Nuty i symbole akordów to dwie oddzielne, uzupełniające się rzeczy.

Symbol akordu Dm to krótkie podsumowanie, abstrakcja, opis, uproszczenie ogólnej harmonii, która trwa do następnego symbolu akordu, a nuty („kropki”) są konkretną realizacją zapisaną jako nuty. Możesz zignorować symbole akordów i po prostu zagrać nuty, nawet na ślepo jak maszyna, bez konieczności wiedzieć, że to, co grasz, można opisać lub sklasyfikować jako akord „Dm”. Możesz też zignorować nuty i zagrać jakiś improwizowany akompaniament akordowy z symboli akordów. Istnieje wiele sposobów realizacji symbolu akordu „Dm” jako nut.

Oto kilka przykładów muzyki, którą można nazwać z symbolem cięciwy Dm. Często w śpiewnikach symbole akordów są uproszczeniami i przybliżeniami nut, aby ułatwić grę, lub dlatego, że dokładne nuty nie są uważane za ważne.

W ostatnim przykładzie można by argumentować, że akordy są naprawdę Dm, Dmmaj7 / A, Dm7, ... itd. Ale działa to równie dobrze, jeśli gitarzysta gra tam akord Dm, a dodatki „maj7” byłyby po prostu niezręczne do odczytania. Dobrzy gitarzyści potrafią czytać notację i grać bardziej skomplikowane rzeczy.

Symbole akordów są używane przynajmniej w następujących sytuacjach

• Jeśli nie możesz czytaj muzykę („kropki”) wystarczająco dobrze.
• Jeśli zapisane notatki nie nadają się do wykonania, z jakiegoś powodu możesz stworzyć własny akompaniament.
• Jeśli grasz na innym instrumencie, który nie nadaje się do grania zapisanych nut
• Jeśli chcesz tylko utworzyć dodatkowe partie instrumentu. Na przykład gitara, bas, pad syntezatora.
• Jeśli chcesz grać wariacje , na przykład inny wzór rytmu lub różne harmonie, może być inaczej w drugiej zwrotce. Lub jeśli chcesz po prostu zrobić grind core'ową wersję utworu, ale zapisana notacja to bossa nova.
• Jeśli chcesz zaimprowizować solówkę w utworze, używasz symboli akordów jako przybliżonej mapy tego, co dzieje się w harmonii.

Kropki są używane:

• Do pisania i grania melodii i innych konkretnych pomysłów muzycznych, które należy opisać nuta po nucie
• Do opisywania określonych głosów , czyli sposoby na rozłożenie i podwojenie dźwięków akordów w różnych oktawach.
• Jeśli chcesz grać konkretny wzór akompaniamentu.
• Jeśli chcesz zagrać określone linie melodyczne lub rytmiczne, są istotną częścią piosenki. Linie instrumentów, riffy itp.
• Jeśli nie możesz wymyślić lepszych rzeczy do zagrania, zapisane notatki zawierają przynajmniej jakiś pomysł do zagrania.
• Jeśli nie możesz odczytać symboli akordów wystarczająco szybko.

Odtwórz to, co jest zapisane. Symbole akordów opisują harmoniczną podstawę tego, co będziesz grać.

Czasami zobaczysz muzykę, która ma tylko linię melodyczną i symbole akordów. W takim przypadku należałoby się spodziewać, że utworzysz partię LR podobną do tego, co jest napisane.

Ale w tym przypadku, jeśli grasz ten układ klawiatury NA klawiaturze, grasz to, co mówi. Traktuj symbole akordów tylko jako informacje.

Ponieważ grasz na pianinie, zwykle ignorowałbyś symbole akordów. Prawa ręka gra nuty na górnej pięciolinii, a lewa ręka na dolnej pięciolinii. Praktyka drukowania symboli akordów w zapisach nutowych była pierwotnie korzystna dla osób grających na gitarze, banjo, ukulele, autoharpie itp .: instrumenty akordowe, które zwykle nie potrafią odtworzyć wszystkich szczegółów obecnych w zapisanej partii fortepianu. Taki instrument mógłby grać razem z fortepianem lub zamiast fortepianu.

Alternatywnie pianista, który chce grać w bardziej improwizowany sposób, może również zignorować nuty na pięciolinii i zagrać akordy. Prawa ręka generalnie gra akordy wskazane nad pięciolinią, a lewa ręka gra prymę akordu, chyba że inna nuta jest oznaczona ukośnikiem po symbolu akordu, na przykład Dm / C , który oznacza „zagraj akord d-moll z C na basie”.

Pianiniści używający muzyki będą grać na jeden z dwóch sposobów. Podstawowym sposobem jest zagranie dźwięków wskazanych na kluczu wiolinowym z prawą krawędzią, a tych wskazanych na kluczu basowym z lewą. Bardzo proste.

Przedstawione symbole akordów dotyczą gitary tak samo jak inne, ponieważ gitarzysta prawdopodobnie grałby akordy i czytałby te nazwy liter.

Pianista może użyć akordu symbole, aby upiększyć to, co gra - mówi Dm, aby mógł grać nuty DF i A - w dowolnej kolejności, jedną lub obiema rękami, w zależności od stylu - jego i muzyki, a także zastanawiając się, jakie inne instrumenty lub wokale są wokół tego wszystkiego.

W górnym przykładzie jest F i A trzymane jako „akord” z rh, a lewy gra arpeggio DM w takcie. Dobry pianista wiedziałby po przeczytaniu kropek, że to jest to. Inni mogą zdecydować się na przeczytanie „Dm” powyżej i zagranie razem D i A, na przykład l.h. i F A D r.h.

jak interpretować zapis nutowy zawierający akordy

Musisz zrozumieć, że nuty piosenek pop nigdy nie będą reprezentować oryginalnego wykonania. Mogą dać ci wyobrażenie o notacji melodii (wysokość będzie poprawna, ale rytm jest trudny do zanotowania), a notacja akordów jest głównie pomysłem, jak mogłaby wyglądać redukcja fortepianu. Możesz więc zagrać dokładnie zapisane nuty lub ozdobić je dodatkowymi tonami akordów, arpeggio lub rytmicznymi wzorami, tak jak chcesz. Litery akordów pomogą Ci przeanalizować używane akordy - być może w oryginalnej wersji lub w jakiejkolwiek innej interpretacji. Możesz nawet wyszukać inne pasujące akordy. Jako początkujący gracz, taki jak ty, rozsądnie będzie najpierw zagrać tak, jak napisano, a następnie wypróbować inne riffy akordowe, które również będą pasować. Te znaki akordów są bardzo przydatne i pomocne w zrozumieniu harmonii innych nowych piosenek, które planujesz zagrać, dlatego zawsze warto zwracać uwagę i nie ignorować ich. Będziesz także mógł zagrać piosenkę tylko z arkusza prowadzącego z tylko tekstem i zapisem akordów (literami akordów) i dać ci swobodę improwizacji i grania bez nut.

Więc możesz grać akord w lewą ręką, a prawą tylko melodię, a lewą tylko linię basu (lub tony basowe) i prawą ręką melodię i dźwięki akordów lub miksuj i wymieniaj wszystko: to byłaby dobra praktyka.

Podczas odtwarzania nut tak, jak napisano, grasz nuty, które są pokazane. Na początku pokazanego fragmentu napisane są F i A powyżej środkowego C, a D poniżej środkowego C. Dlatego powinieneś być granie tych trzech nut na początku tego taktu.

To, jak grasz, to twoja sprawa. Grałem (i przytrzymywałem) dwie nuty na górnej pięciolinii prawą ręką, a sekwencję nut na dolnej pięciolinii lewą ręką.

Ale możesz zdecydować się zagrać te dwie nuty w górną pięciolinię lewą ręką, a nuty na dolnej pięciolinii prawą ręką; zauważ, że nadal grasz F i A powyżej środkowego C i D poniżej środkowego C, więc jeśli zdecydujesz się zagrać D prawą ręką trzeba założyć jedną rękę na drugą, aby dotrzeć do nut.

W wydaniu preludiów Gershwina, z którego gram, część drugiego preludium składa się z akordowych nut w górnej pięciolinii i podobne do melodii nuty na niższej pięciolinii, trochę jak muzyka, którą pokazałeś. (Jednak w preludium Gershwina akordy są powtarzane kilka razy w takcie, a nie trzymane). Nad tym fragmentem wydrukowano notatkę, która mówi: „Wersja opcjonalna: odwrócone ręce”. Tutaj same zapisy nutowe sugerują, że możesz skrzyżować ramiona jedna nad drugą, aby zagrać niższe nuty prawą ręką.

Gram ten fragment, używając lewej ręki jako niższych dźwięków, a prawa ręka dla górnych nut. Postanowiłem, że wolę być dobry w graniu melodii lewą ręką niż graniu z założonymi rękami, ale to był mój wybór, a nie coś podyktowanego zapisaną muzyką.

Chciałem zasugerować coś nieco odmiennego od Lee C. Odkryłem, że akordy dostarczają czegoś w rodzaju skrótu, co umożliwia szybsze wykorzystanie informacji o kropce, szczególnie podczas czytania a vista. Kiedy Dm pojawia się nad pięcioliniami, nie trzeba czytać poszczególnych kropek, a jedynie rozpoznać konkretny wzór, w którym zebrane są kropki d-moll. Na przykład, widząc A jako najniższą nutę w kluczu basowym, naturalne byłoby granie go małym palcem lewej ręki, ale akord wpływałby na to, jak inne palce ręki byłyby instynktownie ustawione nad innymi nutami tj. powyżej DFA w Dm, C # -EA w A-dur, C # -F # -A w F # m itd. Szczególnie podczas czytania a vista w szybkich tempach, akordy są bardzo użytecznym przewodnikiem do szybkiego uchwycenia struktury i artykulacji kropek.