Analiza wyników była główną częścią zajęć z teorii muzyki w szkole, a podręcznik pomocniczy okazał się doskonały. Jeśli możesz zaoszczędzić 55 USD na wolumin (są dwa), „Wyniki Norton” są świetnym źródłem informacji. [Edytuj: To jest obecnie w 11. edycji. Tutaj jest miejsce, które reklamuje używane egzemplarze 10. wydania za 0,99 USD za sztukę.]

Wszystkie wymienione elementy są prawie równie ważne, ale powiedziałbym też jest do nich rozkaz. Po pierwsze, upewnij się, że masz podstawową wiedzę na temat harmonii, w tym klawiszy i technik modulacji blisko spokrewnionych klawiszy. Następnie zacznij przyglądać się formie binarnej i / lub sonatowo-allegro (forma binarna ewoluowała z czasem do formy sonatowo-allegro; spójrz na sonaty Scarlattiego, aby uzyskać dobre przykłady binarne). Pierwsza część Symfonii g-moll Mozarta to podręcznikowy przykład formy Sonata-Allegro. (Mozart miał sposób, aby uczynić swoją muzykę interesującą, zachowując przy tym dość sztywną formę, więc jego muzyka jest świetnym miejscem do rozpoczęcia.) W rzeczywistości ten ruch można znaleźć dość wyraźnie w sekcji Norton Scores w formie Sonata Allegro.

Analizuję partyturę od góry do dołu (od dużej do małej, jeśli wolisz), zaczynając od formy (jaka to jest forma?), przechodząc do poszczególnych sekcji formy, aby zobaczyć, jak kompozytor definiuje sekcje, a następnie patrząc, jak są używane motywy i tak dalej. Jedną z ważnych rzeczy jako kompozytora jest to, jak kompozytor udaje się zachować emocjonalną treść utworu. Co sprawia, że ​​ich rzeczy są interesujące? Dlaczego ta konkretna część jednego z moich utworów jest nudna i dlaczego jest interesująca? Jakie są emocjonalne wektory tematu, jak kompozytor wzmacnia emocjonalny wpływ we fragmencie, tego typu rzeczy. (Beethoven robił to bardzo często, usuwając nuty w temacie lub motywie. Znanym tego przykładem jest otwarcie piątej symfonii, w której dwukrotnie wypowiada motyw czterodźwiękowy, a następnie skraca ostatnią nutę, aby stworzyć napęd do pierwszej kadencji.)

Muzyka, która sprawia, że ​​mówisz: „O rany, żałuję, że nie napisałem tego !”

Muzyka, która jest najważniejsza dla Twojego rozwoju jako kompozytora, nauka to muzyka, którą kochasz.

(Dla wielu ludzi to najwyraźniej nie jest oczywiste. Dla mnie nie było to oczywiste. Dlatego wyrażam to wprost).

Teraz Jeśli zaczynasz, możesz wstrzymać się z tym, dopóki nie zdobędziesz pewnych umiejętności analitycznych w muzyce, na których łatwiej jest to zrobić. To oczywiście zależy od tego, jaka jest Twoja ulubiona muzyka. Jeśli myślisz, że sonatina fortepianowa Clementiego op 36 No 1 jest szczytem ludzkiej ekspresji artystycznej, mam dla Ciebie świetną wiadomość.

To, co sprawia, że ​​muzyka jest „łatwiejsza” do analizy, to nie w rzeczywistości jest to właściwość samej muzyki, ale raczej jest to bliskość rodzaju muzyki, dla którego zostały zaprojektowane terminy analityczne i koncepcje.

Ćwierć wieku temu wziąłem udział w studium „Harmony and Counterpoint I” class, ponieważ było to wymaganie wstępne dla wszystkich kolejnych zajęć z teorii i kompozycji. Chcę się z wami podzielić tym, co instruktor powiedział nam pierwszego dnia. Powiedziała w res,

Na tych zajęciach omówimy podstawy tego, co nazywa się prowadzeniem głosowym w erze powszechnej praktyki (CPE). CPE to w zasadzie rdzeń muzyki klasycznej. Uczymy cię pisać harmonię w tym stylu muzycznym nie dlatego, że jest lepsza od innych (bo tak nie jest), nie dlatego, że jest ważniejsza od innych (bo nie jest), nie dlatego, że jest bardziej wyrafinowana niż inni (ponieważ to nie jest). Uczymy Cię komponować w tym stylu, ponieważ ten styl ma rygorystyczną, dokładnie opracowaną metodę kompozycji, której łatwo się nauczyć . Z tego powodu na zajęciach ze wszystkich stylów muzycznych zazwyczaj stosuje się terminologię i koncepcje z prowadzenia głosowego CPE, nawet jeśli zasady innych muzycznych są zupełnie inne. Dlatego te zajęcia są wymaganiem wstępnym: aby dać ci język muzyczny potrzebny do uczestniczenia w tych zajęciach.

Chciałbym zasugerować, że jeśli jesteś zupełnie nowy w to, a jeśli jeszcze nie omówiłeś tego materiału, to zrobisz podobnie. Weź udział - osobiście lub w drodze samokształcenia z podręcznikami i / lub przez Internet - wstępną klasę głosową CPE i przeanalizuj, co ci powiedzą, ale też ci powiedzą.

Następnie bierzesz te narzędzia i zaczynasz stosować je do muzyki, którą kochasz - chociaż jeśli jest to muzyka z innego gatunku, będziesz musiał je dostosować. Będziesz musiał traktować zasady, których się nauczyłeś, jako hipotezy do przetestowania. Będziesz musiał wziąć to, czego się nauczyłeś, i zapytać: „Jak bardzo ten utwór, który kocham, jest zgodny z tymi zasadami?” Ponieważ sposoby, w jakie tego nie robią , są częścią tego, co nadaje im charakterystyczny dźwięk.

Jeśli omówiłeś już podstawy teorii CPE i jesteś gotowy, aby zacznij stosować tę naukę poza CPE, wróć z pytaniem o analizę konkretnego fragmentu, a zobaczymy, co możemy zrobić.