W jaki sposób kompozytor taki jak Mozart mógł nauczyć się pisać na orkiestrę, zanim powstały klasyczne książki o orkiestracji Berlioza i Rimskiego-Korsakowa?
Jak wspomniano wcześniej, jego ojciec sam był znakomitym kompozytorem, zwłaszcza znakomitym autorem serenad orkiestrowych, które były popularne w Salzburgu; niektóre wczesne utwory Wolfganga były serenadami i kasacjami, które były odmianą serenady salzburskiej. Inni kompozytorzy, tacy jak Michael Haydn, byli wykorzystywani przez Mozarta do celów dydaktycznych; wiele wcześniejszych symfonii Mozarta było demonstracją jego nowo odkrytej wiedzy, jak w K. 200, zamieniając bardziej włoski finał w rytmie 6/8 na szybszy finał presto podobny do tego w jego słynnej paryskiej symfonii K. 297.
Ale głównie Mozart podróżował, nie tylko po to, by zdobyć płatną pozycję, ale także po to, by zdobyć dalszą wiedzę. Po zostaniu członkiem Academia Filarmonica w Bolonii na początku lat siedemdziesiątych XVIII wieku, można usłyszeć zauważalną zmianę stylu. Kiedy pisał dla orkiestry z Mannheim do swojej opery Idomeneo w 1781 roku, jego styl naprawdę się zmienił. Pisanie dęte było bardziej obbligato, a altówki divisi były używane, coś, czego Mozart używał tylko podczas swojej podróży do Paryża.
Podsumowując, wiedza Mozarta o orkiestracji zapoczątkowanej przez Leopolda dla małej orkiestry salzburskiej, stosunkowo wzrosła wraz z wczesnym podróże (i nauki kompozytorów zagranicznych i salzburskich), a gwałtownie wzrosły po jego podróżach do Paryża i Monachium w latach 1778-81.
Cóż, jego ojciec był nauczycielem. Mógł także studiować wcześniejsze prace, takie jak Haydn. Wikipedia podaje kilka szczegółów: Mozart w Wikipedii