To, o czym myślisz jako o „perkusji”, to tak naprawdę zbiór bębnów, talerzy perkusyjnych & zebranych w taki sposób, że może na nich grać jedna osoba. Zestaw perkusyjny lub zestaw pułapek.

Pomysł narodził się początkowo pod koniec wojny domowej w Stanach Zjednoczonych. Do tego czasu orkiestry marszowe zawsze były w ruchu - jeden bęben na perkusistę był standardową konfiguracją.
Perkusiści w orkiestrach również mieli zarezerwowany jeden człowiek na bęben, ale w mniejszych teatrach o niższych budżetach ludzie próbowali wymyślić z metodami obniżenia kosztów.
Pierwszym z nich był werbel &, z wystającym układem pedałów, tak aby jeden człowiek mógł grać na obu. Ponieważ techniki nadal opierały się na marszu - dostaliśmy bęben basowy na 1 & 3 .. mieszankę, która z wczesnym jazzem & rozpoczął się wodewil.

Perkusiści uzupełniliby tę podstawową konfigurację może o talerz, jak Chińczycy imigranci przynieśli ten pomysł ze sobą & cały zestaw rzeczy do grzechotania, dmuchania hukiem & - tamburynów, gwizdków łabędzi, drewnianych klocków & krowiego dzwonka - które trzymali na tacy nad bębnem basowym. To była ich „taca na narzędzia”, w skrócie „pułapka”… skąd wzięliśmy współczesną definicję zestawu pułapek.

Dodaj do tego kilka chińskich bębnów tomowych, a ostatnia część, która naprawdę dopełniła to, co uważamy za nowoczesny zestaw, pojawiła się w 1926 roku wraz z wynalezieniem statywu hi-hat.

Tak więc orkiestry TL: DR sprzed XX wieku nie używały zestawów perkusyjnych, ponieważ jeszcze nie istniały.

Zobacz także A Century of Drum Set Evolution Zildjiana / Vica Firtha z Danielem Szkło. Warto obejrzeć.

Muzyka klasyczna wykorzystywała perkusję: na początek kotły i bęben basowy.

... Mówię o tym, że rytm jest jedną z głównych sił napędowych

Rytm JEST siłą napędową w muzyce klasycznej.

Myślę, że masz na myśli kombinację: dlaczego muzyka klasyczna nie używa stałych, powtarzalnych schematów tanecznych ? i dlaczego muzyka klasyczna nie wykorzystywała perkusji podczas orkiestracji muzyki jako głównego instrumentu?

W zakresie, w jakim forma sonatowa jest uosobieniem klasycznej formy, powtarzane wzory taneczne były nie norma, bo forma sonatowa skupia się na odmiennym traktowaniu rytmu. Zasadniczo forma sonatowa wykorzystuje powtórzenia na znacznie większą skalę. To trochę tak, jakby zapytać, dlaczego powieściopisarz nie pisze całej swojej prozy w rymowanych kupletach ... nie robią tego, ponieważ to inna forma. Forma sonaty nie wykorzystuje rytmu tanecznego, ponieważ nie jest to muzyka taneczna.

Dlaczego perkusja nie jest stale używana w muzyce klasycznej, można również wyjaśnić historycznie. Historia kompozycji, która ostatecznie prowadzi do stylu klasycznego, zaczyna się od czysto wokalnej muzyki sakralnej , gdy muzyka ewoluowała, instrumenty dęte i smyczkowe wspierały głosy, rozwijały się również instrumenty klawiszowe, formy świeckie (jak madrygał ) używał oprzyrządowania mniej więcej podobnego do sakralnego. W tym historycznym kontekście perkusja byłaby kojarzona z tańcem ludowym lub muzyką walki!

Przejdźmy do stylów, które ewoluują w kierunku jazzu - z perkusją jako głównym instrumentem - i widzimy gatunek marcowy jest bezpośrednim przodkiem! Marzec> ragtime> jazz> popularny blues> rock> disco. Innymi słowy, muzyka walki, marsz, to forma, która ewoluuje w jazz i różne znane obecnie formy popu.

Tak więc muzyka klasyczna nie skupiała się na perkusji jako podstawowym instrumencie, jak dzisiejsze style pop. ponieważ styl wyewoluował ze świętej muzyki wokalnej, a nie z muzyki wojennej.

Oczywiście są to wyjątkowe przypadki, jak na przykład Bolero Ravela z werbelem. Czy to klasyczne? Mimo wszystko takie wyjątki nie stanowią reguły.

Tylko komentarz o tańcu ludowym. Oczywiście taniec ludowy historycznie wykorzystuje perkusję. Uważam tę muzykę za nie historyczne źródło rozwoju stylu klasycznego . Dlatego w tym pytaniu nie porównuję współczesnego popu z tańcem ludowym. Muzyka klasyczna dla efektu zapożyczała z tańca ludowego - np. musette - ale taniec ludowy nie był ewolucyjnym początkiem stylu klasycznego.

Od zawsze istniała popularna muzyka oparta na rytmie, w której wykorzystano perkusję i „muzykę artystyczną”, która nie była zbyt duża.

Oto trochę muzyki przedklasycznej.

Twój post wskazuje na powszechne błędne przekonanie: muzyka klasyczna to „stara muzyka”, a muzyka popularna to „nowa muzyka”. Obie tradycje sięgają daleko wstecz i trwają do dziś.

Definicje są czasami kontrowersyjne, ale na początek oto, co ma do powiedzenia Wikipedia:

Muzyka artystyczna:

Muzyka artystyczna (alternatywnie nazywana muzyką klasyczną, kultywowaną, poważną i kanoniczną) to muzyka, która zakłada zaawansowane rozważania strukturalne i teoretyczne lub pisemną tradycję muzyczną. Określenia „poważna” lub „kultywowana” są często używane w odniesieniu do muzyki, aby przedstawić kontrast ze zwykłą, codzienną muzyką (tj. Muzyką popularną i ludową, zwaną również „muzyką wernakularną”). Na początku XX wieku muzykę artystyczną podzielono na „muzykę poważną” i „muzykę rozrywkową”.

Muzyka popularna;

Muzyka popularna to muzyka o szerokim zasięgu, która jest zazwyczaj rozpowszechniana wśród szerokiej publiczności za pośrednictwem przemysłu muzycznego. Te formy i style mogą być lubiane i wykonywane przez osoby z niewielkim lub żadnym wykształceniem muzycznym. Kontrastuje zarówno z muzyką artystyczną, jak i muzyką tradycyjną czy „ludową”. Muzyka artystyczna była historycznie rozpowszechniana poprzez wykonanie utworów muzycznych, choć od początku istnienia branży fonograficznej rozpowszechniana jest również poprzez nagrania. Tradycyjne formy muzyczne, takie jak wczesne piosenki bluesowe lub hymny, były przekazywane ustnie lub mniejszym, lokalnym odbiorcom.

Osobiście nie lubię tych definicji, jako definicji muzyki artystycznej (i sama nazwa) jest z natury uwłaczająca muzyce popularnej i folkowej. Dlatego wolę termin klasyczny. Mam również tendencję do łączenia muzyki folkowej z popularną, ponieważ obie są to muzyka, która jest celowo prosta (tak, że może być łatwo powtarzana, często przez muzyków amatorów) i zaprojektowana tak, aby była atrakcyjna.

Pomijając argumenty dotyczące definicji, faktem jest, że muzyka klasyczna jest odpowiedzią na muzykę popularną / folkową. Muzyka ludowa sięga najwcześniejszych instrumentów muzycznych, jakie stworzyli ludzie, a muzyka klasyczna czerpie z tych pomysłów i czyni je tak imponującymi, jak to tylko możliwe, zarówno pod względem konstrukcyjnym, jak i technicznym. Muzyka klasyczna ma długie formy, takie jak Sonata i wieloczęściowe symfonie, podczas gdy Popular ma tendencję do używania takich rzeczy, jak forma stroficzna lub zwrotka-refren. Muzyka klasyczna jest napisana na niezwykle trudne instrumenty, takie jak skrzypce, podczas gdy muzyka popularna jest napisana na stosunkowo proste instrumenty, takie jak gitara (i historycznie instrumenty podobne do gitary, takie jak lutnia) i perkusja.

Więc to jest krótka odpowiedź : perkusja jest zbyt łatwa do grania, a rytm perkusji sprawia, że ​​muzyka jest zbyt prosta.

Masz rację, że rytm zwykle nie jest tak ważną częścią muzyki klasycznej jak hip-hop czy EDM. Jednak linia podziału nie przebiega między muzyką klasyczną a popularną, jak sugeruje odpowiedź MattPutnama. Kryterium jest to, czy muzyka jest przeznaczona do tańca (lub marszu), czy do słuchania (koncerty).

Do tańca i marszu, silne wyczucie rytmu jest ważne, podczas gdy może być zbyteczne lub nawet przeszkadzające, jeśli siedzisz i słuchasz koncertu muzyki klasycznej. Muzyka koncertowa koncentruje się raczej na melodycznych i harmonicznych częściach muzyki, rytm i tempo mogą być również bardziej zróżnicowane. A jeśli jesteś przyzwyczajony do słuchania muzyki koncertowej, poczujesz rytm tylko z uderzeń granych przez instrumenty melodyczne / harmoniczne.

Istnieją utwory muzyczne uważane za klasyczne i intensywnie wykorzystujące perkusję. W większości sugerują muzykę taneczną, jak Bolero Ravela czy walce Straussa. Zresztą nie istnieją tylko dwa rodzaje muzyki, moglibyśmy bardzo dobrze stworzyć całe spektrum muzyki w oparciu o ich rytmiczność. Na drugim końcu spektrum niż bardzo rytmiczny EDM (tj. Electronic dance muzyka), prawdopodobnie moglibyśmy znaleźć trochę muzyki kościelnej, zwłaszcza chorał gregoriański.

Skoro są Święta Bożego Narodzenia, co powiesz na pierwszą część Christmas Oratorio Bacha, z solówką na perkusji na samym początku.

Historycznie rzecz biorąc, muzyka klasyczna w dużej mierze wywodzi się z zachodnioeuropejskiej tradycji muzycznej , która nigdy nie kładła tak dużego nacisku (porównawczo) na rytm ani na perkusję - zamiast tego zdecydowała się skupić na rozwoju złożonych melodie i progresje harmoniczne.

W przeciwieństwie do współczesnej muzyki popularnej, całość jest pod silnym wpływem muzyki afrykańskiej diaspory (blues, jazz, hip-hop, reggae, bossa-nova itp. .), który zawsze miał silny perkusyjny element perkusyjny, sięgający do afrykańskich korzeni. Zatem rozbieżność reprezentuje różne kulturowe pochodzenie tych rodzajów muzyki. Prawdopodobnie nie ma żadnego możliwego do zidentyfikowania powodu, dla którego perkusja stała się mniej widoczna w muzyce jednej kultury niż innej - izolowane tradycje artystyczne zawsze różnią się w taki czy inny sposób.

Warto jednak zauważyć, że to artykuł dowodzi, że stosunkowo proste rytmy współczesnej muzyki pop (w przeciwieństwie do bardzo złożonych i wyszukanych polirytmów muzyki afrykańskiej i latynoamerykańskiej) są wynikiem jej statusu jako hybrydy obu tych elementów Afrykańskie i europejskie tradycje muzyczne (być może to samo można powiedzieć o stosunkowo prostych progresjach harmonicznych).

Spróbuj Callirhoe - Ballet Symphonique, w wykonaniu prawie zapomnianej Cecile Chaminade (BBC Concert Orchestra). Ogromne, głębokie napędy bębna basowego i stanowią podstawę żywego, bardzo francuskiego i (ośmielę się powiedzieć) bardzo kobiecej kompozycji. Na płycie CD przejdź do utworu 11. Potrzebujesz mocnego do dołu głośnika basowego E, aby uzyskać prawdziwy dreszczyk emocji - jak w przypadku wielu gatunków muzycznych. Przy okazji, Alexa po prostu przeprasza i odchodzi.

Perkusja była ostatnią (ale nie mniej ważną!) rodziną, która została włączona do orkiestr symfonicznych, ponieważ większość instrumentów perkusyjnych i elementów perkusyjnych używanych w muzyce klasycznej powstała na przełomie XIX i XX wieku. Dzieje się tak z wielu powodów historycznych, ale większość z nich opiera się na równowadze dźwięku między instrumentami (i ich połączonymi dźwiękami), a później rodzinami. To samo stało się z instrumentami zbyt popularnymi dzisiaj, takimi jak piccolo i trąbki - i nadal dzieje się z innymi, jak saksofony i gitary.

Muzyka do dużych form i efektów operowych była jednym z czynników, które doprowadziły perkusję do pełnego rodzina. Świetną anegdotą na ten temat jest kowadło. Po raz pierwszy został pomyślany i użyty jako instrument muzyczny przez Verdiego i Wagnera, w operach skomponowanych prawie w tym samym roku ( Il Trovatore i Das Rheingold ). Obaj kompozytorzy mieli podobne potrzeby (kowalstwo na scenie) i mieli niemal ten sam pomysł. Wagner stał się małym megalomanem i umieścił na scenie 18 kowadeł, nastrojonych w F, w rozpiętości 3 oktaw. Jak, na litość boską, dostroił kowadła w latach pięćdziesiątych XIX wieku, nie wiem, hahaha.

Ale niektóre instrumenty istniały od początku consorts, era przed orkiestrą: kotły, bębny (werbel i bas są najlepsze przykłady), dużo talerzy, gongów, piorunów, tamburynu ...

W muzyce pop bębny są używane z utylitarnych powodów, aby wszyscy inni mogli się tym zająć. Muzycy wykształceni klasycznie to niezależne jednostki, które są w stanie utrzymać swój czas zgodnie z partyturą. Jest to tym bardziej imponujące, że zdecydowana większość pop / rap / rock to prymitywny wspólny czas, podczas gdy wiele, szczególnie późniejszych utworów klasycznych, zawiera złożone sygnatury czasowe i rytmy poli.