Gracze na dowolnym instrumencie powinni czuć się komfortowo z maksymalnie 3 liniami księgi. Takt 2 powinien być doskonale czytelny.

W przypadku wielu instrumentów pisanie partii w odpowiedniej oktawie bez znaku 8va jest lepsze, ponieważ granie w różnych oktawach oznacza inną technikę. W przypadku puzonu środkowa linia D jest grana na 4. pozycji, ale D o oktawę wyżej jest zwykle odtwarzana na 1. pozycji. Więc jeśli gracz widzi środkową linię D, może instynktownie zacząć jechać na 4 pozycję, a potem mieć małą psychiczną czkawkę, gdy zauważy znak 8va. To nie jest wielka sprawa, ale może mieć wpływ na czytanie a vista. Jest to ważniejsze w przypadku instrumentów dętych drewnianych.

Możesz także zmienić klucz wiolinowy. Puzoniści, wiolonczelistki i fagocistki również powinni być biegli w czytaniu klucza tenorowego (a może nawet wiolinowego). Gracze z liceum mogli jeszcze nie nauczyć się innych kluczy lub mogą powoli je czytać, ale profesjonalista nie powinien mieć problemu.

Gdy kusi Cię użycie linii 8va, odpowiedź brzmi najczęściej „nie”. Czasem ok na fortepian. Czasami na skrzypce. Nigdy na flet - wolą „słupy telegraficzne”. Tak samo jak puzoniści jazzowi i komercyjni. Trzymaj je w kluczu basowym, nie martw się o dłuższe linie. Puzoniści orkiestrowi są w porządku z kluczem tenorowym, ale nie altowym, chyba że jest to specyficzna część dla puzonu altowego Eb. (Tak, wiem, że znajdziesz kilka wyjątków w nowoczesnych (-ish) rosyjskich wydaniach. Nie kopiuj ich.)

To naprawdę zależy od kontekstu. Krótkie przejście w górę byłoby wyraźniejsze jak linie księgi. Zwłaszcza, jeśli wkrótce zejdziesz z zasięgu.

Nie napisałeś jednak wszystkich opcji. Są inni. Możesz użyć klucza tenorowego lub altowego, który zależy od instrumentu. Z mojego doświadczenia grając na wiolonczeli, jeśli jest krótka (jeden lub dwa takty) - wiersze księgowe. Jeśli jest dłuższy (kreska lub więcej) - klucz tenorowy. Wyobrażam sobie, że coś podobnego dzieje się z puzonem. Chociaż nigdy osobiście nie widziałem 8va, tej notacji używanej do czegoś tak niskiego.

W twoim przykładzie linie księgi. Nawet dla kilku taktów 2, 3 lub 4 linie księgi nie powinny powodować żalu u gracza. Aby uzyskać dłuższy fragment, zmień klucz. To powiedziawszy, jeśli piszesz dla niedoświadczonych graczy, czy powinieneś mieć rozszerzone fragmenty w ekstremalnych rejestrach?

Wybór klucza zależy od kontekstu: zarówno tego, kim są gracze, &, czym zajmuje się muzyka. Pomocne są tutaj teksty takie jak Instrumentation and Orchestration Blattera. Inne partytury również ilustrują konwencje, do których gracze są przyzwyczajeni w swoich partiach. Uważaj także na konwencje kluczy obcych dla niektórych instrumentów: np. róg w kluczu basowym & kontrabas w kluczu wiolinowym miał w pewnych okresach transpozycję inaczej niż ich rodzime klucze basowe &, więc pewna wiedza techniczna jest pomocna.

NIGDY nie należy używać 8va powyżej klucza basowego. Zamiast tego zmień klucze. 8va występuje tylko nad kluczem wiolinowym i tylko wtedy, gdy fragment znajduje się całkowicie w liniach księgi rachunkowej ze znakiem 8va. Ponadto 8va jest używany tylko do instrumentów klawiszowych (perkusja młotkiem fortepianu &) i harfy. NIE jest używany do instrumentów dętych blaszanych i dętych drewnianych, ponieważ palce dla wysokiej oktawy są zupełnie inne w przeciwieństwie do fortepianu, w którym palcowanie jest takie samo niezależnie od oktawy, w której grany jest fragment.

Ponadto 8vb NIGDY nie jest używane poniżej klucza wiolinowego

Dwie rzeczy: po pierwsze, nie powinieneś używać ottavy nad kluczem F (lub poniżej klucza G). Zmiana klucza to proste rozwiązanie.

Po drugie, wszystko do około czterech wierszy księgi nie stanowi dla mnie problemu, chyba że jest mnóstwo banknotów z 3/4 wierszami - wolałbym fraza zapisywana niżej.