Po pierwsze 2 oktawy powyżej lub poniżej to 15, ponieważ oktawa składa się z 7 liter nazwanych nut nad unisono (P1), więc aby otrzymać pierwszą oktawę, masz 1 + 7 = 8. 7 więcej nut powyżej, czyli następna oktawa więc 8 + 7 = 15. Jednak jest to bardzo rzadkie, ponieważ jak wywnioskowałeś, rzadko zdarza się, aby pianista grał tak wysoko, a także znacznie łatwiej jest zrozumieć samo 8va lub 8vb niż 15ma lub 15mb. Również z praktycznego punktu widzenia wielki personel może wygodnie zmieścić 5 oktaw od C2 do C6, co odpowiada 60 klawiszom fortepianu. Jeśli wprowadzisz notację dla oktawy powyżej lub oktawy poniżej, obejmiesz teraz 7 oktaw od C1 do C7, co odpowiada 84 klawiszom. Ponieważ normalne maksimum dla fortepianu to 88 klawiszy, możesz zauważyć, że posiadanie 8va lub 8vb daje dostęp do prawie każdej notatki w dwóch wierszach księgi głównej.

8va to skrót włoskiego „ all'ottava ” lub „at the octave (up)”, podczas gdy 8vb jest skrótem od „ all'ottava bassa ” lub „na oktawie poniżej”.

Notacja istnieje i możesz zobaczyć gdy masz część, która powtarza się wielokrotnie, za każdym razem o oktawę wyżej. Osobiście nigdy nie widziałem żadnej piosenki z tym pojęciem, ale ona istnieje.

Zapis transpozycji o podwójnej oktawie jest rzeczywiście używany w wielu rodzajach muzyki klasycznej i współczesnej. (Fortepian jest tak duży, jak na początku, ponieważ kompozytorzy ciągle przekraczali granice.)

Twój pomysł jest bardzo bliski, ale błędny. Zapis to w rzeczywistości 15 mA lub 15 MB, ponieważ liczba, o której mowa, odnosi się do rozmiaru przedziału.

 | 1 2 3 4 5 6 7 | 8 9 10 11 12 13 14 | 15 | C D E F G A B | C D E F G A B | C 

EDYCJA:

W trakcie dalszych badań terminologii natknąłem się na ten post na forach ABRSM:

Opublikowano 28 października 2005 - 05:27

Witaj,
To jeden z moich ulubionych tematów. Termin 8va to skrót od włoskiego słowa „ottava”, które oznacza oktawę lub ósemkę. Termin 15ma (NOT 15va) to skrót włoskiego słowa „quindicessima” lub 15th. 8va i 15ma mogą być użyte powyżej nut w kluczu wiolinowym, aby oznaczać jedną oktawę (8va) lub dwie oktawy (15ma) wyżej niż wydrukowane lub poniżej klucza basowego, co oznacza odpowiednio jedną oktawę lub dwie oktawy niżej niż wydrukowane.

Termin 16va był używany kiedyś w niektórych drukowanych utworach muzycznych, ale jest nieprawidłowy i nie powinien być używany. Żaden z tych terminów nie powinien być używany w żadnej innej sytuacji, tj. Poniżej nut zapisanych w kluczu wiolinowym, powyżej nut zapisanych w kluczu basowym lub w połączeniu z jakimkolwiek innym kluczem, np. alt, tenor, itp.

Termin 8vb nie jest ściśle dokładny, ale ostatnio został użyty i oznacza ottava bassa, jedną oktawę niżej. Jest naprawdę zbędny i bez znaczenia, ponieważ 8va oznacza już jedną oktawę niżej, gdy jest używany w odpowiednim ustawieniu poniżej klucza basowego.

Mam nadzieję, że to wyjaśnia sprawę.

Steven Sherrill, Orchestra Librarian

To faktycznie wyjaśnia pewne zamieszanie, które miałem przez kilka lat po tym, jak zobaczyłem 8va używanego na kluczu basowym w celu oznaczenia „w dół o oktawę”. Wydaje się, że w rzeczywistości dodatek basso jest stosunkowo nowy w ogólnym rozrachunku, więc nasze obecne użycie tych terminów niekoniecznie będzie spójne ze starszymi drukami muzycznymi.

W rzeczywistości jest to 15va lub 15vb, ponieważ w skali jest tylko siedem nut. Tak więc 7 * 2 = 14 + 1 = 15 .

Ale tak, to byłoby poprawne. Użyłbyś go tak jak 8va i 8vb , gdzie va służy do transpozycji w górę, a vb do transpozycji w dół.

Czuję, że powinienem wspomnieć, że jedna z pozostałych odpowiedzi ma obraz z napisami 15ma i 15mb , ale 15va i 15vb też działają. Oto kolejne zdjęcie (spójrz na ostatnią miarę):

Więc tutaj używają 15va , ale jeśli 15ma jest również akceptowane, to też byłoby poprawne. Prawdopodobnie jest to inny dialekt lub język, na przykład decrescendo i diminuendo .

Ponownie zredagowałem i dodałem krytykę u dołu tej odpowiedzi:

Pomyślałem, że skoro napisałem ten komentarz jako odpowiedź, udzieliłbym również odpowiedzi.

Jak pewnie już zauważyłeś na podstawie wielu odpowiedzi, na skali diatonicznej występuje siedem tonów. To historycznie doprowadziło do obecnego sposobu pisania muzyki. Na przykład przypadkowe osoby nie mają własnej linii ani spacji na pięciolinii. Tak więc 8 na 8va odnosi się do następnej oktawy wyżej w tej skali.

Aby odpowiedzieć na twoje pytanie, użyłbyś notacji 15ma, aby oznaczyć dwie oktawy. To takie proste. Dwie oktawy w górę to 14 tonów od aktualnej wysokości w skali diatonicznej. Byłaby to wtedy piętnasta nuta, jeśli policzysz nutę, do której się odwołuje. Ten zapis jest nadal bardzo aktualny, ponieważ jest oparty na skali przyjętej w większości regionów anglojęzycznych.

Istnieją utwory muzyczne, które używają takich tonów i notacji. W tej chwili nie mam ochoty wyszukiwać konkretnych zapisów muzycznych, ale myślę, że już wpadłeś na pomysł.

W obronie Dolores, interwały w wysokości można opisać częstotliwością. Muzycy mogą nie mówić o tym w ten sposób, ale to dlatego, że zwykle nie są nastawieni naukowo. Jeśli masz dwie nuty, w których częstotliwość jednej jest podwojona w stosunku do drugiej, są one oddalone o oktawę. Spójrz na jakąkolwiek techniczną dyskusję na temat wysokości muzyki.

W rzeczywistości ton muzyczny jest stabilnym, okresowym dźwiękiem. Dwie nuty brzmią dobrze razem, jeśli stosunek ich częstotliwości jest ładną liczbą całkowitą. Na przykład dlatego unisony i oktawy brzmią tak dobrze dla ludzkiego ucha. Ludzie śpiewają razem na tym samym tonie. Cóż, przynajmniej brzmi lepiej, jeśli tak. Unisony mają relację 1 do 1 w częstotliwościach nut. Są na tym samym boisku. Oktawy mają stosunek 2 do 1 częstotliwości nut. Na przykład częstotliwość jednej nuty jest podwojona w drugiej.

Zrozumienie roli, jaką częstotliwości odgrywają w muzyce, jest bardzo cenne. To pokazuje, że masz głębsze zrozumienie muzyki.

Krytykując Dolores, nie zgadzam się, że potrzebujemy innego sposobu czytania i pisania muzyki, który odzwierciedla skalę chromatyczną. W rzeczywistości obecny sposób pisania muzyki obejmuje półtony. Obecny system jest prostszy, ponieważ nie musisz dodawać dodatkowych linii i spacji dla półtonów. Nadal możesz przedstawiać te tony za pomocą przypadkowych symboli. Nie ma potrzeby "aktualizowania" tego sposobu pisania muzyki i zmuszania ludzi do zapamiętywania ciągle zmieniających się historii dobrych chłopców zasługujących na krówki i zwierząt jedzących coś lub coś innego, aby odzwierciedlić 12 równych podziałów. Jeśli tylko przypomnisz sobie, że odstępy między tonami nie są takie same w skali diatonicznej, nic ci nie będzie. Stąd w końcu wzięła się nazwa diatoniczna.

Jeśli chodzi o pisanie systemów odzwierciedlających aktualne naukowe zrozumienie fal dźwiękowych. Nie sądzę, że jest to konieczne i skomplikuje czytanie i pisanie muzyki. Możesz docenić fakt, że nuta, która jest o oktawę wyższa, ma teraz dwukrotnie większą częstotliwość. Nie oznacza to, że musimy pisać partytury muzyczne przy użyciu naukowych jednostek częstotliwości.

Powyższe odpowiedzi stanowią doskonałe wyjaśnienie historycznego pochodzenia i użycia symbolu 15ma . Ważne jest również, aby zdać sobie sprawę, że język muzyczny nieustannie ewoluuje. Skuteczny język symboliczny jest najpowszechniej użyteczny, gdy zawiera zrozumiałą efektywność. Znaczenie 16va / 16vb jest domyślnie zrozumiałe dla każdego, kto zna 8va lub 8vb. The quindicesema (15ma), jak minim , crotchet , semibreve i hemidemisemiquaver to przykład trwałej, przednowoczesnej terminologii muzycznej.

W harmonii jazzowej serie interwałowe osiągają swój funkcjonalny punkt końcowy na 13. (oktawa + szósta). Przedziały dziewiątego, jedenastego i trzynastego są przydatne do przedstawiania rozszerzonych dźwięków triadycznych akordów 2., 4. i 6. poza oktawą (prymą). W tym kontekście harmonicznym szereg interwałów jest powtarzającą się sekwencją: 1, 3, 5, 7, 9, 11, 13; 1, 3, 5 ... W tym systemie modalnym podwójna oktawa byłaby piętnastką, ale muzycy nie używają tej wartości interwałowej, ponieważ jest to proste powtórzenie oktawy, tak jak nie odnosimy się do interwału 8th.

15ma to archaiczny symbol, który nie jest powszechnie rozumiany nawet przez wyszkolonych muzyków. Jego odniesienie nie opiera się na współczesnych skojarzeniach między oktawami muzycznymi (2: 1; 8x2 = 16) a relacjami częstotliwości oktaw (f, 2f, 4f), ale raczej na bardziej ezoterycznej koncepcji quindicesima ( 15. wartość w prostej sekwencji liczb).

Na powyższym schemacie zaczynamy od A2 = 1 (f; do ) i A3 = 8 [8va] (2f; podwójnie wartość; do ). Współczesna zasada równoważności oktawowej implikuje powtórne, logiczne przedstawienie oktawy jako A3 = 1 [8va] (2f; do ) i A4 = 8 [16va] (4f; podwójna wartość; do ). Wydaje się, że błąd konceptualny wartości quindicesima 15 wynika z zaniedbania tej powtarzającej się zależności (między nazwami nut oktawowych, solfeżu i częstotliwością) i zamiast tego z numerowania interwałów w prostej serii - oderwanej od ich ilościowej relacje (herce, współczynniki harmoniczne, centy).

W tym kontekście symbol 15ma reprezentuje przestarzały modalny system porządkowania nut, analogiczny do bardziej nowoczesnego chromatycznego systemu porządkowania 128 numerów nut MIDI.

Inny przykład ewolucji języka muzycznego pochodzi z praktyki mikrotonalności. Historyczne użycie ET (równy temperament), powiedzmy 36-ET, jest mniej oczywiste i dlatego mniej efektywne jako symbol niż 36- EDO (równe podziały octave).

W odpowiedzi na komentarz Doma: Pojęcie „interwału”, opisane w tradycyjnej teorii muzyki, zachowuje w swoich ramach (prechromatyczną) koncepcję interwałów modalnych. W tym systemie modalnym oktawa jest reprezentowana w liczbach interwałowych 1, 8, 15 ( n + 7 ). Przedziały chromatyczne zostały dodane później, przy użyciu znaków literowych ( b9 / # 9 , # 11 , b13 ), do zapisania dodatkowych interwałów bez aktualizacja przestarzałej struktury modalnej.

16va jest reprezentacją powtarzającej się i podwajanej relacji właściwej dla oktawy, mierzonej częstotliwością (100, 200, 400 Hz). To podwojenie oktawy (stosunek 2: 1) jest również podstawą logarytmicznego pomiaru interwałów w centach: oktawa = 1200 centów; podwójna oktawa = 2400 centów.

Oktawa, jako zależność akustyczna (fizyczna) i badana w audiologii (percepcyjnej) i psychofizyce (kognitywnej / psychologicznej), opiera się na naukowych, ilościowych zasadach oktawy - definiując ją jako podwojenie / zmniejszenie częstotliwości o połowę (1f, 2f, 4f).

Moje argumenty dotyczą niezgodności między prechromatycznym, modalnym symbolem muzycznym ( 15ma ) a współczesnymi systemami przedstawiania oktawy. Oprócz ukrytej, oczywistej jasności, symbolika muzyczna 8va i 16va wyraża zgodność między teorią muzyki a naszym naukowym rozumieniem oktawy jako powtarzającego się, podwajającego się zjawiska.

Należy pamiętać, że system centów pomiaru interwałów jest logarytmiczny (wykładniczy), a nie liniowy. Podstawą pomiaru częstotliwości i pomiaru centów jest relacja oktawy 2: 1. Ponieważ systemy pomiaru wysokości tonu (liniowe i logarytmiczne) są wyprowadzane z oktawy jako 2: 1, podwójna oktawa reprezentowana jako 16va (16: 8 = 2: 1) to ewolucja notacji przewyższająca muzykę symbole teorii oparte na przestarzałej, rozszerzonej serii skali modalnej, jak 15ma . W ten sposób tradycja opisywania oktawy jako '8' (jak w 8va ) pozostaje, jednocześnie integrując powtarzający się związek oktawy 2: 1 z notacją muzyczną jako symbol transpozycji podwójnej oktawy ( 16va ).

Pozostaje jednak podstawowy problem: potrzeba zaktualizowania przestarzałej struktury modalnej, zarówno dla obecnych systemów chromatycznych, jak i dla przyszłych systemów muzycznych z mikro-tonami (meta chromatyczny; nie chromatyczny).