Większość klasycznie wyszkolonych pianistów może pomijać arpeggia (i wszystkie ich różne odmiany), ponieważ ich nauczyciele kazali im wykonywać powtórzenia, które opisałeś wcześniej. Mówiąc bardziej ogólnie, kiedy pianiści szybko podchodzą do skomplikowanych liczb, zwykle dzieje się tak dlatego, że widzieli je już wcześniej, w ćwiczeniach lub utworach, których się już nauczyli.

Wraz z inwersjami akordów i skalami, moje pianino nauczyciele kazali mi ćwiczyć arpeggia w każdym tonie. Za palcami kryje się wyczucie, a kiedy to się zagłębia, nie ma znaczenia, jaką wariację rzuca się na ciebie (na przykład rewolucyjna etiuda Chopina ma partię lewej ręki, która jest w zasadzie zwykłym arpeggio z dorzuconą drugą skalą ).

Ostatecznie nic nie zastąpi włożenia pracy. Aby szybciej czytać arpeggio, musisz poćwiczyć ich grę. Możesz kontynuować to, co robiłeś wcześniej, ucząc się ich kawałek po kawałku, ale jak zauważyłeś, to podejście jest powolne i może być frustrujące.

Pianista wirtuoz Hanona to przydatne w tej sytuacji; W ćwiczeniu 41 (strona 66 pełnej partytury, którą podlinkowałem) znajdują się palcowania dla arpeggio we wszystkich 24 klawiszach. Użyłbym ich jako lekkiej rozgrzewki za każdym razem, gdy ćwiczysz, może 3 lub 4 powtórzenia w dowolnej tonacji, w której czujesz, że potrzebujesz. Wkrótce arpeggia nie będzie w ogóle przeszkadzać.

Aby grać w ten sposób arpeggia bez ich rozpraszania, musisz ćwiczyć popularne arpeggia, czytając je ze strony. To, co próbujesz uzyskać, to natychmiastowe rozpoznanie wspólnych wzorców. Nie możesz tego osiągnąć ćwicząc arpeggia z pamięci.