, jak wykonywać pieśń. Przede wszystkim wypowiadają słowa, ale w ciągu kilku sekund po tym, jak wszyscy zaczęli prawidłowo śpiewać, układają się w akord. EDYCJA: Usunąłem ten link, ponieważ nie prowadzi już do właściwego filmu.

To jest moje przypuszczenie, jako muzyk amator, który zna jakąś teorię:

Jest wiele wyjątków, ale dla współczesnego popu & rock myślę, że często jest to połączenie: ol>

Powszechność toniki

Nie zawsze, ale często tonik jest często używany w melodii lub melodia może powracać do toniki wielokrotnie. Albo końce fraz muzycznych mogą tworzyć się tak, że wydają się prowadzić do tonicznej nuty. W ten sposób możesz pojąć, czym jest tonik. Wydaje mi się, że jest to szczególny przypadek:

Podnoszenie skali

Jeśli założysz, że melodia jest zgodna ze skalą durową, to jest zgodna ze schematem pełnego / półetapowego :

  WWHWWWH  

między nutami skali, zaczynając od toniku. Lub bardziej tradycyjnie

  do re mi fa so la ti do  

Tak więc, jeśli usłyszysz pojedynczą nutę w melodii, na przykład E , samodzielnie i bez kontekstu, może to być dowolna nuta w 7-nutowej skali:

 do re mi fa so la ti do E - do w tonacji EAE - fa w key of AFE - ti w tonacji F - etc 

ponieważ nie masz żadnego układu odniesienia dla miejsca, w którym się znajdujesz na skali. To tak, jakby próbować określić swoją pozycję na podstawie tylko jednego punktu orientacyjnego na mapie. Wiesz tylko, że dana nuta jest w tonacji (znowu przy założeniu zwykłej starej skali durowej). Ale jeśli usłyszysz kilka nut w melodii, na przykład EF # G # A , tworzy to wzór WWH , a są tylko dwa miejsca w skali durowej, w których ten wzór występuje. Więc teraz jesteś teraz w kluczu E lub w kluczu A:

 do re me fa so la ti doE F # G # AAEF # G # A

Więc w tym przykładzie mówię o melodii, ale oczywiście akordy odgrywają dużą rolę w definiowaniu skali, która jest grana. Podałbym przykłady, ale to prawdopodobnie przekracza moją głębię.

To nie jest dokładna nauka

Biorąc pod uwagę wzajemne oddziaływanie melodii i akordów, jak często występuje „kandydat na tonik”, nie ma zawsze prawidłowa odpowiedź, ponieważ ten film wyjaśnia jasno. Ten film również wydaje mi się świetnym przykładem próby użycia akordów i melodii do wymyślenia toniku.

I nie sądzę, że ta triangulacja skali mentalnej jest koniecznie świadomym procesem lub nawet działa tak logicznie, jak opisałem. Ale przypuszczam, że jest to część tego, co leży u podstaw „ustanowienia toniku”.

I chociaż mój przykład jest dokładnie przestrzegany na dużą skalę, istnieje wiele rodzajów przykładów, które wykraczają poza to szczególne pole ale nadal brzmi normalnie dla ludzi - ludzie są w stanie czerpać z niego tonik.

Wreszcie, to tylko moje przypuszczenia, ale nie zdziwiłbym się, gdyby ktoś przeprowadził badanie na temat tego rodzaju rzeczy, grając ludziom różne melodie lub fragmenty akordów i prosząc ich o zagranie toniku.