Dla jasności:

„sus” nie oznacza „add” - są to dwa różne rodzaje notacji używane do różnych celów:

Akordy Sus pokazują substytucję wysokości dźwięku w akordzie - czy to sus2, sus9 itd. itd., i zazwyczaj ilustrują funkcję ruchomej linii. Zawieszenie to tylko jedna z trzech części kontrolowania dysonansu: przygotowanie (czasami nazywane „antycypacją”), zawieszenie (rzeczywisty dysonans) i rozwiązanie (gdzie ton dysonansowy jest przekształcany na ton akordu.

Akordy Dodaj pokazują dodanie wysokości do akordu, który normalnie nie zawierałby dodawanej nuty. Na przykład akord Cm7add2 wskazuje odpowiednio wysokości C, D, Eb, G, Bb. W przeciwieństwie do akordów „Sus”, akordy „Add” nie mają funkcji ruchoma linia.

To, czy użyjesz „2” czy „9”, „4” czy „11”, zależy od brzmienia akordu. Jeśli akord jest głosowanie otwarte - to znaczy zawiera nuty poza oktawą, wtedy stosujesz odpowiednie interwały, aby zilustrować to brzmienie. Jeśli akord jest dźwiękiem zamkniętym (wszystkie nuty w oktawie), ponownie należy użyć odpowiednich liczb.

Dlatego:

• Cadd2 = C, Odpowiednio D, E, G
• Csus4 = C, F, G odpowiednio
• Cadd9 = C, E, G, D odpowiednio
• Csus11 = C, G , F odpowiednio

Chociaż logiczne jest myślenie, że akordy sus2 lub sus4 nie powinny istnieć, ponieważ mogą być postrzegane jako inwersje siebie nawzajem, i rzeczywiście działają w sferze makro- analizy, kiedy mamy do czynienia z kwartalną i kwintalną harmonią / teorią, tym ważniejsze staje się rozróżnienie między nimi.

Jak sugerowali inni, nazewnictwo akordów zależy od funkcji, jaką pierwotny autor przypisał do danego akordu. Jeśli pierwotna funkcja jest niejasna, albo autor nie miał na myśli konkretnej funkcji, albo teoretycy mogą się nad tym zastanawiać. Z tego powodu wiele analiz różnych utworów różni się (czasami bardzo!)

Będąc profesjonalnym pedagogiem muzycznym, kopistą i wykonawcą od ponad 40 lat, dostrzegam pewne problemy, które wynikają z nawyku miksowania teorii „popowych arkuszy prowadzących” i znajomości rzeczywistej pisowni akordów. Zbyt często pisarze próbują stłumić pisownię akordów, aby ułatwić ich zrozumienie nowicjuszom. Nie ma to być protekcjonalne stwierdzenie, ale istnieje wiele książek skierowanych do nowicjuszy, które próbują po prostu wyjaśnić struktury akordów, ale te zeszyty akordów kończą się, dając wrażenie, że dokładnie pokazują, jak mają być zbudowane akordy. >

Wydaje mi się, że powodem jest to, że nowicjusze mogą nauczyć się Em7, a następnie uczą się obniżać piątą. Ale ta metoda nauczania pisowni akordów w rzeczywistości uniemożliwia uczniom nauczenie się różnicy między głównymi, małymi, zmniejszonymi, rozszerzonymi, zawieszonymi podstawowymi strukturami i cechami akordów. Nie wspominając o tym, że oznacza to, że nigdy nie zbliża się do kwartału i innych harmonii.

Większość ludzi zgodzi się, że triada Em nie powinna być zapisywana E (b3), ponieważ większość ludzi uczy się różnicy między durowymi i małymi Struktury. Dlaczego nie uczyć również struktur rozszerzonych i na wpół zmniejszonych, zamiast traktować je jako warianty dur i moll (odpowiednio G7 # 5 i Gø7)?

Liczby wyższe niż 8 są używane, gdy dodatkowa nuta jest dodana nad normalnymi nutami akordu.

Zatem CDEG to Cadd2, ponieważ jest to akord C (CEG) z dodaną sekcją 2nd.

CEGD to Cadd9, ponieważ jest to akord C (CEG) z dodaną dziewiątą, czyli nutą jedną oktawę wyżej od drugiej.

ta sama zasada dotyczy Cadd4.

Kolejność C-D-E-G nazywa się C add 2; gdyby była C-E-G-D to byłoby C add 9. To zależy od tego, jak to brzmi, jak to jest oznaczone. Czasami na gitarze trudno jest zobaczyć brzmienie, znacznie łatwiejsze na klawiszach.

Użyję add2 lub add4, aby wskazać brzmienie zamknięte (w ramach jednej oktawy). Add9 lub add11 mają tendencję do sugerowania brzmień poza jedną oktawą, ale mogą być interpretowane w obrębie oktawy. Wydaje się to całkiem intuicyjne dla każdego, kto nie ma „purystycznego” teoretycznego topora do szlifowania. Jednak ograniczenia gitary w porównaniu z fortepianem spowodują rozmycie.

Dla mnie najważniejsza jest skuteczna komunikacja w społeczności. Zdecydowanie nie bądź tym „akordowym nazistą”, który upiera się przy jakiejś nazwie akordu, chyba że to naprawdę ma znaczenie.

Istnieją różne konwencje nazewnictwa dla różnych kontekstów muzycznych i społeczności. Z biegiem czasu konwencje nazewnictwa ewoluują. Na przykład w kręgach jazzowych zobaczysz Em7b5 zamiast Eø7, zwykle dlatego, że b5 oznacza inną funkcję niż ø7. Klasyczne koła będą zdecydowanie preferować ø7. Podobnie, w kręgach popowych na ogół zobaczysz A / G, podczas gdy w jazzie będzie to zwykle nazywać się A7. Zawsze są jednak funkcjonalne wyjątki.