Podobnie jak w przypadku nauki języka obcego, mózg coraz gorzej radzi sobie z uczeniem się nowych rzeczy, gdy dana osoba dorośnie. Metoda Suzuki sprawia, że ​​dzieci zaczynają grać na instrumentach w wieku około 4 lat, ale wiele z nich zaczyna później. Powiedziałbym, że zdecydowanie można zacząć w późnej nastolatce lub później, ale będzie trudniej. Będziesz miał więcej szczęścia, jeśli znasz już inny instrument.

Oto ciekawy artykuł: Dlaczego trudno jest nauczyć się nowych rzeczy.

Nie jestem pewien, czy nauka gry na skrzypcach jest ostatecznie łatwiejsza, czy trudniejsza jako małe dziecko, ale gwarantuję Ci, że nauczanie starszych ludzi jest znacznie łatwiejsze.

Szkoła średnia uczniowie, których teraz uczę, są również dużo łatwiejsze do nauczenia, niż ja pamiętam, że miałem sześć lat. W rezultacie ich postępy są w większości szybsze niż moje.

Słyszałem też, że problem z nauką gry na skrzypcach w późnym wieku nie jest tak bardzo poznawczy, jak fizjologiczny. Jako dziecko, odpowiednie kości i mięśnie muszą rozwijać się w określony sposób, aby niektóre zadania na skrzypcach były bardziej praktyczne.

Znam jedną osobę po sześćdziesiątce, która zaczynała po czterdziestce i potrafi teraz zagraj w Zigeunerweisen Sarasate, aczkolwiek nieco osłabiony. Oczywiście myślę, że ta osoba jest raczej wyjątkiem niż regułą.

Możesz nie stać się wirtuozem w starszym wieku - ale większość dzieciaków zrezygnowała w połowie, a mimo to ich uczymy. W trakcie nauczania gry na skrzypcach uczymy również muzyki - i nie sądzę, by istniał wiek początkowy dla samej muzyki.

Myślę, że dzieci zdecydowanie mogą uczyć się niektórych rzeczy szybciej niż dorośli, a muzyka może być jedną z tych rzeczy, ale powinniśmy wziąć pod uwagę inne powody, dla których dzieci uczą się niektórych rzeczy łatwiej (poza naturalnymi predyspozycjami):

• Dużo wolnego czasu: brak pracy, kredytu hipotecznego, dzieci, współmałżonka itp., o które trzeba się martwić.
• Zachęta: od dzieci oczekuje się, że nie będą „ekspertami” w sprawach i tak jest łatwiej znaleźć wsparcie dla młodego początkującego (od ludzi w ogóle lub przyszłego nauczyciela) niż dla starszego.

Właściwy wiek do rozpoczęcia gry na skrzypcach (lub prawie każdy innym instrumentem) jest tak szybko, jak tylko będzie w stanie trzymać taki, który jest odpowiedni dla rozmiaru. Lub dmuchać dalej w przypadku instrumentów, które tego wymagają i do których potrzebujesz pewnych części ciała, takich jak płuca.

Jeśli ten czas minął, to zdecydowanie nie jest „za” późno na naukę gry na instrumencie i czerpanie z niego przyjemności, o ile zostaną ustalone realistyczne oczekiwania i cele dotyczące możliwości kariery zawodowej.

Jestem zawodowym nauczycielem skrzypiec od ponad 20 lat i specjalizuję się w nauczaniu małych dzieci, chociaż moi uczniowie są w wieku od 2,5 do 78 lat, od początkujących do konserwatorskich.

Jeśli dziecko (zwykle w wieku 3 lat lub starsze) może skupić się na jednym zadaniu i pobierać instrukcje przez 10 minut lub dłużej, możesz pomyśleć o znalezieniu nauczyciela i uruchomieniu instrumentu. Jeśli nie, niech to dziecko ŚPIEWA! I baw się muzyką. Odtwarzaj muzykę w domu, śpiewaj, tańcz i ciesz się - w dowolnym stylu. Lub zapisz się na jedną z tysięcy zajęć, aby bawić się muzyką. Słuchanie i śpiewanie rozwija ucho. Ponadto, jeśli dziecko kocha muzykę, nauka gry na instrumencie będzie o wiele łatwiejsza i przyjemniejsza w odpowiednim czasie.

Kiedy ludzie są nastolatkami, nasze mózgi nie są już tak bardzo jak gąbka, a naszym ciałom trudniej jest nauczyć się umiejętności motorycznych, które decydują o różnicy między fantastycznym a porządnym skrzypkiem . Znam kilku znakomitych profesjonalnych skrzypków klasycznych, którzy zaczynali w wieku 14 czy 15 lat, ale żaden nie zaczynał starszego. Muzyka ludowa ma znacznie bardziej przystępną kulturę i mniej ograniczeń.

Jeśli masz ponad 2 lata i naprawdę chcesz grać na skrzypcach dla przyjemności, ZRÓB TO. Ma więcej korzyści i radości, niż mogę tutaj wymienić. Początek jest trochę szorstki i idzie o wiele łatwiej, jeśli masz nauczyciela, który dobrze tłumaczy i jest cierpliwy. Możesz osiągnąć dobry poziom biegłości w ciągu kilku lat, jeśli trochę poćwiczysz. Potem możesz zagrać w irlandzkim jamie w pubie, nauczyć się improwizować lub cokolwiek zechcesz, a umiejętności są twoje na całe życie.

Odpowiedź jest taka, że ​​gry na skrzypcach można się nauczyć w każdym wieku. Trudność jest problemem osoby, a nie instrumentu.

Ludzie mylą się, jak długo ktoś grał i w jakim wieku zaczął. Na przykład ktoś, kto zaczyna grać na skrzypcach w wieku 50 lat, będzie potrzebował tyle samo czasu, aby osiągnąć określony standard z taką samą ilością ćwiczeń, jak osoba zaczynająca w wieku 5 lat. Ale sposób, w jaki ta dwójka będzie postrzegana, jest inny. Na przykład dziecko zaczynające się w wieku 5 lat i potrzebujące 10 lat, aby dojść do określonego etapu, można uznać za dobre dla swojego wieku. Osoba dorosła zaczynająca się w wieku 50 lat i po 10 latach dojścia do tego samego etapu będzie prawdopodobnie uważana za przeciętną dla dorosłego-amatora.

Kolejnym aspektem, który dezorientuje ludzi, jest to, że wiele dzieci, które rozpoczynają jakikolwiek instrument muzyczny, uważa go za wyjątkowo trudne niezależnie od wieku, w którym zaczynają, a wiele z nich rezygnuje z gry, ponieważ sprawia im to trudność, ale to dzieciom trudna jest gra na skrzypcach, a nie fakt, że same skrzypce są trudne do gry.

Aby mieć jasność co do wieku, musimy bardzo uważać, aby nie pomylić czasu potrzebnego na nauczenie się czegoś z wiekiem na określonym poziomie.

Z własnego doświadczenia, kiedy jako dorosły w wieku 42 lat zaczynałam grać na instrumencie (nie skrzypce) i uczyłam się go szybciej niż uczniowie, którzy zaczynali jako dzieci, doświadczyłem kilku naprawdę osobliwych pomysłów od nauczycieli muzyki, które obejmowały pomysł, że Ponieważ byłem dorosły, powinienem być w stanie robić rzeczy powyżej, do których musiałem po prostu dlatego, że byłem dorosły, nie zdawali sobie sprawy, że każdy w każdym wieku musi nauczyć się wszystkich aspektów gry jako początkujący. (Przyznam, że był to drugi instrument.)

Odpowiadając na to pytanie, powiedziałbym, że każdy wiek jest odpowiedni dla kogoś, kto zacznie grać na skrzypcach. Należy pamiętać, że zdecydowana większość początkujących na skrzypcach nie podejmuje studiów na skrzypcach z myślą o karierze skrzypcowej. Dorośli początkujący skrzypce zwykle mają już karierę i nie są zainteresowani rozpoczynaniem od nowa.

Z własnego doświadczenia odkryłem, że największą trudnością stojącą przed dorosłym początkującym jest traktowanie poważnie przez dostawców edukacji muzycznej, ale przynajmniej udało mi się udowodnić, że wiek nie ma żadnego znaczenia dla standardu lub szybkość uczenia się, ważniejsza jest więź i talent do gry na konkretnym instrumencie.

Dodam również, że osoba dorosła, która jako dziecko nie nauczyła się czytać muzyki w szkole z mojego doświadczenia dorośli, którzy późno rozpoczynają naukę, będą mieli długoterminowe problemy z czytaniem muzyki w podobny sposób, jak osoba dorosła, która opuściła szkołę bez umiejętności czytania i pisania. Trudności z czytaniem muzyki nie należy mylić z brakiem umiejętności grania.

Wiem, że ten wątek jest stary, ale musiałem odpowiedzieć. Dla mnie odpowiedni wiek to 59 lat. Wtedy zacząłem się uczyć gry na skrzypcach. Wiem, że nigdy nie dotrę do Carnegie Hall, ale wtedy nie był to mój cel. Po prostu uwielbiam grać muzykę. Zależy to więc od celu.

Badania wykazały, przynajmniej w szkołach publicznych, że rozpoczynanie nauki w wieku 9 lub 10 lat następuje najwcześniej, co powoduje znaczny wzrost umiejętności przed ukończeniem studiów. Dlatego powiedziałbym, że 9 lat to dobry czas na rozpoczęcie!

Ale tak naprawdę każdy wiek to dobry czas na rozpoczęcie. Jak ze wszystkim, starsze są trudniejsze, ale nigdy niemożliwe.

Mam trzynaście lat i gram od trzech i pół roku. Kocham swoje skrzypce i bardzo dobrze uczę się piosenek. Jednak mam problemy z czytaniem wzroku, a na moim palcu wyskubywanym bardzo łatwo pojawiają się pęcherze. Gram też odważnie.

Uwielbiam też śpiewać, ale nie wyobrażam sobie, że robię to jako zawód. Jako dorosły chciałbym grać profesjonalnie, ale nie jestem pewien, czy też zacząłem za późno. Jak zauważyliście, Suzuki ma dzieciaki od czwartego roku życia.

W naszej orkiestrze gimnazjalnej jestem drugim krzesłem, a moja przyjaciółka Elisabeth zaczęła w tym samym czasie co ja. Kiedy graliśmy w szóstej klasie, byliśmy jedynymi uczniami, którzy mogli bawić się z siódmymi i ósmymi klasami w przedstawieniach.

Jestem przyzwoitym graczem na poziomie recitalowym, nie będąc jednak prawdziwym artystą wirtuozem i nie ma wątpliwości, że moja przerwa w ciągłości studiów w wieku nastoletnim była niezwykle trudna do zrekompensowania w późniejszym życiu. Można wrócić na właściwą ścieżkę dzięki intensywnej praktyce WŁAŚCIWEGO RODZAJU, zakładając, że masz w pełni rozwinięte ucho do względnego tonu i na początku byłeś prawidłowo ugruntowany w podstawach instrumentu. Rozpoczęcie gry na skrzypcach w średnim wieku to trudne zadanie, a wyjątkami, którzy mogą odnieść znaczący sukces, są prawdopodobnie muzycy z innego instrumentu lub innej dyscypliny, posiadający czas i poświęcenie, aby się tym zająć. Mimo to bardzo trudne zlecenie. Nie zniechęcać nikogo - byłbym ostatnią osobą, która to zrobiła - ale sprawdzian rzeczywistości dla „seniorów” jest prawdopodobnie uzasadniony: jeśli w złotych latach masz impuls do nauki gry na instrumencie muzycznym i nie pochodzisz z prawdziwe muzyczne / muzyczne tło, zdecydowanie odradzam skrzypce. Wybierz instrument - fortepian, fr'instance - jeśli przynajmniej wiesz, że po naciśnięciu klawisza lub wykonaniu jakiejś wyraźnej czynności zabrzmi określony ton / nuta. Złożoność nauki czytania i rozumienia muzyki, zaczynania od zera na skrzypcach po but, jako senior, jest głupia. Ostatnie słowo na ten ogólny temat do nadgorliwych rodziców, którzy chcą wepchnąć swoje dzieci do instrumentów. Tak, bardzo szlachetny i całkowicie popieram sprawienie, żeby w jakiś sposób docenili sztukę muzyczną. Absolutnie. Ale jeśli wydaje się, że Twoje dziecko nie kocha muzyki, zwykłej, starej muzyki [jakiejkolwiek, nie ma znaczenia], jest to całkiem niezawodny znak, że nie odkryje nagle ukrytego talentu do gry na instrumencie, nie mówiąc już o skrzypcach, jest najtrudniejsza do nauczenia. To jest to samo, co każde inne naturalne powinowactwo. Możesz stwierdzić, czy dziecko naturalnie skłania się ku sportowi, tańcu lub nauce - tak na przykład - obserwując jego zachowanie. Czy w naturalny sposób szukają tych rzeczy? Tak samo jest z muzyką, może nawet bardziej. Nie zmuszaj dziecka do nauki gry na instrumencie, dopóki dziecko nie wyraziło i nie wykazało poprzez naturalne zachowanie, że naprawdę „ma ochotę” podrapać go. Następnie, jeśli tak, skonsultuj się z nauczycielem, sprawdź, czy dziecko potrafi zrobić proste rzeczy, takie jak śpiewanie melodii i tak dalej. Jeśli wydaje się, że wszystkie światła są zielone, spróbuj poważnie. Moje własne opinie, po nauczaniu w każdym wieku i na każdym poziomie, dostrzegłem oczywiste wzorce tego, co się sprawdza, a co nie. Mam nadzieję, że to było pomocne.

Nie potrzebujesz absolutnego [„idealnego”] tonu, aby osiągnąć sukces na skrzypcach lub jakimkolwiek innym instrumencie. To, co musisz mieć, to nieskazitelny względny ton - oznacza, że ​​musisz być w stanie śpiewać w górę lub w dół bez wahania z jakimkolwiek prymem. To wszystko. Idealny strój dla grających na smyczkach może być bardziej irytujący niż pomoc. Po pierwsze, nawet jeśli masz talent do doskonałych dźwięków, będziesz używał względnej wysokości w swojej grze i czytaniu w 99% przypadków. Doskonałą tonacją może być również PITA ze względu na niewielką, ale irytującą różnicę w uchu między temperowaną nutą a prawdziwą nutą skrzypiec w ramach określonej tonacji. Uwierz mi, doskonały dźwięk to najmniejsze z Twoich zmartwień.

Powiedziałbym, że 5 lub 6, ale także z gwiazdką: jeśli dziecko ma jakieś „naturalne zdolności” i dobre ucho, to może odnieść sukces. W przeciwnym razie proponuję najpierw zagrać na fortepianie przez rok lub 2, aby ucho przyzwyczaiło się do wysokości dźwięków. Będzie to również dobra podstawa do nauki nut, rytmu i trochę teorii. Wtedy skrzypce byłyby łatwiejsze, przynajmniej takie było moje doświadczenie. Miałem dobre ucho, ale nie absolutną tonację.