Tak, masz rację - musisz zadeklarować zmienną przed jej użyciem. Mam nadzieję, że to pomoże:

 verseText = "Verse" verseNotes = \ względne c '{d8 ^ \ markup {\ verseText} d d d16 d d8 a r4 | cis8 cis cis cis16 cis cis8 a r4 | } verseSection = \ względne c '{\ powtórz volta 2 {\ verseNotes} gis'1 | gis4. b8 ~ b2 | } \ score {\ new Staff \ verseSection} 

Dalsze rozwiązanie Piotra, 7 listopada 2013 r .:

 verseNotes = \ względne c '{d8 d d d16 d d8 a r4 | cis8 cis cis cis16 cis cis8 a r4 |} verseSection = \ względne c '{\ override Score.RehearsalMark #' self-alignment-X = #LEFT \ mark \ markup {\ normalsize "Verse"} \ repeat volta 2 {\ verseNotes } gis'1 | gis4. b8 ~ b2 | \ mark \ markup {\ normalsize "Verse (repeat 2x)"} \ repeat volta 3 {\ verseNotes}} \ score {\ new Staff \ verseSection} 

Widzę różne sekcje w dokumentacji Lilypond wyrażające rzeczy w Scheme, ale jest to prawdopodobnie ostatnia rzecz, którą chcę robić podczas wchodzenia do muzyki.

Lepiej się do tego przyzwyczaić. Na czystym poziomie LilyPond możesz przypisać tylko statyczne wyrażenia muzyczne. Chociaż można wprowadzić trochę wariacji do tych używających \ tag , tak naprawdę nie jest to parametryzacja.

Zwykle nie trzeba „wyrażać rzeczy” podczas wprowadzania muzyki i vice versa: całkiem wykonalne jest napisanie Schematu dla rzeczy schematycznych (mianowicie parametryzacji) i muzyki dla rzeczy muzycznych, używając # { ... #} rozsądnie.

W tym przypadku wyglądałoby to (po kilku drobnych poprawkach dotyczących oktawy, czasu trwania i kontekstu):

 verseNotes = # (define-music-function (lokalizacja parsera verseText) (znaczniki?) # {\ względne c '{d8 ^ \ markup {#verseText} dd d16 d d8 a r4 | cis8 cis cis cis16 cis cis8 a r4 |} #}) verseSection = # (define-music-function (lokalizacja parsera verseText) (znaczniki ?) # {\ relative c '{\ repeat volta 2 {\ verseNotes #verseText} gis1 | gis4. b8 ~ b2 | \ repeat volta 3 {\ verseNotes "Verse (powtórz 2x)"}} #}) \ relative c' {\ new Staff \ verseSecti on "Verse"} 

Jak widać, kod Scheme kompresuje się do pojedynczych wierszy, których można się łatwo nauczyć na pamięć i które są tylko umiarkowanie irytujące.