Modalna progresja akordów byłaby po prostu progresją akordów w dowolnym trybie, w jakim się znajdujesz.

Poniżej wyjaśniono akordy w każdym trybie, w którym duża cyfra rzymska jest akordem durowym, a mała cyfra rzymska to akord molowy, a mała cyfra rzymska, po której następuje „o”, to akord zmniejszony. 7 obok akordu oznacza po prostu dominację 7. (użyte w poniższym przykładzie).

 Major (joński): I ii iii IV V7 vi viio Dorian: i ii III IV7 v vio VIIPhrygian i II III7 iv vo VI viiLydiańska: I II7 iii ivo V vi vii Miksolidyjska: I7 ii iiio IV v vi VIIMinor (eolska): i iio III iv v VI VII7 Lokriańska: io II iii iv V VI7 vii 

Jak możesz nie ma dwóch takich samych akordów. Bez względu na to, w jakim trybie jesteś, zwykle zobaczysz jakiś rodzaj akordów „I”, „IV” i „V” (nuta nie musi być durowa).

Dobrze Przykładem jest Airplane by Red Hot Chili Peppers. Postęp sprowadza się do Gm (7) do C7. Patrząc na te dwa akordy, nie ma Gm7 w tonacji C-dur, ani też nie ma C7 w tonacji g-moll. Z tego powodu możemy spojrzeć na progresję na dwa sposoby: A i (7) do IV7 w G Dorian lub v (7) do I7 w C Mixolidian. Tak czy inaczej, progresja nie jest natywna ani dla duru, ani dla moll, więc można ją postrzegać jako progresję modalną.

Tutaj jest więcej informacji na temat różnicy w interwałach trybów. Mam nadzieję, że to pomoże.

Pamiętaj, że w muzyce rockowej / popowej nie wszystkie tryby są używane jednakowo. Najczęściej używane tryby to:

• jonowy (główny)
• eoliczny (naturalny podrzędny)
• dorian
• mixolydian

Więc jeśli dopiero zaczynasz od trybów, radziłbym skoncentrować się najpierw na nich. Uogólnianie na inne tryby będzie łatwe, gdy zrozumiesz podstawy. Podam teraz akordy dla każdego trybu (jako przykład pierwiastek A; używam tylko triad, bez akordów septymowych):

• ionian (dur): A Bm C # m DEF # m (G # dim)
• aeolian (natural minor): Am (Bdim) C Dm Em FG
• dorian: Am Bm CD Em (F # dim) G
• miksolidyjski: A Bm (C # dim) D Em F # m G

Zmniejszone akordy podano w nawiasach, ponieważ są rzadko używane w konwencjonalnej muzyce rockowej lub popowej .

Na koniec, oto kilka przykładowych progresji (używanych w dosłownie tysiącach piosenek, oczywiście w różnych tonacjach):

• ionian (major): || : A | E | F # m | D: ||

• eoliczny (naturalny podrzędny): ||: Am | F | C | G: ||

• dorian: ||: Am | G | D | C: ||

• miksolidyjski: ||: A | G | D | D. (naturalne drobne). Jeśli to dla Ciebie nowość, zaznacz to.

Opublikuję to jako odpowiedź, ale tak naprawdę jest to po prostu dość długi komentarz plus małe rozszerzenie pytania.

Denerwuje mnie, że kiedy ludzie zaczynają mówiąc o trybach, ZAWSZE nurkują w interwałach określonego trybu i nie odnoszą się do skal diatonicznych, które już znasz. Słyszysz „G-mixolydian jest jak G-dur, ale ze spłaszczoną septymą”. Brzmi to tak, jakbyś musiał nauczyć się nowej skali, ale tak naprawdę to tylko naturalne nuty biegnące od G-G zamiast C-C.

Oczywiście możesz wtedy dokonać transpozycji, więc miksolidyjczyk będzie miał na przykład te same nuty co D-dur.

Skopiowałem następujący fragment z artykułu wikipedii, do którego odwołują się inne odpowiedzi, ponieważ myślę, że bardzo dobrze wyjaśnia podstawy. http://en.wikipedia.org/wiki/Mode_%28music%29#Analysis

 Tonik modowy w stosunku do skali głównej Sekwencja interwałowa Przykład Ionian I TTsTTTs CDEFGABC Dorian II TsTTTsT DEFGABCD Phrygian III sTTTsTT EFGABCDE Lydian IV TTTsTTs FGABCDEF Mixolydian V TTsTTsT GABCDEFG Aeolian VI TsTTsTT ABCDEFGA Locrian VII sTTsTTT BCDEFGAB 

Czy w zasadzie wszystkie te akordy i skale mają te same akordy? pre> C major: I = C, ii = Dm ii = Em IV = FV = G vi = Am viio = Bdim G mixolydian: I = G, ii = Am iiio = Bdim IV = C v = Dm vi = Em VII = F itd.

Teraz wiem, że, jak wskazuje @Dom, G często może być G7 (jedyną dominującą siódemką, którą można utworzyć z naturalnymi nutami).

I k teraz, gdy w mniejszych brzmieniach, takich jak frygijski, często zastępuje się Em za Emaj (i nieco rzadziej zastępuje się Dm i Am głównymi).

Ale poza tym, czy naprawdę istnieją jakieś różnice między trybami, poza względną ilością czasu spędzonego na każdym akordie?

Progresja, która definiuje muzykę rockową w sposób wywodzący się z muzyki bluesowej, i często to zobaczysz, polega na użyciu akordu bIII w tonacji durowej wraz z akordami IV i V (lub V7). Na przykład. E i G.G mieszczą się tutaj w skali pentatonicznej de e-moll. Często zdarza się, że E idzie do G, a następnie do A, wykonując progresję I, bIII, IV. Można to usłyszeć w Sweet child o'mine zespołu Guns and Roses. Pożyczanie akordów z tonacji molowej do tonacji durowej jest dość powszechną rzeczą, którą można zobaczyć, a także bardzo fajnie się z nią eksperymentować. Tworzy bardzo ładne i ciekawe brzmienia! Postrzeganie skal jako pochodnych triad (akordów), w przeciwieństwie do triad pochodzących ze skali, naprawdę pomaga moim zdaniem w analizie teorii muzyki.