Jeśli masz opcję z natury łatwiejszego utworu, który nauczy ich tego samego, to zdecydowanie dobry wybór.

Jednak tak, uważam, że za bardzo się martwisz. Granie różnych stylów i aranżacji tej samej piosenki to coś, co zawsze mi się podobało i myślę, że jest to pożyteczne. Coś w kontraście pozwala dostrzec więcej na temat tego, co czyni tę wersję wyjątkową, a tym samym to wyrazić. Więc myślę, że uproszczona wersja to świetna opcja.

I zdecydowanie chcesz uniknąć przedwczesnego prezentowania trudnego utworu. Wyzwanie jest dobre, ale zbyt wiele na raz zawsze spowoduje niechlujną grę - a takie złe nawyki są bardzo trudne do zniesienia.

W tym wieku najważniejsze jest, aby Twoje dziecko dobrze się bawiło podczas grania utworu, więc będzie mu się podobało. „Oryginalna” wersja nie ma specjalnej wartości dla dziecka, a utwory występują w wielu wariantach (instrumentacja, transpozycja, aranżacja, ...). Bardziej bym się spodziewał, że po jakimś czasie robiąc postęp techniczny, dziecko będzie wdzięczne za znalezienie bardziej wymagającej (czytaj: mniej nudnej) wersji utworu, która mu się podoba.

Ogólnie rzecz biorąc, ktoś z umiejętnościami radzenia sobie z trudnym utworem będzie w stanie się go nauczyć niezależnie od tego, czy wcześniej nauczył się łatwiejszej aranżacji, czy nie. W większości przypadków, gdy ktoś, kto nauczył się łatwiejszej wersji, uważa wersję trudną za frustrującą, problem polega po prostu na tym, że brakuje mu umiejętności obsługi wersji trudnej, a rozpoczęcie od wersji trudnej nie pomoże.

Kluczową rzeczą, na którą należy zwrócić uwagę, jest to, że chociaż niektóre "łatwe" wersje bardzo dobrze zachowują kluczowe aspekty muzyczne utworu (zwłaszcza rytm), niektóre wersje upraszczają je tak bardzo, że zmieniają podstawowy charakter utworu. Jako skrajny (miejmy nadzieję hipotetyczny!) Przykład, jeśli wersja „Nie znaczy nic, jeśli nie masz tego swinga” miałaby zastąpić sekcję „doo-wop” trzynastoma równo rozmieszczonymi nutami, ktoś, kto przyzwyczajony do tego, że utwór idzie w parze, może utknąć, myśląc, że właściwa wersja wydaje się „dziwna”. Można temu przeciwdziałać, upewniając się, że osoba jest zaznajomiona z tym, jak powinna brzmieć prawdziwa wersja utworu, zanim spróbuje zagrać wersję uproszczoną, a w niektórych przypadkach, zachęcając osobę do grania poprawnych rytmów, niezależnie od tego, czy są one faktycznie notowane, czy nie. .

Nauka gry na muzyce polega na rozwijaniu technik i nauce czytania ze wzroku i liczenia rytmu, a nie na temat aranżacji. Prawdopodobnie należy skupić się na procesie uczenia się, a nie na stopniu zaawansowania początkującego dziecka. Proste piosenki są narzędziem, które ułatwia naukę poprzez powtarzanie, a wykonanie piosenki to łatwy sposób na określenie, jak ktoś robi postępy. Nie zaczynaj ich w dziesiątej klasie, ponieważ muszą nauczyć się podstawowego alfabetu i liczb, zanim będą mogli czytać i pisać, dodawać i odejmować. Tak samo jest z muzyką. Najważniejszą rzeczą, jaką rodzic może zrobić dla dziecka uczącego się muzyki, jest wspieranie go i pomaganie mu w cieszeniu się procesem uczenia się. Jeśli dziecko lubi tworzyć muzykę, będzie rozwijać swoje umiejętności i rosnąć.

Tak, za bardzo się martwisz. Zagraj w to, co potrafisz dobrze zagrać na obecnym etapie technicznym.

Chociaż chciałbym, żeby „łatwe” wersje „Ody do radości” nie pomijały synkopii. To nie jest tak, że trudno jest grać.